ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Η αντιρατσιστική πρωτοβουλία Πρέβεζας, μετά το επιτυχημένο 2ήμερο φεστιβάλ, τον Αύγουστο του 2009, με εκδηλώσεις ψυχαγωγίας και ενημέρωσης για τα προβλήματα των μεταναστών και των προσφύγων, δεν έμεινε εκεί.

Αποφάσισε να πάρει πρωτοβουλίες, που θα φανούν χρήσιμες στην καθημερινή ζωή των μεταναστών και θα βοηθήσουν να οικοδομηθεί σιγά-σιγά η αναγκαία εμπιστοσύνη και αποδοχή.

Έτσι, τον περασμένο μήνα απέστειλε επιστολή,  προς τους Συλλόγους Ε.Λ.Μ.Ε. Ν. Πρέβεζας και Εκπαιδευτικών Πρωτ/θμιας Εκπαίδευσης Ν. Πρέβεζας, με την οποία τους ενημέρωνε ότι, στα πλαίσια των πρωτοβουλιών της για την ομαλή ένταξη των μεταναστών στην τοπική κοινωνία, προτίθεται να οργανώσει μαθήματα ελληνικής γλώσσας, για μετανάστες που το έχουν ανάγκη, με εθελοντική συμμετοχή εκπαιδευτικών και ότι προσβλέπει στη συνεργασία τους, με όποιον τρόπο θα κρίνουν αυτοί προσφορότερο, για την επιτυχία του εγχειρήματος.

Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τη δημοτική αρχή, από την οποία ζητήθηκε να διαθέσει χώρο για την πραγματοποίηση των μαθημάτων και να βοηθήσει όπως ο Δήμος κρίνει, το όλο εγχείρημα.

Η πρωτοβουλία, συνάντησε την ένθερμη αποδοχή τόσο των συλλόγων και του Δήμου, όσο και καθηγητών και δασκάλων προσωπικά και τα μαθήματα ξεκίνησαν ήδη σε αίθουσα που διέθεσε ο Δήμος στη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ.

Εμείς από τη μεριά μας, στηρίζουμε αμέριστα την πρωτοβουλία και σε επόμενο φύλλο μας, θα ασχοληθούμε εκτενέστερα.

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Νομού Πρέβεζας

Πραγματοποιήθηκε στις 28 και 29 Αυγούστου με απόλυτη επιτυχία το φεστιβάλ της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Νομού Πρέβεζας. Η πρώτη μέρα ξεκίνησε με χαιρετισμό εκ μέρους της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας σε ένα κατάμεστο κηποθέατρο και αμέσως μετά ακολούθησε συναυλία με τους Πρεβεζάνους linos-oplistis-epilektos, η οποία κορυφώθηκε με το γνωστό συγκρότημα Active Member.

Τη δεύτερη μέρα ο χώρος του πυροβολικού γέμισε από την παρουσία νέων, Ελλήνων, Αλβανών και Πακιστανών εργαζόμενων, οι οποίοι παρακολούθησαν τη συζήτηση με τους Νάντια Κουλουμπή, μέλος της κίνησης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών/τριών Πάτρας και Κώστα Βουρεκά, μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών και της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Η πρώτη ομιλήτρια παρουσίασε με γλαφυρό τρόπο τη δράση της πρωτοβουλίας στην Πάτρα το τελευταίο διάστημα αναδεικνύοντας αιτήματα για τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματα των μεταναστών. Ο δεύτερος ομιλητής τόνισε την ανάγκη κοινής δράσης Ελλήνων και ξένων εργαζομένων ενάντια στην αντεργατική πολιτική (ιδιωτικοποιήσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας, μαύρη εργασία, ανασφάλεια, συνθήκη Μπολγκεστάιν).

Και οι δύο ομιλητές αναφέρθηκαν στα αίτια της μετανάστευσης καταδικάζοντας την πολιτική της ΝΔ, τα σύμφωνα μετανάστευσης της Ε.Ε., τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ αλλά και τον τυχοδιωκτικό τρόπο με τον οποίο το ακροδεξιό ΛΑΟΣ εκμεταλλεύεται την κατάσταση.

Ακολούθησε πλούσιος διάλογος και αμέσως μετά πήραν σειρά μουσικό σχήμα Αλβανών μουσικών και νεανικά σχήματα της Πρέβεζας.

Η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Νομού Πρέβεζας χαιρετίζει τους χίλιους και πλέον επισκέπτες του φεστιβάλ και θα συνεχίσει τη δράση της. Στόχος: το 3^ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ να διοργανωθεί από ακόμη περισσότερους, με ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή.

31 Αυγούστου 2009

Για τους μετανάστες/τριες και τους πρόσφυγες στην Ελλάδα σήμερα

της Νάντιας Κουλουμπή*

(ομιλία στο αντιρατσιστικό Πρέβεζας)

Τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα πρωτόγνωρο και μαζικό νέο προσφυγικό φαινόμενο, που ξεφεύγει από όσα ξέραμε έως την προηγούμενη δεκαετία. Οι δρόμοι και τα δίκτυα της μετανάστευσης, έως τότε, λειτουργούσαν υπακούοντας τους νόμους της αγοράς, βοηθούσαν τους ανθρώπους να μεταφερθούν αλλά και να ενταχθούν – με επίπονες, χρονοβόρες ακόμα και παράνομες συχνά διαδρομές – αλλά πάντως να ενταχθούν στις νέες κοινωνίες. Σήμερα η συσσώρευση προσφύγων και μεταναστών/στριών χωρίς χαρτιά, στις χώρες της Δύσης είναι απελπισμένη· οι δρόμοι της μετανάστευσης καθορίζονται από τους νόμους της ανάγκης που είναι διαφορετικοί από τους νόμους της αγοράς. Οι άνθρωποι αυτοί θα παραμείνουν χωρίς χαρτιά, χωρίς δουλειά, χωρίς πρόσβαση στις δομές των κοινωνιών στις οποίες προσφεύγουν αναγκαστικά, γκετοποιούμενοι σε υποβαθμισμένες (και υποβαθμιζόμενες) γειτονιές, όπως του Αγ. Παντελεήμονα στην Αθήνα ή σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς, όπως τον αφγανικό καταυλισμό στην Πάτρα.

