“Ραγίζει” το καθεστώς της ΓΣΕΕ. Κρίση και διαφοροποιήσεις – διασπάσεις σφράγισαν το 35ο συνέδριο

Το καθεστώς της ΓΣΕΕ στην εποχή των μνημονίων και με τον κόσμο της εργασίας γονατισμένο “ράγισε” εκ των έσω. Η τακτική της πασοκικής πλειοψηφίας “και με τον εργάτη, και με τον εργοδότη” κατέρρευσε. Εξ άλλου, το επιβεβαιώνουν οι ισχνές απεργιακές κινητοποιήσεις στο άδειο Πεδίον του Άρεως την τελευταία τριετία.

Η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του 2012 κατέρρευσε. Προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί φραστικά από την κομματική της ηγεσία. Κατάφερε σ’ ένα βαθμό να κρατήσει το μεγάλο όγκο του μηχανισμού της, στηριζόμενη κύρια στο προ τριακονταετίας πελατειακό, κομματικό συνδικαλιστικό σύστημα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΔΕΚΟ, τράπεζες κ.λπ.),

εκεί δηλαδή που ανθούσε ή που ανθεί ακόμη η λογική της τακτοποίησης των δικών μας ανθρώπων –βλέπε κλαδικές, παλαιότερα.

Ουσιαστικά η ΠΑΣΚΕ “απέδρασε” από τις ιστορικές ευθύνες που απαιτούσαν οι καιροί. Η ηγεσία της περιορίστηκε στην προκήρυξη ανέτοιμων – αποσπασματικών απεργιών –περίπου τριάντα γενικές απεργίες– χωρίς πολιτικό και οργανωτικό σχέδιο. Η πλειοψηφία της ΠΑΣΚΕ παρακολουθούσε όλο αυτό το διάστημα ως θεατής την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την έκρηξη της ανεργίας.

Η ΠΑΣΚΕ χωρίς αυτοκριτική και με διάθεση ρελάνς, εκφράζοντας τάχα μου την αντίθεσή της στις μνημονιακές πολιτικές, διατρανώνει ξανά τον προσανατολισμό της στο σοσιαλισμό… Αν δεν είναι αυτό υποκρισία και ανευθυνότητα, τι είναι; Ακούγοντας μόνο τα κεντρικά της στελέχη να εκφωνούν λόγους περί μονόδρομου, αλλά με προϋποθέσεις, εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, καταλαβαίνει κανείς πόσο επικίνδυνοι γίνονται.

Η απόφαση του συνεδρίου, με προσπάθεια τεχνητών διαφοροποιήσεων, στηρίχτηκε στις ψήφους των συνέδρων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, στα πλαίσια της κυβερνητικής τους συγκατοίκησης. Υπάρχουν όμως κάποιες μικρές αλλαγές στους συσχετισμούς, οι οποίες μάλλον θα επηρεάσουν τις μελλοντικές εξελίξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Ήδη εμφανίστηκε το νέο συνδικαλιστικό σχήμα από 38 συνέδρους, το “Ενωτικό Μέτωπο Εργατικών Ισχυρών Συνδικάτων” (ΕΜΕΙΣ), που δηλώνει κομματικά αυτόνομο και ιδεολογικά έχει ως όραμα τη σύγχρονη σοσιαλιστική κοινωνία. Μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής του ο Ν. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, η Σ. Σουλουφάκου, Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αθηνών, και άλλα στελέχη, που μετέχουν στη διοίκηση της ΓΣΕΕ και προέρχονται όλοι από την ΠΑΣΚΕ.

Μ’ αυτά τα δεδομένα επαληθεύτηκαν οι προβλέψεις για διάσπαση της ΠΑΣΚΕ, που θα τροφοδοτήσει νέες εξελίξεις, καθώς χάνει πια την παντοδυναμία της. Μια παντοδυναμία, που στο όνομά της δεν είχε κανένα ηθικό φραγμό, προκειμένου να διασωθούν αλώβητοι οι μηχανισμοί, να στήσει ολόκληρη επιχείρηση ελέγχου των αντιπροσώπων, όπως “μάντρωμα” σε συγκεκριμένο ξενοδοχείο σε συνθήκες απομόνωσης και κρατήσεις σε τρία ξενοδοχεία για τους “νόθους” αντιπροσώπους και με πλήρη συμφωνία με τη ΔΑΚΕ και το ΠΑΜΕ. Οι νόθοι αντιπρόσωποι, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, έφταναν το 25%.

