12 Οκτωβρίου· οι Ναζί αποχωρούν από την Ελλάδα. Ο Χίτλερ αδυνατεί να κατακτήσει τη χώρα μας (και τον κόσμο ολόκληρο). Οι ανηλεείς βομβαρδισμοί της πατρίδας μας στις 9 Οκτωβρίου (συγκρατήστε, παρακαλώ, την ημερομηνία) 1944 είναι οι τελευταίοι.

Στο μεταξύ στο στρατόπεδο του Νταχάου “φιλοξενούνται” το 1943 και πολλές προσωπικότητες από τον οικονομικό κόσμο της Γερμανίας. Ανάμεσά τους και ο Δρ. Σαχτ, πρώην Διοικητής της Ραιχς Μπανκ και υπουργός των Οικονομικών ή μάλλον οικονομικός δικτάτορας του Γ΄ Ράιχ. Λοιπόν, ο Δρ. Σαχτ αντιτάχθηκε σθεναρά στον πόλεμο και στο σχέδιο της στρατιωτικής επιβολής της Γερμανίας. Υποστήριξε εκθύμως ότι το Γερμανικό Ράιχ μπορούσε με την εσωτερική του οργάνωση και με την αλματώδη βιομηχανική του ανάπτυξη να αποτελέσει πρότυπο κράτους και να καταστεί η πρωτεύουσα (οικονομικά) δύναμη.

Μετά τα δεινά του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου η Γερμανία πέτυχε πράγματι το οικονομικό θαύμα και έφτασε να γίνει η πρωτεύουσα (οικονομικά) ευρωπαϊκή δύναμη, χωρίς ευτυχώς την αιματοχυσία και την κτηνωδία του πολέμου. Στη δημιουργία αυτού του οικονομικού θαύματος συμβάλλει και η Ελλάδα αρχικά με την αποστολή στη Γερμανία δεκάδων χιλιάδων εργατών· ήταν όσοι απέμειναν ζωντανοί και ακέραιοι από τα βέλη του πολέμου, από τη Γερμανική κατοχή, από τον εμφύλιο σπαραγμό, και γενικότερα όσοι δεν μπορούσαν να επιβιώσουν στην καθημαγμένη μας χώρα στα “πέτρινα” χρόνια που ακολούθησαν. Περαιτέρω η Ελλάδα συμβάλλει συνεχώς στην οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας, προμηθευόμενη τα βιομηχανικά της προϊόντα (από ραδιόφωνο μέχρι οπλικά συστήματα…).

Και η Ελλάδα σήμερα; –Παιδιά υποσιτίζονται, άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό, δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αυτοκτονούν… και ο λαός μας οδηγείται προς παραδειγματισμό και των υπολοίπων “ατάκτων” μελών της Ε.Ε. στην πλήρη εξαθλίωση και –το οδυνηρότερο– στον εξευτελισμό. Άλλωστε η κυρία Μέρκελ έχει χαρακτηρίσει την Ελλάδα “ειδική περίπτωση”. Διερωτώμαι: Άραγε ανασύρθηκε από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας και ξαναεφαρμόζεται το “Πρόγραμμα Ευθανασίας Τ-4”, που εφαρμόστηκε από τον Χίτλερ και σκοπούσε στη διατήρηση της “γενετικής καθαρότητας” του πληθυσμού μέσω της θανάτωσης των αναπήρων, των διανοητικά ασθενών, των “χαραμοφάηδων” γενικά; Οι θανατώσεις ονομάστηκαν “φόνοι από οίκτο”…

Σήμερα ο σκοπός είναι η “οικονομική καθαρότητα” της Ελλάδας… Πρέπει να αποδεχθούμε την επιβαλλόμενη από τους “δανειστές” μας οικονομική πολιτική σαν κάτι το φυσικό. Μέσο το “σύνδρομο του βατράχου”: Ο βάτραχος μέσα σε χύτρα με κρύο νερό, που τη βάζουμε πάνω σε φωτιά· καθώς σταδιακά ανεβαίνει η θερμοκρασία, “προσαρμόζεται” ο δυστυχής μέχρι να πεθάνει. Τελευταίο σενάριο η “εικονική εκτέλεση”: τη μία μέρα μέσα στο ευρώ, την άλλη επιστροφή στη δραχμή, και τανάπαλιν.

Στην τραγωδία του Σαίξπηρ “Ο έμπορος της Βενετίας” ο Αντώνιο συνάπτει δάνειο από τον Εβραίο τοκογλύφο Σάυλωκ· ο όρος: «αν δεν εξοφληθεί το χρέος στο επιβεβλημένο χρονικό όριο, ο Σάυλωκ να αφαιρέσει μεγάλο μέρος από τη σάρκα του Αντώνιο ως αντάλλαγμα – πληρωμή»! Και ο καταχθόνιος Σάυλωκ αξιώνει να πάρει το “συμφωνηθέν” τίμημα της σάρκας του δανειολήπτη Αντώνιο, αδιαφορώντας για το ότι έτσι ο Αντώνιο χάνει όλη του τη ζωή…

Η κυρία Μέρκελ “συμφώνησε” με την τροϊκανή “ηγεσία” μας, Νέα Δημ(ι)οκρατία, Πανελλήνιο Σοσιαλι(λη)στ(ρ)ικό Κίνημα και Δημοκρατική Αριστερά (ναι, έτσι λέγεται: Αριστερά και ειδικότερα Αριστερά της ευθύνης…) να επισκεφθεί τη χώρα μας στις 9 Οκτωβρίου (όχι στις 12, ας πούμε…). Εμείς άλλοτε ήμαστε αξιοπρεπείς, περήφανοι, αδούλωτοι, και είπαμε ΟΧΙ. Σήμερα τις είμαστε; και τι λέμε; Πάντως είμαι “καταδικασμένος” να αισιοδοξώ· όχι γιατί ξέρω ότι «αν πεθάνει ο σκύλος, τότε θα πεθάνουν μαζί και οι ψείρες» που τον απομυζούν… Αισιοδοξώ, απλά γιατί πιστεύω στη δύναμη των λαών και ιδιαίτερα στη δύναμη του λαού μας. Κάτι με έχει διδάξει η Ιστορία… Όπως λοιπόν λέει ο Ίψεν, «πίσω από τη νύχτα, πίσω και από τον θάνατο ακόμα, βλέπω την αυγή που χαράζει!». Προσοχή! την αυγή χωρίς επιθετικό προσδιορισμό…

Συμμερίζεστε την αισιοδοξία μου;

Γεράσιμος Χ. και Β. Αραβανής, φιλόλογος