Και παλιότερα όμως, και τώρα, οι αιτίες της μετανάστευσης ήταν και είναι οι ίδιες :η φτώχεια, οι πόλεμοι, η τεράστια ανισότητα της κατανομής του πλούτου στον πλανήτη. Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα· όσο η Ασία και η Αφρική θερίζονται από την πείνα, τις ξένες επεμβάσεις, τους εμφύλιους πολέμους που συνεπάγονται οι επεμβάσεις και την άγρια οικονομική εκμετάλλευση από την πλευρά της Δύσης τόσο η Ευρώπη μας και ειδικά οι χώρες του νότου, θα γίνονται αποδέκτες μαζικών προσφυγικών κυμάτων.  Η απάντηση της Ευρώπης απέναντι στο φαινόμενο κινείται σε δύο άξονες :

– στρατιωτικοποίηση των συνόρων ώστε να αναχαιτίζεται η είσοδος )με τραγικό βέβαια κόστος σε ανθρώπινες ζωές … ) και

– δραστικός περιορισμός των δυνατοτήτων κοινωνικής ένταξης για όσους/ες διάβηκαν τα σύνορα.

Έτσι λοιπόν, μιλώντας για την Ελλάδα,  καμιά νέα διαδικασία νομιμοποίησης μεταναστών/τριών δεν έχει δρομολογηθεί από το 2005, οι ανανεώσεις αδειών πραμονής πνίγονται σε γραφειοκρατικές και χρονοβόρες διαδικασίες (με αποτέλεσμα να καθίστανται πλέον «παράνομοι» μετανάστες/τριες που στο παρελθόν ήταν «νόμιμοι»), τα αιτήματα ασύλου απορρίπτονται συλλήβδην, ενώ πλέον – βάσει του πρόσφατου Π.Δ. 81/2009 επαφίεται στους αστυνομικούς διευθυντές της χώρας η απόφαση για την χορήγηση ασύλου, εξέλιξη την οποία έχει καταγγείλει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ αποχωρώντας από τις αρμόδιες γνωμοδοτικές επιτροπές. Το επόμενο βήμα είναι οι μαζικές συλλήψεις, φυλακίσεις και βιαιοπραγίες σε βάρος ανθρώπων που η μόνη τους «εγκληματική» δράση είναι η μη κατοχή νομιμοποιητικών εγγράφων, οι απελάσεις και οι παράνομες, με βάση το διεθνές δίκαιο, επαναπροωθήσεις. Ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα αντιμετωπίζεται τελικά από τα σώματα ασφαλείας : την αστυνομία, το λιμενικό σώμα, την Frontex (την υπηρεσία ευρωπαϊκής φύλαξης, σώμα ανεξάρτητο, που συμμετέχει σε επιχειρήσεις αποτροπής, διαθέτοντας πολυεθνική δύναμη και υψηλής τεχνολογίας στρατιωτικό εξοπλισμό και που λειτουργεί επίσης και ως υπηρεσία πληροφοριών διεξάγοντας έρευνες και ανακρίσεις μεταναστών).

Είναι προφανές ότι αυτή η πολιτική είναι αναποτελεσματική και ατελέσφορη. Οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Σουδάν ή τη Σομαλία δεν έχουν γυρισμό, δεν αναχαιτίζονται, ο δρόμος τους δεν θα έχει ποτέ επαρκή φύλαξη. Όσο οι πατρίδες τους είναι αβίωτες, οι άνθρωποι αυτοί θα κατακλύζουν την Ευρώπη, θα κατακλύζουν την Ελλάδα. Πως είναι δυνατό να περιφρουρηθεί όλο το Αιγαίο, ο Έβρος, τα σύνορα με την Αλβανία τη Fyrom ή τη Βουλγαρία; Και με τι κόστος; (που θα είναι σε κάθε περίπτωση πολλαπλάσια μεγαλύτερο από το κόστος παροχής στοιχειωδών κοινωνικών φροντίδων στους ανθρώπους αυτούς). Και ενώ ξέρουμε ότι οι πολιτικές φύλαξης των συνόρων δεν απέτρεψαν τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι επιδείνωσαν την κατάσταση, ενίσχυσαν τα κυκλώματα διακίνησης, αύξησαν την επικινδυνότητα, δυσχέραναν τις διαδρομές, εντός των συνόρων δε, επέτειναν την περιθωριοποίηση, την εξαθλίωση, την παραβατικότητα. Τις συνέπειες κλήθηκαν να τις πληρώσουν τα πιο ευάλωτα στρώματα των πόλεων, που τώρα ειδικά, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, έγιναν εύκολα ακροατήρια του λόγου της ακροδεξιάς και σύρθηκαν – με την βοήθεια των κυρίαρχων ΜΜΕ που καθορίζουν το δημόσιο διάλογο – σε μια λανθασμένη ανάγνωση της πραγματικότητας· ενοχοποιήθηκαν οι μετανάστες/τριες για την υποβάθμιση της καθημερινής ζωής, για την εργασιακή ανασφάλεια, για την ανεργία, τη φτώχεια. Το μεταναστευτικό ζήτημα, μεθοδικά και οργανωμένα, γίνεται/ παρουσιάζεται ως το νούμερο ένα  εθνικό πρόβλημα και οι μετανάστες/τριες “είναι” η πηγή της κακοδαιμονίας μας.  Η ακροδεξιά όμως διολίσθηση δεν είναι έργο του ΛΑΟΣ. Είναι έργο της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ που είχαν την προηγούμενη δεκαετία την ευθύνη χάραξης τόσο της μεταναστευτικής πολιτικής (που εξαθλίωσε τελικά τους μετανάστες και τους πρόσφυγες) αλλά και την ευθύνη της οικονομικής πολιτικής (που εξαθλίωσε όλους και όλες μας). Η διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, μεθοδευμένα, εκτράπηκε προς τον ορατό και εύκολο εχθρό, τους φτωχοδιάβολους των πόλεων μας, τους “χωρίς χαρτιά” αντί να αντιμετωπίσει δυσκολότερους και πιο μακρινούς εχθρούς : την κυβέρνηση, τις ηγεσίες της Τ.Α., την ευρωπαϊκή ένωση ή το ΝΑΤΟ.

Εμείς, η Αριστερά. οι κινήσεις αλληλεγγύης, οι κινήσεις υπεράσπισης δικαιωμάτων που στήνουμε, οι αριστεροί και αριστερές, οφείλουμε να υπηρετήσουμε καταρχήν την κοινή λογική.  Όσο υπάρχουν πόλεμοι και φτώχεια οι μετανάστες/ τριες θα πληθαίνουν. Αντί να δαπανάμε οικονομικούς πόρους σε παράλογους εξοπλισμούς και ατελέσφορη φύλαξη συνόρων, να χρηματοδοτήσουμε προγράμματα υποβοήθησης των προσφύγων και των μεταναστών/τριών, να δημιουργήσουμε ανοικτές δομές φιλοξενίας, να μεριμνήσουμε για την εκπαίδευση και την κοινωνική τους ένταξη. Παράλληλα όμως θα πρέπει να υποβοηθηθούν οι περιοχές που δέχονται τα φορτία, οι γειτονιές που υποβαθμίστηκαν με συγκεκριμένα μέτρα παρεμβάσεων και αναπλάσεων. Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών δεν είναι αντίπαλοί μας αλλά θύματα και αυτοί των πολιτικών που έχουν επιλεγεί σε Ευρώπη και Ελλάδα.