Μετά απ’ αυτό το συνέδριο η διοίκηση της ΓΣΕΕ είναι αρκετά διαφορετική. Η ΠΑΣΚΕ έχασε 6 έδρες σε σχέση με το προηγούμενο συνέδριο (είχε 22 και πήρε 16), 3 έδρες πήρε η νέα παράταξη ΕΜΕΙΣ που προέκυψε από τη διάσπαση της ΠΑΣΚΕ, 2 επί πλέον έδρες πήρε η Αυτόνομη Παρέμβαση, που από τις 3 που είχε στο προηγούμενο συνέδριο έφτασε τις 5, και 1 επί πλέον έδρα πήρε το ΠΑΜΕ, που από 9 έφτασε τις 10, ενώ η ΔΑΚΕ παρέμεινε στις 11 έδρες.

Μετά το συνέδριο αναμένεται να συνεχιστεί ο εναγκαλισμός ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ, πιστών ακολούθων της συγκυβέρνησης, χωρίς να ξεχνάμε και τα “παιδιά” της ΔΗΜΑΡ, εφόσον θα έχουν την πλειοψηφία στα νέα όργανα. Η Αυτόνομη Παρέμβαση θα προτείνει το συνέδριο να αποκτήσει μεταβατικό χαρακτήρα ενός χρόνου, προκειμένου να διεξαχθούν αρχαιρεσίες σ’ όλη την κλίμακα του συνδικαλιστικού κινήματος που θα αποτυπώνουν τους σημερινούς συσχετισμούς, μέτρα για ανόθευτη εκπροσώπηση καθώς και έναρξη διαδικασιών ενοποίησης ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και ομοσπονδιών.

Σπύρος Παγκράτης

Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Αποτελέσματα εκλογών για το συνέδριο της ΟΛΜΕ

Παρατηρούμε στις εκλογές αυτές μια σημαντική αύξηση των ενωτικών – αγωνιστικών δυνάμεων σε αριστερή κατεύθυνση, γεγονός εξαιρετικά ελπιδοφόρο. Παρ’ όλο που η παράταξη της ΝΔ (ΔΑΚΕ) κρατά κάποιες δυνάμεις, οι δυνάμεις που αρνούνται το μνημόνιο και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας αποτελούν πλειοψηφικό ρεύμα. Βλέποντας λοιπόν και τα αποτελέσματα σε άλλες ΕΛΜΕ, φαίνεται ότι, για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, οι δυνάμεις του τέως δικομματισμού θα χάσουν την πλειοψηφία στην ΟΛΜΕ. Η ΠΑΣΚ βρίσκεται σε τροχιά εξαφάνισης και στη Πρέβεζα δεν κατέβηκε καν στις εκλογές.

Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και θα σηματοδοτήσει γενικότερες αλλαγές, γιατί αυτή η αλλαγή των συσχετισμών στην ΟΛΜΕ, γίνεται ακριβώς τη στιγμή που η τρόικα εσωτερικού φέρνει προς ψήφιση σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, διαλύοντας έτσι το δημόσιο σχολείο. Αυξάνουν το ωράριο των εκπαιδευτικών –που παρά τα αντιθέτως ψευδώς λεγόμενα βρίσκεται στο μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ– και έτσι δεν πρόκειται να προσλάβουν ούτε έναν αναπληρωτή, προσθέτοντας στην ανεργία, που δήθεν καταπολεμούν, άλλους 10.000 νέους ανθρώπους, ενώ με τη νομοθεσία περί μετάθεσης οπουδήποτε στην Ελλάδα, φρονούν ότι θα εξαναγκάσουν σε παραίτηση πολλούς από τους μόνιμους, που θα χάσουν τις οργανικές τους θέσεις. Να πώς σχεδιάζουν να πιάσουν τους στόχους για τις “αποχωρήσεις” των δημοσίων υπαλλήλων για το 2013. Δεν πρόκειται να κλείσουν “άχρηστους” οργανισμούς. Θα κλείσουν σχολεία και νοσοκομεία. Ενώ με την τιμωρητική αξιολόγηση θέλουν να επιβάλουν την απόλυτη υποταγή των εκπαιδευτικών, φυλάγονται και για τη περίπτωση που κάποιοι τους ξεφύγουν: Θα κάνουν χρήση του νέου πειθαρχικού κώδικα, που θέλει να βγάλει “επίορκους” όσους αγωνίζονται: Περίπτωση του Στέφανου Γκουλιώνη, δάσκαλου στο 1^ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο της Λάρισας για παιδιά με αυτισμό, που διώκεται για “ανάρμοστη συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας”, επειδή διαδήλωσε πέρσι στις 25 Μάρτη, παραπέμπεται με την κάλπικη κατηγορία περί “αντίστασης κατά της αρχής”, και κινδυνεύει με απόλυση, χωρίς καν να τελεσιδικήσει η ποινή του.

Τέτοιες στιγμές η καλύτερη απάντηση είναι ένα μαζικό, ενωτικό και αγωνιστικό σωματείο.

Να μην υποβαθμιστεί το νοσοκομείο μας

Τρία χρόνια τώρα (ίσως και πιο πολλά) έχει ανοίξει ένας υποτιθέμενος μεγάλος δημόσιος “διάλογος” για την “αναμόρφωση – αναδιάταξη των μονάδων υγείας” στη χώρα, ο οποίος έχει ουσιαστικά μία και μόνο κατεύθυνση –και αυτή δεν είναι άλλη από τη σύνθλιψη του δημόσιου συστήματος υγείας. Στα πλαίσια αυτά έχουν επιστρατευθεί διάφοροι μεγαλόσχημοι “σοφοί της υγείας”, οι οποίοι, κατ’ εντολή των διατακτών τους, έχουν πλέον αποφανθεί: «Τα μικρά περιφερειακά νοσοκομεία πρέπει ουσιαστικά να κλείσουν!»

Όλα μπήκαν στην προκρούστεια λογική του κόστους! Οι “σοφοί της υγείας” είναι βέβαιο ότι ουδόλως ασχολήθηκαν με το να μελετήσουν τις ανάγκες που καλύπτει κάθε νοσοκομείο, ποιος είναι ο τομέας ευθύνης του, ποια είναι η προσφορά του στον αγώνα για την υγεία και ποια η ασφάλεια των πολιτών. Στις (ακριβοπληρωμένες) εισηγήσεις τους φαίνεται ξεκάθαρα ότι, αντί να προτείνουν λύσεις για τον περιορισμό της σπατάλης, την καταπολέμηση της διαφθοράς, το σπάσιμο των κυκλωμάτων, πρότειναν περιορισμό των δραστηριοτήτων των περιφερειακών νοσοκομείων, συρρίκνωση των δράσεών τους, αποψίλωση του διοικητικού προσωπικού, αποδυνάμωση των ιατρικών ειδικοτήτων και τελικά την πλήρη απορρόφησή τους από τα μεγάλα νοσοκομεία!

Έτσι και στη σημερινή συγκυρία η νέα συγκυβέρνηση, προετοιμάζοντας το ιδεολογικό έδαφος για νέες συρρικνώσεις και καταργήσεις δημόσιων δομών και υπηρεσιών υγείας, ξέθαψε πάλι τα ιδεολογήματα της οικονομικής επιστήμης περί “παραγωγικότητας”, “αποδοτικότητας”, “πληρότητας”, “επιχειρηματικότητας”, “αξιοποίησης μέσω κοινοπραξιών με ιδιώτες” των δημόσιων δομών παροχής υπηρεσιών υγείας και περίθαλψης. Για τους συνοδοιπόρους της σημερινής συγκυβέρνησης ιδέες όπως ίαση, ανθρωποκεντρική ιατρική και νοσηλεία, ασθενής, άνθρωπος, λαϊκές ανάγκες σε υπηρεσίες υγείας, επαρκής στελέχωση, είναι μάλλον ξένες, για να μην πούμε εχθρικές. Εξ άλλου, για τους ταγούς του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων αυτά αποτελούν ξύλινη συνδικαλιστική γλώσσα, αριστερά ιδεολογήματα, ίσως και κομμουνιστική προπαγάνδα που θέλει να μας βγάλει από το ευρώ! Σ’ αυτή την κατεύθυνση εντάσσονται οι απόψεις που εκφράστηκαν από τον υπουργό οικονομικών, αλλά και τον υπουργό υγείας, περί πληθώρας δομών υγείας, καθώς επίσης και μια ομοβροντία δημοσιευμάτων του τύπου, περί “χαμηλής πληρότητας” των νοσοκομείων κ.λπ.

Φαίνεται λοιπόν ότι το προσεχές διάστημα γύρω από την προσπάθεια της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ να συρρικνώσει περαιτέρω τις δημόσιες δομές παροχής υπηρεσιών υγείας, να βάλει ακόμα βαθύτερα στο παιχνίδι το ιδιωτικό κερδοσκοπικό κεφάλαιο και να ξεπουλήσει σ’ αυτό ακόμα και τμήματα ή και ολόκληρα νοσοκομεία, θα συγκρουστούν δυο απόψεις:

• αυτή που προσεγγίζει τη δημόσια υγεία και την περίθαλψη με όρους αστικής οικονομίας, επιχειρηματικότητας, ατομικής υποχρέωσης του πολίτη, καθολικής εφαρμογής των μνημονίων, και υποταγής στους τοκογλύφους δανειστές,

• με αυτή που προσεγγίζει την υγεία σαν κοινωνικό αγαθό, βασική υποχρέωση του κράτους προς τους πολίτες, προσπελάσιμη ελεύθερα από όλους χωρίς προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα μια σειρά από δημοσιεύματα τόσο στον τοπικό όσο και στον αθηναϊκό τύπο κάνουν αναφορά και σε ενδεχόμενο συρρίκνωσης των δραστηριοτήτων του Γ.Ν. Πρέβεζας και του συνόλου των δομών που υπάγονται σ’ αυτό, γεγονός που, όπως εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς, θα έχει τραγικές συνέπειες για τη ζωή και την υγεία χιλιάδων ανθρώπων της Πρέβεζας, της Λευκάδας και της Βόρειας Αιτωλοακαρνανίας που εξυπηρετούνται απ’ αυτό.