Οφείλουμε επίσης να διαφυλάξουμε τον νομικό μας πολιτισμό που δέχεται σοβαρά πλήγματα. Η Ελλάδα δεν σέβεται τις διεθνείς συνθήκες που έχει κυρώσει ως προς τους πρόσφυγες και τους  ανηλίκους. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, η Διεθνής Αμνηστία, ο Συνήγορος του Πολίτη, το Ευρωπαϊκό δικαστήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Συμβούλιο της Ευρώπης – που μόνο για αριστερή εκτροπή δεν μπορούν να κατηγορηθούν – έχουν επανειλημμένα εγκαλέσει την ελληνική κυβέρνηση και τις υπηρεσίες ασφαλείας για καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η απάντηση μας όμως δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στην επίκληση της ανθρωπιάς και του ανθρωπισμού γιατί μια τέτοια προσέγγιση αποδέχεται την ανισότητα και την αντιμετωπίζει με όρους φιλανθρωπίας.  Η απάντηση μας είναι το πολιτικό αίτημα της ισότητας των ανθρώπων όπου κι αν βρίσκονται, όπου επιλέγουν να βρεθούν. Η απάντηση μας δε μπορεί να εξαντλείται σε αιτήματα κοινωνικής πρόνοιας γιατί εν δυνάμει ενισχύονται οι αντιθέσεις, αλλά πρέπει να απαιτούμε κοινωνική δικαιοσύνη, αναδιανομή του πλούτου, κοινωνική αλληλεγγύη, ισότιμη συμμετοχή στις κοινωνικές και πολιτικές διαδικασίες.

Και τέλος οφείλουμε να απαιτούμε από τα κράτη της Ευρώπης να σηκώσουν το βάρος της αποπεριθωριοποίησης των μεταναστευτικών πληθυσμών, που είναι μικρότερο από το κόστος της σημερινής πολιτικής μηδενικής ανοχής. Να απαιτούμε από τα κράτη της Ευρώπης να αναλάβουν το κόστος της  στήριξης των χωρών απ’ όπου προέρχονται οι μετανάστες/τριες και οι πρόσφυγες.

Να απαιτούμε από τα κράτη της Ευρώπης να σταματήσουν τις επεμβάσεις ώστε να αποκλεισθούν οι αιτίες της μετανάστευσης, η φτώχεια, οι πόλεμοι, η περιβαλλοντική καταστροφή από τεράστιες πολυεθνικές πετρελαϊκές/ μεταλλευτικές κ.α εταιρίες.

*Κίνηση υπεράσπισης δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών/τριών Πάτρας

Της σύνταξης

Έκτακτη σύγκληση της Κυβερνητικής Επιτροπής, αμέσως μετά τις εκλογές,  για την ανακοίνωση και την εφαρμογή μέτρων σιδηράς πυγμής κατά προσφύγων και «λαθρο»-μεταναστών, που εκτός των άλλων περιλαμβάνει, επιχειρήσεις σκούπα: ότι «σκουπίδι» δηλαδή βρεθεί στο δρόμο της, στρατόπεδα συγκέντρωσης και εγκλεισμού, φρουρές (ασφαλώς ένοπλες), μαζικές «επαναπροωθήσεις» κλπ.

Το ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται πιο σκληρό, εγκαλεί την κυβέρνηση, που «έχει μετατρέψει τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι»  τη χώρα που χρειάζεται στιβαρό χέρι, με «μηδενική ανοχή» απέναντι στους εισβολείς, που απειλούν την ασφάλεια και την ευημερία του έθνους και υπόσχεται εγγυημένες, χωρίς παρέκκλιση, επαναπροωθήσεις (προσεγμένες εκφράσεις, αφηρημένες έννοιες, δεν είναι sic να μιλάμε για χιλιάδες πνιγμένους στο Αιγαίο και σκοτωμένους στα ναρκοπέδια), αστραπιαία και αποτελεσματική λειτουργία των υπηρεσιών, αλλά και «σεβασμό των δικαιωμάτων των μεταναστών»!

«Η πόλις εάλω»;

Την ατζέντα την έθεσε το ΛΑΟΣ: Η πατρίδα κινδυνεύει, το έθνος επιμολύνεται, η εκκλησία, η ορθόδοξος χριστιανική, χάνει τη μονοκαθεδρία της (έχουν το θράσος να μας ζητάνε και χώρους λατρείας), μας παίρνουν τις δουλειές,  πόσους επιτέλους να αντέξουμε στη χώρα μας; Δεν υπάρχουν όρια στις αντοχές της κοινωνίας και της οικονομίας μας;

Το ΛΑΟΣ «επιβραβεύτηκε» γι’ αυτό από τη «λαϊκή ετυμηγορία: το δηλητήριο του μίσους προς το διπλανό, σε περιόδους ανασφάλειας και φόβου για το μέλλον, σε περιόδους, ιδιαίτερα γενικευμένης κρίσης (ας μη ξεχνιόμαστε της κρίσης της καπιταλιστικής συσσώρευσης) και της έλλειψης προσδοκιών, αλλά και της έλλειψης σοβαρής και βιώσιμης μεταναστευτικής πολιτικής, γίνεται βραδυφλεγής βόμβα, στα χέρια των εμπόρων του κοινωνικού και φυλετικού μίσους.

Αλήθεια, μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε σοβαρά, ότι τη μετανάστευση και την προσφυγιά τη γεννούν οι πόλεμοι, η πείνα, οι αρρώστιες, η εξαθλίωση, ο σίγουρος θάνατος;

Μήπως ο «πολιτισμένος» πλούσιος κόσμος, δεν έχει μόνο δικαιώματα να προστατέψει και σύνορα να διαφυλάξει, από τους «λάθρα εισβάλλοντες», αλλά έχει και πρωταρχική ευθύνη, για τις συνθήκες της αβίωτης ζωής αυτών των ανθρώπων στις χώρες τους;

Μήπως οι γεωπολιτικοί καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί και το μοίρασμα του κόσμου σε σφαίρες στρατηγικών συμφερόντων των πολυεθνικών, των στρατοκρατών, των εμπόρων του πολέμου και των πολιτικών τους επιτελείων, δε βρίσκεται πίσω από την ανθρώπινη εξαθλίωση και τα κύματα της μετανάστευσης;

Ο μόνος ουμανιστικός ρεαλισμός, δεν είναι η αναλγησία και η πυγμή απέναντι στους αδύναμους και στους κατατρεγμένους – οι άνθρωποι δεν είναι υλικά προς αποθήκευση και «επαναπροώθηση» – ο μόνος ρεαλιστικός, σύμφωνος με τα ανθρωπιστικά ιδεώδη, δρόμος βρίσκεται: στην καταγραφή των ανθρώπων, στη φιλοξενία τους, τη χορήγηση σ’ αυτούς των απαραίτητων εγγράφων. Οι κυβερνώντες και όχι μόνο, οφείλουν να επιδείξουν διεκδικητισμό και «πυγμή» στα Συμβούλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προς τους εκπροσώπους των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, για την ανεμπόδιστη μετακίνηση των μεταναστών στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο. Οφείλουν να προχωρήσουν στην ομαλή ένταξη όσων παραμείνουν στη χώρα μας κλπ. Αυτά μπορούν να γίνουν σήμερα.

Ειδικά εμείς, στη χώρα μας, που γνωρίσαμε την εκτεταμένη προσφυγιά (κυρίως με τη μικρασιατική καταστροφή) και τη μετανάστευση, οφείλουμε να είμαστε πιο υποψιασμένοι και αλληλέγγυοι στον ανθρώπινο πόνο. Ας μη ξεχνάμε ότι και τότε, τις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα, οι δικοί μας άνθρωποι, σπρωγμένοι από την ανέχεια, προσπαθούσαν να μπουν στον «παράδεισο» της Αμερικής χωρίς τα νόμιμα χαρτιά («λαθραίοι»), διακινδυνεύοντας, εκτός από τις διώξεις, τη βάρβαρη εκμετάλλευση και τις φυλακίσεις, την ίδια τους τη ζωή.

Η οριστική λύση, βέβαια, βρίσκεται στην ισόρροπη ανάπτυξη όλων των περιοχών, στον παγκόσμιο συναγερμό των λαών κατά του πολέμου, της βίας, της έλλειψης των στοιχειωδών για τη ζωή.

Να μπει «όριο» λοιπόν στην ανθρώπινη δυστυχία! Αυτό το «όριο», θα θέσει και τα όρια στην ανθρώπινη μετανάστευση και την προσφυγιά!

Μήπως είναι καιρός, ν’ αλλάξουμε τρόπο σκέψης και να στείλουμε και γι αυτό το λόγο, το λογαριασμό στους επικίνδυνους ακροδεξιούς λαϊκιστές και στους με σπουδή προστρέχοντες εταίρους του δικομματισμού;

Της σύνταξης

Ο ρατσισμός κάθε τύπου καλλιεργεί το φόβο, οδηγεί στην απομόνωση H αλληλεγγύη φέρνει κατανόηση και αποδοχή, μας ενώνει

Όπως κανείς μας όταν γεννιέται δεν διαλέγει πατρίδα, έτσι και ο πρόσφυγας δεν διαλέγει την ξενιτιά. Άνθρωποι διαφορετικών φυλών, θρησκειών, πολιτισμών, οι περισσότεροι από αυτούς κατατρεγμένοι από πολέμους, φυσικές καταστροφές, φτώχεια και εξαθλίωση, φτάνουν στη χώρα μας αναζητώντας ένα βιώσιμο μέλλον. Η παρουσία προσφύγων και μεταναστών με διαφορετικό πολιτισμικό, θρησκευτικό υπόβαθρο στη σημερινή ελληνική –και όχι μόνο- κοινωνία, αποτελεί αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Η μετανάστευση είναι ένα πρόβλημα της εποχής μας για το οποίο όμως δεν ευθύνονται οι ίδιοι οι μετανάστες, αλλά το παγκόσμιο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα εκμετάλλευσης.

Όμως η “πολιτισμένη” Ευρώπη δεν ανταποκρίνεται στο υποτιθέμενο υψηλό πολιτισμικό της επίπεδο, δεν εκφράζει τα ιδανικά της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, αντίθετα μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ένα απόρθητο φρούριο. Οι ιθύνοντες της ΕΕ δεν διστάζουν να καταπατούν κάθε έννοια δικαίου, να προκαλούν το θάνατο εκατοντάδων απελπισμένων μεταναστών, που από τα σύνορα Ισπανίας-Μαρόκου μέχρι το παγωμένο Αιγαίο και τις ναρκοθετημένες όχθες του Έβρου προσπαθούν να φτάσουν σε ένα ελπιδοφόρο αύριο.

Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας αντιμετώπισε στην αρχή τους μετανάστες με αμηχανία, στη συνέχεια όμως εκδήλωσε μια έντονα ρατσιστική και ξενοφοβική συμπεριφορά, η οποία καλλιεργήθηκε έντεχνα από τα ΜΜΕ, τα οποία σταθερά πρόβαλαν το στερεότυπο του μετανάστη-εγκληματία. Η αθρόα εισροή μεταναστών στις αρχές τις δεκαετίας του ’90 αποτέλεσε μια απρόβλεπτη πηγή πλουτισμού για την ελληνική άρχουσα τάξη, η οποία υιοθετώντας μια αισχρή σχέση εκμετάλλευσης απέναντί τους (μαύρη, ανασφάλιστη, κακοπληρωμένη εργασία), κατάφερε αφενός μεν να αυξήσει τα κέρδη της, αφετέρου να στρέψει τους Έλληνες εργαζόμενους εναντίον των ξένων εργατών.

Όμως καθημερινά Έλληνες και ξένοι εργαζόμενοι δέχονται από κοινού την ίδια βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα, στη δουλειά, στη ζωή. Η πάλη για τα δικαιώματα των μεταναστών δεν είναι μόνο εκδήλωση αλληλεγγύης, είναι παράλληλα απαραίτητη προϋπόθεση για επιτευχθούν σημαντικές νίκες προς όφελος όλων των εργαζομένων. Τα σωματεία και τα συνδικάτα πρέπει χωρίς προϋποθέσεις να ανοίξουν στους μετανάστες. Μόνο μαζί ενωμένοι, Έλληνες και ξένοι εργαζόμενοι μπορούμε να διεκδικήσουμε με αξιώσεις όλα όσα μας ανήκουν.