Θα πρέπει να επισημανθεί πως η εγκατάλειψη και απαξίωση που συντελέσθηκε όλα αυτά τα χρόνια στο νοσοκομείο και τις υπόλοιπες δομές του, έγινε με ευθύνη των κυβερνήσεων, των διοικήσεων και των τοπικών παραγόντων, που δεν φρόντισαν να το στελεχώσουν και να το θωρακίσουν, τόσο σε έμψυχο δυναμικό όσο και σε υλικοτεχνικές υποδομές. Η κατάσταση βέβαια το τελευταίο καιρό, όσον αφορά τη λειτουργία του, επιδεινώνεται δραματικά μέρα με τη μέρα, με την τραγική έλλειψη της απαραίτητης χρηματοδότησης για την κάλυψη των λειτουργικών του αναγκών. Έτσι, από μέρα σε μέρα κινδυνεύει να καταρρεύσει λειτουργικά, με τραγικές συνέπειες για τη ζωή και την υγεία χιλιάδων ανθρώπων που εξυπηρετεί.

Απαιτείται λοιπόν η συστράτευση του λαού και των φορέων της περιοχής με τους εργαζόμενους στην υγεία, ώστε να μην υποβαθμιστεί το Γ.Ν. Πρέβεζας, να διασφαλιστεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της υγείας, με βάση τις υγειονομικές ανάγκες της περιοχής, να διεκδικηθεί η άμεση στελέχωση του νοσοκομείου με μόνιμο ιατρικό, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό και να προχωρήσει άμεσα η κατασκευή νέου δημόσιου νοσοκομείου που να ικανοποιεί τις σημερινές απαιτήσεις της κοινωνίας.

Θανάσης Ανωγιάτης

Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εργαζομένων Γ.Ν. Πρέβεζας

Χαλυβουργία

«Ο νόμος (μας;) θα εφαρμοσθεί. Το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό».

Αυτά μας είπε ο πρωθυπουργός μας κ. Α. Σαμαράς με την ευκαιρία της ματατζίδικης επίθεσης στους απεργούς χαλυβουργούς και το άνοιγμα του εργοστασίου για χάρη των αφεντικών του. Η απόφαση βέβαια πάρθηκε από δικαστήριο, αλλά, όπως διέρρευσε, προς τιμήν και δόξαν της ανεξάρτητης δικαιοσύνης, μετά από εντολή (του ίδιου;). Από τέτοιες ιστορίες βρίθει η παγκόσμια ιστορία των λαών.

Ιερό λοιπόν το δικαίωμα στην εργασία.

Βέβαια δεν είναι το ίδιο ιερό για τους απολυμένους χαλυβουργούς που η εργοδοσία πέταξε στον δρόμο.

Δεν είναι το ίδιο ιερό για το ενάμισι εκατομμύριο ανέργους που επιμένουν να επιζούν και να περιφέρονται “σαν άδικες κατάρες” σ’ αυτή τη χώρα.

Δεν είναι ιερό για τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την ακύρωση κάθε εργατικού και κοινωνικού δικαιώματος.

Ιερό παραμένει ό,τι συμφέρει τα διάφορα αφεντικά. Μικρά και μεγάλα. Ντόπια και ξένα.

ΔιΠ

Υγ. Δεκάδες συνδικάτα συμπαραστέκονται στον Ιερό Αγώνα των απεργών χαλυβουργών. Μαζί τους και οι κοινοβουλευτικές ομάδες του Συ.Ριζ.Α. και του Κ.Κ.Ε.