Τα τελευταία χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με τους μεταναστευτικούς νόμους τους, όχι μόνο δεν θέσπισαν ένα νομικό πλαίσιο προστασίας των μεταναστών, αλλά δημιούργησαν νέα προβλήματα στους μετανάστες, παρά -ως όφειλαν- να αντιμετωπίσουν τα ήδη υπάρχοντα.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες 2^ης γενιάς δυστυχώς αυξάνουν συνεχώς. Η μη δυνατότητα έκδοσης πιστοποιητικού γέννησης για τα παιδιά των μεταναστών/τριών που γεννιούνται στην Ελλάδα, καθώς και η μη δυνατότητα εγγραφής τους στα δημοτολόγια δημιουργεί απάτριδες. Σήμερα, στο 2009, το ελληνικό κράτος αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει τις 200.000 νέους και νέες έως 18 χρονών, παιδιά μεταναστών που γεννιούνται, μεγαλώνουν και σπουδάζουν στη χώρα μας. Στη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών κρατών, τα παιδιά, που γεννιούνται στο έδαφός τους παίρνουν την υπηκοότητα της χώρας στην οποία γεννήθηκαν. Αντίθετα, η Ελλάδα ακολουθώντας το «δίκαιο του αίματος» και όχι αυτό «του εδάφους» ουσιαστικά αδιαφορεί για ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και βάζει τις βάσεις για να παραμείνουν αυτά τα παιδιά στο περιθώριο σε μία συνεχή κατάσταση ανασφάλειας και με διαρκή κίνδυνο απέλασης.

Τα πολλαπλά φαινόμενα αστυνομικής βίας σε βάρος κυρίως (αλλά όχι μόνο) μεταναστών που είδαν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό, επιβεβαιώνουν ότι τέτοια φαινόμενα ούτε μεμονωμένα είναι, ούτε αποτελούν την εξαίρεση. Οι κακοποιήσεις και οι εξευτελισμοί μεταναστών σε αστυνομικά τμήματα γίνονται τόσο συχνά που αποτελούν πια μέρος της αστυνομικής ρουτίνας. Είναι η πιο ακραία εκδοχή της αντιμεταναστευτικής πολιτικής αυτής της κυβέρνησης (όπως άλλωστε και της προηγούμενης). Η αστυνομική βαρβαρότητα είναι η απεχθέστερη ίσως πτυχή του απαρτχάιντ σε βάρος των μεταναστών, είναι η αποκορύφωση ενός ολόκληρού πλέγματος νόμων και κατασταλτικών πρακτικών που αρνούνται από ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων αυτής της χώρας όχι μόνο την ιδιότητα του πολίτη, αλλά ακόμα και αυτή του ανθρώπου.

Όμως ο ρατσισμός δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο, δεν είναι μόνο φυλετικός. Κοινωνικές διακρίσεις υφίστανται άτομα ή ομάδες λόγω καταγωγής, φύλου, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκευτικών πεποιθήσεων και σωματικής ή πνευματικής ικανότητας. Στην σύγχρονη εποχή της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, φαινόμενα ρατσισμού εκδηλώνονται προς όλες τις κοινωνικές ομάδες που δεν εντάσσονται στο κυρίαρχο κοινωνικό μοντέλο. Νέοι άνθρωποι βιώνουν με τον χειρότερο τρόπο την ανεργία ή στην «καλύτερη» περίπτωση την ανασφάλιστη επισφαλή εργασία. Ηλικιωμένοι ζουν με συντάξεις ντροπής κάτω από το όριο της φτώχειας παρά το ότι τα κέρδη του ΑΕΠ στις δυτικές κοινωνίες σημειώνουν αυξήσεις γύρω στο 40% κάθε χρόνο που όμως δεν αναδιανέμονται στις οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες. Άνθρωποι με σεξουαλικές επιλογές διαφορετικές από αυτές που ορίζουν οι κοινωνικές συμβατικές νόρμες αναγκάζονται να τις αποκρύπτουν προκειμένου να μη βιώσουν την απόρριψη και την επιφυλακτικότητα των άλλων. Ανάπηροι όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι πολίτες με σεβασμό στις ανάγκες και στα προβλήματά τους, αλλά αντίθετα γίνονται πολλές φορές αντικείμενο χλευασμού, αλλά και εκμετάλλευσης από τους εργοδότες. Συνάνθρωποί μας ασθενείς από AIDS αντιμετωπίζονται με φόβο, κοινωνική απόρριψη και αποξένωση, παρά το γεγονός ότι η μετάδοση του ιού είναι γνωστό ότι δεν γίνεται με κοινωνική συναναστροφή. Αποφυλακισμένοι συνεχίζουν να τιμωρούνται και εκτός της φυλακής, αφού δεν προσλαμβάνονται σε εργασίες. Τοξικομανείς αντιμετωπίζονται ως εν δυνάμει εγκληματίες, με καχυποψία από τον κοινωνικό περίγυρο. Άνθρωποι με διαφορετική θρησκευτική ταυτότητα βρίσκουν μπροστά τους προβλήματα ακόμα και στην δημιουργία τόπων λατρείας για την άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων. Οι Ρομά, ακόμα και σήμερα, αποκλείονται από βασικά αγαθά και υπηρεσίες τα οποία για όλους τους υπολοίπους αποτελούν κοινότυπη διαδικασία.

Η 1η Αντιρατσιστική Εκδήλωση, 19 Ιούνη 2009, μια συνέχεια της προσπάθειας που άρχισε στην αρχή του έτους, έρχεται να φωνάξει απερίφραστα ότι οι μετανάστες δεν αποτελούν πρόβλημα, αντίθετα έχουν προβλήματα. Η μισαλλοδοξία, η ξενοφοβία, ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι φαινόμενα που οφείλουμε να αποκρούσουμε. Πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές από τις δικές μας, αλλά εξίσου φυσιολογικές και αποδεκτές συμπεριφορές, στάσεις και νοοτροπίες. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αποδοχή του διαφορετικού. Έτσι αποκλείεται ο φόβος απέναντι στο καινούργιο, στο διαφορετικό. Ο φόβος καλλιεργεί το ρατσισμό. Αλλά και ο ρατσισμός κάθε τύπου καλλιεργεί το φόβο, οδηγεί στην απομόνωση. H αλληλεγγύη φέρνει κατανόηση και αποδοχή, μας ενώνει!