Εκλογή αντιπροσώπων του σωματείου εργαζομένων στους ΟΤΑ του Ν. Πρέβεζας για το συνέδριο της ομοσπονδίας τους

Στις 27/03/2012 διεξήχθησαν οι εκλογές στο σωματείο εργαζομένων στους ΟΤΑ Ν. Πρέβεζας για ανάδειξη αντιπροσώπων για το συνέδριο της ομοσπονδίας. Οι εκλογές έγιναν σε ένα πρωτοφανές κλίμα μεγάλης έντασης, στην προσπάθεια συνδικαλιστών προσκείμενων στην παράταξη της ΠΑΣΚΕ να μην επιτρέψουν στους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου (εργαζόμενοι σε διάφορες κοινωνικές δομές του Δήμου για περισσότερο από 10 χρόνια) να ψηφίσουν. Η δυσκολία των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ να επιβάλουν την θέλησή τους στην εφορευτική επιτροπή και στη δικαστικό αντιπρόσωπο τους οδήγησε σε τραμπουκισμούς εναντίον άλλων συνδικαλιστών, που υπερασπίσθηκαν το δικαίωμα των συμβασιούχων να ψηφίσουν σύμφωνα με το καταστατικό του συλλόγου. Παρ’ όλα τα τερτίπια των συγκεκριμένων συνδικαλιστών, οι εκλογές διεξήχθησαν κανονικά και οι εργαζόμενοι για μια ακόμη φορά ψήφισαν αγωνιστικά – ενωτικά, ενάντια σε διχαστικές και συμβιβαστικές λογικές. Τα αποτελέσματα των εκλογών μιλούν από μόνα τους:

 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ Ν. ΠΡΕΒΕΖΑΣ ΓΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ 04/2012

 

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ Ν. ΠΡΕΒΕΖΑΣ – ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

ΑΣΚ-ΟΤΑ – ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Δεν παραδίδουμε το κτίριο, ούτε τον αέρα. Συνέντευξη με το Γιώργο Φιλιππάκη, από τους απλήρωτους εργαζόμενους του Alter

Από τις 10 Νοεμβρίου οι επί ένα χρόνο απλήρωτοι εργαζόμενοι του τηλεοπτικού σταθμού Alter, ιδιοκτησίας Κουρή, κάνουν επίσχεση εργασίας ζητώντας τα λεφτά τους. Συγχρόνως, περιφρουρώντας την επίσχεση, εκπέμπουν τα μηνύματά τους και, ακόμη, προβάλλουν τις κινητοποιήσεις άλλων εργαζομένων, στον τύπο ή αλλού· κινητοποιήσεις, που οι περισσότεροι αγνοούν, μια και τα ΜΜΕ, που εκπέμπουν το κανονικό τους πρόγραμμα, δεν μπαίνουν βέβαια στον κόπο να ενημερώσουν γι’ αυτές –κάθε άλλο. Έτσι, ο αγώνας των εργαζομένων τού Alter αποκτά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Επιδιώξαμε συνέντευξη με εκπρόσωπο των εργαζομένων τού σταθμού. Με μεγάλη προθυμία ανταποκρίθηκε στις 24 του μήνα ο δημοσιογράφος Γιώργος Φιλιππάκης, εργαζόμενος στον Alter, μέλος τού Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και μέλος τής 6μελούς επιτροπής αγώνα των εργαζομένων.

Μιλτιάδης Μπάλκος

Κοπή τής πρωτοχρονιάτικης πίτας στις εγκαταστάσεις τού Alter

[Μ. Μπάλκος] Απ’ τον περασμένο Νοέμβρη βλέπουμε στις οθόνες των τηλεοράσεων τα μηνύματά σας: “Οι εργαζόμενοι του Alter δεν είναι είλωτες” κ.ά. Θα μας πείτε πώς φτάσατε ώς εκεί;

[Γ. Φιλιππάκης] Είμαστε στον 22ο μήνα του αγώνα. Ξεκινήσαμε το Πάσχα του ’10, όταν ο διευθύνων σύμβουλος του Alter κ. Κώστας Γιαννίκος ξέχασε να πληρώσει το δώρο –το πήραμε βέβαια αργότερα. Ήμαστε γύρω στα 650-700 άτομα τότε, δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί: τρία διαφορετικά σωματεία. Ξεκινήσαμε συνελεύσεις με αποτέλεσμα Δεκέμβρη να αρχίσουν οι απεργιακές κινητοποιήσεις. Από τον Ιανουάριο του ’11 έως και το Μάιο ήμαστε απλήρωτοι. Κάναμε την πρώτη επίσχεση. Μετά δυστυχώς οι δημοσιογράφοι δεν με άκουσαν, με αποτέλεσμα να μας δώσουν ένα μικρό ποσό, 2.443,00 €, και να γυρίσουμε. Το ίδιο έγινε με τους τεχνικούς και τους διοικητικούς. Ο Κουρής είχε πει το εξής καταπληκτικό: Αν διαπιστώσω ότι ο Γιαννίκος έχει κλέψει πάνω από 16 εκατομμύρια, θα τον κυνηγήσω. Δεν ξέρουμε εμείς, αυτά είναι αλλουνού ενδιαφέροντα. Εμείς ξέρουμε ότι είμαστε απλήρωτοι οι περισσότεροι 10, 11 και 12 μήνες.

Από τις 10 Νοεμβρίου αποφασίζουμε να κάνουμε κατάληψη του αέρα. Από εκείνη τη στιγμή έχουμε πάρει τον αέρα στα χέρια μας, ελέγχουμε πλήρως το κτίριο. Έχουμε μια 6μελή επιτροπή αγώνα, που συντονίζει όλη τη δουλειά. Αποτελείται από 3 εργασιακούς εκπροσώπους –εκπρόσωπος των δημοσιογράφων ο Βασίλης Τζήμτσος, των τεχνικών ο Θοδωρής Χορτάτος και των διοικητικών ο Λευτέρης Καρπαθάκης– και 3, οι οποίοι είμαστε στα Δ.Σ. των σωματείων και εργαζόμαστε εδώ: εγώ, που είμαι στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, ο Πρόεδρος των τεχνικών, της ΕΤΙΤΑ, Νίκος Σπυρέας και η Ταμίας Ακριβή Κυρίκου.

Από 1η Γενάρη καλούμε κόσμο από σωματεία, ενώσεις, ομοσπονδίες: οικοδόμους, ναυτεργάτες, δημοσιογράφους, δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους. Ο καθένας μιλάει για τον κλάδο του. Αυτό έχει τρομερή απήχηση.

Έχουν γίνει κάποιες προτάσεις από την πλευρά τής εργοδοσίας κι από εσάς;

Χθες έγινε η πρώτη, ελεεινή πρόταση. Όσοι φύγουν θα πάρουν 30% μειωμένα τα χρήματά τους, και θα τους αποπληρώσει σε 1 χρόνο. Γι’ αυτούς που θα μείνουνε, κάνει κούρεμα στα δεδουλευμένα 60% και θα αποπληρωθούνε σε 2 χρόνια. Λίγοι που αποχώρησαν, γνωστοί ή μη, τους κάνει κούρεμα 90% και θα τους αποπληρώσει όποτε το αποφασίσει. Γι’ αυτούς που θα μείνουνε λέει ότι θα πληρώνει, εφόσον υπάρχουν χρήματα για την εταιρία! Μιλάμε για έναν εργοδότη ελεεινής υπόστασης, τον κ. Κουρή, ο οποίος προφανώς μας έχει μπερδέψει με τους πακιστανούς, που του δουλεύουνε τσάμπα, αλλά και τους συναδέλφους τής Αυριανής και του Φίλαθλου, τους οποίους χρόνια ολόκληρα δεν πλήρωνε σωστά. Δεν δεχόμαστε, εννοείται.

Θα καταθέσουμε καινούργιες προτάσεις εντός της εβδομάδας. Δεν πρόκειται να του παραδώσουμε με τίποτα ούτε το κτίριο, ούτε τον αέρα.

Είναι μαζική η συμμετοχή των εργαζομένων στην κινητοποίηση; Κι ακόμη: οι διαφορετικές στρατηγικές των συνδικαλιστικών παρατάξεων, που βλέπουμε γενικά –όχι σ’ εσάς–, σας έχουν δημιουργήσει οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα στο συγκεκριμένο δικό σας αγώνα;

Εδώ δεν έχουμε πρόβλημα με τις παρατάξεις, είμαστε εντελώς διαφορετικά. Στους 6 που είμαστε στην επιτροπή, κάποιοι είναι σε παρατάξεις, κάποιοι δεν είναι. Δεν μας απασχολεί, βγάζουμε ομόφωνες αποφάσεις.

Με ρωτήσατε για μαζική συμμετοχή. Απ’ τους 650, καθημερινά –γιατί έχουμε και την ομάδα περιφρούρησης, οι οποίοι είναι εδώ 8:00΄-4:00΄ η πρώτη ομάδα, 4:00΄-12:00΄ η δεύτερη και μεσάνυχτα μέχρι τις 8:00΄ η τρίτη– μπορεί να ’ναι 200 άτομα, 300, μπορεί και παραπάνω.

Όμως, έχουμε ένα βασικό πρόβλημα, που δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε. Κάποιοι απ’ τους συναδέλφους αναγκάζονται και δουλεύουν έξω –κι ευτυχώς, γιατί εμείς δεν παίρνουμε χρήματα. Δεν είμαστε σωματείο και δεν μπορούμε να δίνουμε αποδείξεις.