Άρτα, Ιούνης 2009

Χαροπαλεύει ακόμα στην εντατική ο Κούδρος μετανάστης

•    Η σιωπή είναι συνενοχή: Να καταγγείλουμε την άγρια βία της Λιμενικής Αστυνομίας και την αντιμεταναστευτική πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ

Πολύ άσχημη-σχεδόν ανεπίστρεπτη-είναι η κατάσταση της υγείας του 29χρονου Κούρδου μετανάστη, Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ, που νοσηλεύεται σε κατάσταση «φυτού», στη  εντατική του Νοσοκομείου «Παπανικολάου» Θεσσαλονίκης. Στις 3 Απρίλη σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ξυλοκοπήθηκε άγρια από άνδρες του Λιμενικού Σώματος, στο Λιμάνι της Ηγουμενίτσας, που του χτυπούσαν το κεφάλι στο τσιμέντο του λιμανιού, μέχρι που αυτός έπαθε εσωτερική αιμορραγία.
Το γεγονός κρατήθηκε κρυφό από τις Αρχές για 16 μέρες για να εξαφανιστούν τα όποια ενοχοποιητικά στοιχεία. Έγινε γνωστό, μετά την επιμονή και τις καταγγελίες συγγενών του, φίλων του και αντιρατσιστικών οργανώσεων και της δημοσιότητας, που πήρε η υπόθεσή του. Η σοβαρότητα των καταγγελιών, ανάγκασε τον αρχηγό του Λιμεν. Σώματος, να διατάξει τη διενέργεια ΕΔΕ.
Καθημερινό, μόνιμο φαινόμενο και όχι τυχαίο-όπως θέλει να το εμφανίσει η κρατική προπαγάνδα-είναι πλέον οι εκπυρσοκροτήσεις όπλων, οι δολοφονικοί εξοστρακισμοί σφαιρών, τα κτηνώδη κτυπήματα, οι βασανισμοί, τα φαινόμενα της άγριας κρατικής και εργοδοτικής βίας, ιδιαίτερα σε βάρος των ανυπεράσπιστων μεταναστών, όπως έδειξε και η δολοφονική επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Καθημερινά διαπράττονται δεκάδες μικρά ή μεγάλα εγκλήματα, συχνά από τους ίδιους τους «φύλακες του νόμου», σε βάρος αθώων, που δεν έχουν συγγενείς σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Τα περισ-σότερα από αυτά ούτε καν φθάνουν στο φως της δημοσιότητας, όπως αρχικά έγινε με τον άτυχο Κούδρο.
Ιδιαίτερα έντονα είναι τα φαινόμενα αυτά στην Ελληνική πύλη του ευρωπαϊκού φρουρίου της Ε.Ε. και ιδιαίτερα στα Λιμάνια της Πάτρας και της Ηγουμενίτσας, όπου συσσωρεύεται το μεγαλύτερο μέρος των δυστυχισμένων μεταναστών, στην μακριά βασανιστική πορείας τους, από την Ανατολή (Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν κλπ)-όπου οι ιμπεριαλιστές άναψαν τις φωτιές του πολέμου-για μια θέση στον ήλιο της «πολιτισμένης» Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε όλη αυτή την πορεία γίνονται αντικείμενα στυγνής εκμετάλλευσης των δουλεμπόρων, των αρχών, των αφεντικών τους, όταν καταφέρνουν τελικά να βρουν μια δουλειά. Συχνά-πυκνά και στη πόλη μας φθάνουν  κακοποιημένοι μετανάστες στο Κέντρο Υγείας, τσακισμένοι από το ξύλο των ανδρών των δυνάμεων καταστολής.
Οργή για τα πάθη του κούρδου μετανάστη επικρατεί στην περιοχή, ενώ ζητούμενο είναι η έρευνα, η πλήρης διαλεύκανση της υπόθεσης και η παραδειγματική τιμωρία των οργάνων καταστολής, που μέσα από τις δομές των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, υλοποιούν τις απάνθρωπες αντι-μεταναστευτικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει να καταγγελθεί η πολιτική της κυβέρνησης που εφαρμόζει αυτές τις πολιτικές και να στιγματισθεί παράλληλα η προσπάθεια να σβηστούν τα ίχνη της κακοποίησης του Κούρδου μετανάστη και η απαράδεκτη καθυστέρηση στις έρευνες, που είναι  χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίον αντιμετωπίζονται οι μετανάστες από τις αρχές.
Φαίνεται τελικά ότι οι «Μανωλάδες» δεν είναι κάτι μεμονωμένο, αλλά είναι η έκφραση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθεί η χώρα μας. Η Ευρώπη με τις συμφωνίες Σένγκεν, την Ευρωαστυνομία, τον Ευρωστρατό κλπ, γίνεται ένα απόρθητο φρούριο για μετανάστες και εργαζόμενους.
Η κρατική καταστολή, όπως έδειξε περίτρανα και η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η συνεχής δράση των ΜΑΤ, των δικαστηρίων, των νέων αντιδραστικών νόμων, των χαφιεδοκαμερών κλπ., έρχεται να χτυπήσει συνολικά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες  νεολαίας, εργαζομένων και μεταναστών. Όλα αυτά είναι γεννήματα του άθλιου καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, που με περισσή φροντίδα  υπηρετεί η Ε.Ε. και οι ελληνικές κυβερνήσεις  της Ν.Δ. σήμερα, αλλά και οι προηγούμενες.
•    Κάτω η κρατική και εργοδοτική βία και τρομοκρατία
•    Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι
•    Ανθρώπινα δικαιώματα στους μετανάστες-Να καταργηθούν οι ευρωπαϊκές συμφωνίες και οι αντιμεταναστευτικοί νόμοι – Όχι στην Ευρώπη φρούριο
•    Σήμερα τσακίζουν ξένους μετανάστες αύριο θα χτυπάνε Έλληνες εργάτες

Πρωτοβουλία Εργαζομένων
Θεσπρωτία της αντίστασης και του αγώνα
Πρωτοβουλία Φοιτητών ΤΕΙ Ηγουμενίτσας

ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΑΡΤΑΣ

ΠΛΑΙΣΙΟ  ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ  ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΑΡΤΑΣ

Στην πόλη μας και στο Νομό μας ευρύτερα, ζουν εκατοντάδες οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες. Άλλοι μόνιμα κι άλλοι παροδικά, προερχόμενοι κυρίως από χώρες της Κεντρικής Ασίας και των Βαλκανίων, έφτασαν στον τόπο μας, ελπίζοντας σ’ ένα καλύτερο μέλλον στον υποτιθέμενο «πολιτισμένο κόσμο» της Ευρώπης.
Με τον φόβο και την απόγνωση ζωγραφισμένα στα μάτια τους, αυτοί οι σύγχρονοι δουλοπάροικοι, έζησαν κι εξακολουθούν να ζουν όλο το «μεγαλείο» του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και του ανελέητου προσώπου του. Δουλέμποροι που θησαυρίζουν και δεν διστάζουν να τους εγκαταλείψουν στα μανιασμένα κύματα, γραφειοκρατικοί μηχανισμοί που δεν τους επιτρέπουν να «νομιμοποιηθούν» έστω και προσωρινά, πείνα, καταπίεση, αδιαφορία, ρατσιστικές επιθέσεις, εξευτελισμοί.
Οι μετανάστες, που είναι χρήσιμοι μεν για να κάνουν τις «βρώμικες» και δύσκολες δουλειές, με μεροκάματα πείνας στα χωράφια, στις οικοδομές και στα σπίτια, αλλά όχι για να διεκδικούν δικαιώματα αξιοπρεπούς διαβίωσης και εργασίας, νομιμοποίησης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, είναι «ανεκτοί» για μας, τους πολιτισμένους πολίτες της Ευρώπης, μόνο για όσο μας εξυπηρετούν. Μετά πρέπει να φεύγουν, να απευλαύνονται, να ξαναγυρνούν στον πόλεμο, στις διώξεις και στις φρικαλεότητες των χωρών καταγωγής τους.
Καμία πρόνοια, καμία προστασία, κανένα δικαίωμα γι’ αυτούς. Είναι οι ξένοι, οι διαφορετικοί, οι πιθανοί «εγκληματίες».
Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι, που αποτελούν στην πραγματικότητα τμήμα του σύγχρονου προλεταριάτου των μητροπολιτικών κέντρων και που η εκμετάλλευση που υφίστανται τους καθιστά το πιο ευάλωτο κομμάτι της εργατικής τάξης, σιωπηρά και ήσυχα θέτουν σ’ εμάς τους «πολιτισμένους» την επιτακτική ανάγκη να τοποθετηθούμε γι’ αυτό που λέμε ελευθερία του ατόμου, βάθεμα δημοκρατίας, ισοτιμία, αλληλεγγύη και ν’ αντισταθούμε σε κάθε μορφή ρατσισμού και στην ξενοφοβίας.
Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, θεωρούμε ότι ο χειρότερος ρατσισμός είναι ο θεσμικός, ο ρατσισμός της έλλειψης υποδομών, της άρνησης της συντεταγμένης πολιτείας και των μηχανισμών της να αντιμετωπίσουν το «αυγό του φιδιού», της εθελοτυφλίας στα κρούσματα ρατσιστικής βίας. Υπερασπιζόμαστε το θεμελιώδες δικαίωμα των μεταναστών και των προσφύγων στη ζωή και την αξιοπρεπή διαβίωση. Βρισκόμαστε στον αντίποδα μιας λογικής που ορθώνει την Ελλάδα – Φρούριο, την Ευρώπη – Φρούριο και υποστηρίζουμε το δικαίωμα στην ελεύθερη και ασφαλή είσοδο και το άσυλο. Υποστηρίζουμε ένα σύστημα διαρκούς νομιμοποίησης των μεταναστών υπό προϋποθέσεις, ώστε να αρθεί το καθεστώς ομηρίας τους, που γεννάει συνεχώς κοινωνική περιθωριοποίηση και αλλεπάλληλες παραβάσεις δικαιωμάτων. Υποστηρίζουμε τα κοινωνικά δικαιώματα των μεταναστών, όπως στην εργασία, την εκπαίδευση, την υγεία, την κατοικία. Ζητούμε τη χορήγηση ασύλου στους πολιτικούς πρόσφυγες, απόδοση της ελληνικής υπηκοότητας στα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα ή που έχουν συμπληρώσει τριετή φοίτηση σε σχολεία της χώρας μας και την κατάργηση όλων των ρατσιστικών διατάξεων της ελληνικής νομοθεσίας. Ζητούμε την κατάργηση των άτυπων επαναπροωθήσεων και της διοικητικής απέλασης που γίνεται χωρίς δικαστικές εγγυήσεις.
Ζητούμε πλήρη μισθολογικά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα για έλληνες και μετανάστες εργαζόμενους,  αποσύνδεση της ανανέωσης της άδειας παραμονής των μεταναστών από την ύπαρξη ορισμένου αριθμού ενσήμων (και την αντικατάσταση του όρου αυτού με την ύπαρξη ενεργού σύμβασης εργασίας ή με εγγραφή τους στους καταλόγους του ΟΑΕΔ) και τη χορήγηση της ιθαγένειας μετά την πάροδο 7ετούς διαμονής στην Ελληνική Επικράτεια. Ζητούμε την κατάργηση των Κέντρων Κράτησης προσφύγων, με ταυτόχρονη αντικατάστασή τους από Κέντρα Υποδοχής, στα οποία θα διαμένουν προαιρετικά, με αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης και ειδική μέριμνα για τους ασυνόδευτους εφήβους και παιδιά.
Ειδικότερα για τους μετανάστες που βρίσκονται στην περιοχή μας, διεκδικούμε:
–    Την εύρεση και εξασφάλιση μόνιμων χώρων υποδοχής και στέγασης, με ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες (θέρμανση, τουαλέτες, ανοικτούς χώρους κ.λ.π.)
–    Την παροχή καθημερινής σίτισης και ελεύθερης πρόσβασης στο Νοσοκομείο και τις υποδομές του ΕΣΥ, με παροχή δωρεάν ιατρικής και φαρμακευτικής περίθαλψης.
–    Την παροχή κάθε είδους κοινωνικής βοήθειας από τους ΟΤΑ, καθώς και από τις αρμόδιες υπηρεσίες τις πολιτείας, για θέματα που αφορούν τη διαμονή τους, την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας (εφόσον το επιθυμούν), την παροχή νομικής στήριξης και διευκολύνσεων στις καθημερινές συναλλαγές τους.
–    Το σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών τους, από τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές και την παύση των αναίτιων διωγμών και των επιχειρήσεων «σκούπα».
–    Την εκδήλωση έμπρακτης αλληλεγγύης και φιλίας προς αυτούς, από το σύνολο της τοπικής κοινωνίας και  τον καθένα από μας χωριστά, με πρώτο βήμα τη συγκρότηση και στην πόλη μας στεκιού μεταναστών.
Σ’ ένα σύστημα που εξαθλιώνει, που συνθλίβει και περιθωριοποιεί είμαστε όλοι μετανάστες.-

ΚΙΝΗΣΗ  ΓΙΑ ΤΟΥΣ  ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Ν. ΑΡΤΑΣ

Δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών

Η επίθεση με χειροβομβίδα στο «Στέκι των Μεταναστών» στα Εξάρχεια αποτελεί μια σημαντική πολιτική εξέλιξη των ημερών.

Είναι πιο σημαντική και από την απόδραση Παλαιοκώστα στον Κορυδαλλό. Η επίθεση στην Τσαμαδού σηματοδοτεί την ενεργή επανεμφάνιση του παρακράτους στα πολιτικά πράγματα με σκοπό το ξεκίνημα ενός νέου κύκλου αίματος.

Σε αυτόν τον νέο κύκλο του αίματος που επιχειρείται να ξεκινήσει, οι κυβερνητικές ευθύνες είναι τεράστιες. Οι αποδείξεις από την δράση του παρακράτους στην διάρκεια των συγκρούσεων του Δεκέμβρη κατατέθηκαν ακόμη και στην Βουλή, χωρίς να ιδρώσει το αυτί κανενός υπουργού.

Indy.gr

Ανακοινώσεις για το θέμα έβγαλαν πολλοί πολιτικοί φορείς και κινήσεις. Το Δίκτυο για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα ανακοίνωσε :

“Tο βράδυ της 24/2/09 «άγνωστοι» πέταξαν χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών που βρίσκεται στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια (στον ίδιο χώρο στεγάζονται και τα γραφεία του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα). Εκείνη την ώρα το Στέκι ήταν γεμάτο κόσμο μιας και είχε ανοιχτή εκδήλωση ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης και συνεδρίαζε το συντονιστικό της οργάνωσης μας. Η επίθεση δεν είχε θύματα από καθαρή τύχη δεδομένου ότι η χειροβομβίδα δεν μπόρεσε να σπάσει το διπλό τζάμι του παραθύρου, έκανε γκελ, και τελικά έσκασε στη ζαρντινιέρα που βρίσκεται μπροστά στο κτίριο.

Η χτεσινή φασιστική παρακρατική δολοφονική επίθεση εντάσσεται στη γενική προσπάθεια καθεστωτικής αντεπίθεσης μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Όλο το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε την όξυνση της κρατικής και παρακρατικής βίας καθώς και μια εκστρατεία μαύρης προπαγάνδας ενάντια στους χώρους αντίστασης («η άκρα Αριστερά είναι υπεύθυνη για τη βία»). Οι «άγνωστοι» που πέταξαν τη χειροβομβίδα δεν στρέφονται μόνο εναντίον μας, αλλά ενάντια συνολικά στο ανταγωνιστικό κίνημα, σε όσους και όσες εξεγέρθηκαν το Δεκέμβρη, σε όσες και όσους αρνούνται έμπρακτα τη δικτατορία των αγορών και τη «δημοκρατία» του ροπάλου.

Είναι μάλλον περιττό να πούμε ότι δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω, είναι μάλλον περιττό να δηλώσουμε ότι το παρακράτος θα πάρει την απάντηση που του αξίζεi”.

Σε σχετική του ερώτηση στην Βουλή, ο βουλευτής επικρατείας του Σύριζα Γιάννης Μπανιάς αναφέρει :

«Μετά την επίθεση με χειροβομβίδα εναντίον του «Στεκιού Μεταναστών» επί της οδού Τσαμαδού στην Αθήνα, η Αστυνομία δήλωσε ότι ο αριθμός κυκλοφορίας του αυτοκινήτου διαφυγής του δράστη είναι «ακαταχώριστος». Συμβάν με αυτοκίνητο που έφερε επίσης «ακαταχώριστο» αριθμό κυκλοφορίας είχε καταγγελθεί και στο παρελθόν από μέλος του «Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα» που στεγάζεται στον ίδιο χώρο. Όπως είναι γνωστό, «ακαταχώριστους» αριθμούς κυκλοφορίας φέρουν τα συμβατικά αυτοκίνητα της ΕΛ.ΑΣ. Δικαιολογείται επομένως η υπόνοια ότι πρόκειται για έργο παρακρατικών σε επαφή με αστυνομικούς της ΕΛ.ΑΣ.»

(επιμέλεια ΔιΠ)

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ ΜΕ ΒΙΤΡΙΟΛΙ

Μια πρωτοφανής δολοφονική επίθεση από μπράβους των εργολάβων που έχουν αναλάβει την καθαριότητα των νοσοκομείων. Μια επίθεση φερμένη από την ανατολή που χρησιμοποιείται για την τρομοκρατία και εξευτελισμό των γυναικών των ασιατικών χωρών. Πιθανώς η εργοδοσία που λυμαίνεται τα νοσοκομεία να μην είναι μόνο ελληνική.

Η Κωνσταντίνα  ήρθε από την Βουλγαρία. Έχει  πανεπιστημιακή μόρφωση, είναι ιστορικός που μετά την κατάρρευση του ανύπαρκτου σοσιαλισμού ήρθε να δουλέψει στη χώρα μας ως καθαρίστρια στα νοσοκομεία.                                                                                  Ως γνωστό οι μόνιμες καθαρίστριες είναι πια ελάχιστες, και την καθαριότητα αναλαμβάνουν εργολάβοι με δικό τους προσωπικό, κυρίως αλλοδαπές γυναίκες αλλά και Έλληνιδες με μισθούς 400 – 500 €  για 8 ώρες δουλειά . Είναι ένα δείγμα για το τι θα ακολουθήσει για τα νοσοκομεία που θα γίνουν από ιδιώτες  με ΣΔΙΤ .

Στον εργασιακό αυτό μεσαίωνα αντέδρασε η Κωνσταντίνα. Ήταν διανοουμένη, ευαίσθητη στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Έγινε συνδικαλίστρια ,πρόεδρος της ομοσπονδίας καθαριστριών, έφερε το θέμα τους στη ΓΣΣΕ, έσπασε την τρομοκρατία που υπάρχει στους χώρους αυτούς .Ζήτησε ασφάλεια, σύνταξη. Αυτό χάλασε την πιάτσα  των εργολάβων και αποφάσισαν να την τιμωρήσουν. Έτσι σήμερα βρίσκεται στο νοσοκομείο με παραμορφωμένο το πρόσωπο,  δεν βλέπει από το ένα μάτι, και έχει εγκαύματα στον οισοφάγο, αφού την ανάγκασαν να πιει το βιτριόλι για να σταματήσει να μιλάει.

Είναι σημαντικό το συνδικαλιστικό κίνημα να αντιδράσει στη μαφία των εργολαβικών αυτών εταιρειών, να ζητήσει  την διάλυση αυτών των υπόπτων εργοδοτικών εταιρειών,  να ζητήσει την πρόσληψη και μονιμοποίηση των εργαζομένων στα νοσοκομεία.

• Εμείς ως πολίτες, ως μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ, ως  άνθρωποι πρέπει να καταθέσουμε και την οικονομική  ενίσχυση μας χωρίς δεύτερη σκέψη και τσιγκουνιά.
• Όχι από το περίσσευμα μας! Ας μας λείψουν τα χρήματα!
• Είναι θέμα στοιχειώδους ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης!
• Οι νονοί της νύχτας και της ημέρας θα μας βρουν απέναντι τους και θα τους το κλείσουμε το μαγαζί.
• Ο λογαριασμός για την ενίσχυση της Κωνσταντίνας είναι

5012019021277 τράπεζα  Πειραιώς

DECHEVA ELENA KYEVA KOSTADINKA NIKOLOVA

NIK. ΛΙΒ.