Έχετε ζητήσει τη συμπαράσταση του κόσμου. Ανταποκρίθηκε, δεν είναι έτσι;

Ζητούμε τρόφιμα, για να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας, και στηριζόμαστε στην αλληλεγγύη: Μας δίνουν κι εμείς με τη σειρά μας πηγαίνουμε στην Ελευθεροτυπία, στα τρία εργοστάσια που είναι εδώ δίπλα και κάνουν επίσχεση, στο Κέντρο Βρεφών “Μητέρα”, όπου μπορούμε και μας περισσεύουνε. Οι χαλυβουργοί –τους συμπαραστεκόμαστε, θα βλέπετε και στις κάρτες μας– ήταν οι πρώτοι που μας έφεραν. Όπως και το ΠΑΜΕ και πολλοί απλοί άνθρωποι. Συνάδελφοι από τους εργασιακούς χώρους –ραδιόφωνα, εφημερίδες και τηλεοράσεις– μάζεψαν μεγάλα χρηματικά ποσά, μας προσέφεραν τρόφιμα και χάρη σ’ αυτά μπορούμε και στεκόμαστε.

Έχουμε 296 παιδάκια των εργαζομένων, ηλικίας 1-12 μηνών, που θέλουν pampers και παιδικές τροφές. Έχουμε 40 ζευγάρια συναδέλφων, που είναι παντρεμένοι μεταξύ τους. Αυτοί οικονομικά είναι πεθαμένοι. Προσπαθούμε κάθε στιγμή, όσο μπορούμε, να βοηθούμε.

Πώς έχετε οργανώσει την κατάληψη;

Έχουμε την επιτροπή αλληλοβοήθειας, που έχει τα τρόφιμα. Δεύτερη είναι η επιτροπή περιφρούρησης και τρίτη τού ιατρείου. Έχουμε φτιάξει ένα μικρό ιατρείο, αν χρειαστεί κάτι κάποιος. Τέταρτη είναι του συσσιτίου. Έχουμε ενεργοποιήσει την κουζίνα στο διπλανό κτίριο, όπου μαγείρευε η κ. Βέφα –τώρα μαγειρεύουν συνάδελφοι. Και πέμπτη είναι η επιτροπή που χειρίζεται το blog, απαντά σε mail και πάει λέγοντας.

Δεν έχουν επιχειρήσει οι ιδιοκτήτες τού σταθμού να σταματήσουν τη μετάδοση των μηνυμάτων, νομικά ή με άλλους τρόπους;

Είμαστε μέσα και περιφρουρούμε την επίσχεση, με ό,τι αυτό σημαίνει. Προσέχουμε τη ροή, οι υπόλοιποι εργασιακοί χώροι είναι κλειστοί. Αλλά φροντίζουμε να κάνουμε και δημοσιογραφική δουλειά. Δυο άτομα βγαίνουμε, εγώ και η συνάδελφος που είναι στο Δ.Σ. της ΕΤΙΤΑ, γιατί οι συνάδελφοι μπορεί να ’χουν οποιοδήποτε πρόβλημα. Μας βοηθούν όμως όλοι οι δημοσιογράφοι στα ρεπορτάζ στο δρόμο. 12-3 υπάρχει βάρδια από εικονολήπτη, που παίρνουμε τις δηλώσεις που βλέπετε, και 3-6 κάνουμε μοντάζ.

Μέχρι στιγμής η εργοδοσία δεν έχει αντιδράσει, αλλά, και να αντιδράσει, δεν μας ενδιαφέρει. Ο Κουρής ποτέ δεν πρόκειται να πάρει από μάς ούτε τον αέρα, ούτε το κτίριο. Δεν έχουμε με την έννοια την κλασική κατάληψη. Αφήνουμε και μπαίνουν, και μάλιστα τα μέλη τού νέου Δ.Σ. Βεβαίως τους κράζουνε οι συνάδελφοι, αλλά αυτό είναι πρόβλημα δικό τους.

Κάποιοι διάσημοι δημοσιογράφοι εργάζονταν στο Alter. Ποια είναι η στάση τους;

Δεν είχαμε ποτέ απεργοσπάστες. Από την πρώτη στιγμή ξεκαθαρίσαμε ότι, όποιος προχωρήσει σε απεργοσπασία, θα αντιμετωπίσει και τα προβλήματα που του αρμόζουν. Για τους επώνυμους, διεκδικούμε και γι’ αυτούς τα χρήματα –άσχετα αν κάποιοι δεν ήταν ποτέ στις συνελεύσεις μας. Είδαμε με πολλή χαρά ότι κάποιοι βρήκανε δουλειά αλλού. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μ’ αυτούς και βέβαια καθένας χαράζει το δρόμο του.

Τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα –εργατικό κέντρο, ομοσπονδίες, ΓΣΕΕ– σας έχουν συμπαρασταθεί; Πολιτικά κόμματα;

Τη ΓΣΕΕ την έχουμε καταγγείλει άπειρες φορές. Όχι μόνο δεν έχει σταθεί μαζί μας, επιδιώκει αυτή τη στιγμή την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, του μισθού και των συντάξεων. Εμφανίστηκε μια φορά ένας εκπρόσωπος, ο Γενικός Γραμματέας της, αν δεν απατώμαι· είχε κληθεί στο Kontra και μίλησε για το ότι δεν πήρανε δώρο οι εργαζόμενοι του Ωνάσειου. Εμείς βγάλαμε τους εργαζόμενους του Ωνάσειου, αλλά δεν μίλησε για μάς.

Μας έχει συμπαρασταθεί το Εργατικό Κέντρο τής Αθήνας, στο οποίο στείλαμε εκπρόσωπο να μιλήσει στην παναττική απεργία. Σ’ αυτή την απεργία, άλλοι συνάδελφοι πήγαν στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ κι άλλοι στο Ε.Κ.

Πολιτικά κόμματα δεν έχουν έρθει. Ο μόνος χώρος που μας έχει επισκεφθεί είναι ο Συ.Ριζ.Α. Έχουν έρθει παιδιά από την Αντ.Αρ.Συ.Α. Περίπου 2,5-3 τόνους τρόφιμα μας έχει φέρει το ΠΑΜΕ. Από ’κει κι έπειτα, αν κι έχουμε καλέσει τα κόμματα να έρθουν και να πάρουν θέση, δεν έχει έρθει κανείς ακόμα.

Από τα άλλα κανάλια –όχι μόνον όσα έχουν τον ίδιο ιδιοκτήτη με το Alter– δεν ακούμε για τον αγώνα σας. Πώς σας αντιμετωπίζουν;

Οι συνάδελφοί μας στέκονται δίπλα μας. Έχει έρθει μία συνάδελφος από το Nexus, έχει πάρει μια συνέντευξη εκτενέστατη, θα βγάλει ένα ένθετο γύρω στις 18 σελίδες. Έχει έρθει ένας απ’ το ιταλικό Sky, μία γαλλίδα, ένας άλλος απ’ το Μεξικό, η τηλεόραση του Ιράν, πάρα πολλοί ξένοι δημοσιογράφοι. Πάρα πολλά ραδιόφωνα της Αθήνας και της επαρχίας μας παίρνουν τηλέφωνο.

Δεν περιμέναμε ποτέ, γι’ αυτό και δεν προκαλεί έκπληξη σ’ εμάς, ότι τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης –Mega, Antenna, Star, Alpha, Sky– επρόκειτο να μας παίξουν. Το ίδιο κι οι εφημερίδες. Άλλωστε, χτυπάμε όλα τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης και λογικό είναι να μη μας παίζουν: για τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, τις ατομικές συμβάσεις και χίλια δυο άλλα.

Η ΕΡΤ μάς έχει βγάλει μία φορά· ο συνάδελφος Κώστας Αρβανίτης, πριν του κόψουνε τη σύμβαση, γιατί τώρα έχει απολυθεί. Μας έχει βγάλει ένα πρωινό, 20-25 λεπτά, εμένα και την Κυριακή Κυρίκου. Και βέβαια είπαμε ότι σπάσαμε τον τσαμπουκά των ιδιοκτητών, δεν πρόκειται να σταματήσουμε, θα προχωρήσουμε κι άλλο. Καλέσαμε τους συναδέλφους των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης να προχωρήσουν σε καταλήψεις, σε διαρκή αγώνα· άλλοι μας ακούνε, άλλοι δεν μας ακούνε.

Η αλληλεγγύη λειτουργεί και αντίστροφα. Πολλοί πληροφορήθηκαν για πρώτη φορά από το κανάλι σας ότι κι άλλοι εργαζόμενοι βρίσκονται σε μακροχρόνιες κινητοποιήσεις. Πόσες εστίες αντίστασης υπάρχουν αυτή τη στιγμή;

Εδώ στην περιοχή τού Περιστερίου σε επίσχεση είναι η 3Ε εκτυπωτική, το εργοστάσιο αλουμινοκατασκευών τού Λουκίσα, κι ένα άλλο τού Ρωμανά. Είχαν έρθει με πορεία να μας συμπαρασταθούνε. Επίσης τρόφιμα έχουμε πάει στην Ελευθεροτυπία και στο Κέντρο Βρεφών “Μητέρα”.

Εκείνες τις μέρες είχε έρθει ένας ιδιώτης να μας δώσει 1.000,00 €. Δεν παίρνουμε χρήματα, όπως σας είπα, και του λέμε: Αν θέλεις δώσ’ τα για καύσιμα, γιατί ο Πρόεδρος του Κέντρου Βρεφών, που παρέλαβε από μάς τα pampers και τις παιδικές τροφές, έβαλε τα κλάματα. Του λέμε: γιατί κλαις; Και μας λέει: δεν έχω καύσιμα να ζεσταθούν τα παιδάκια στο παράρτημα, στην Πεντέλη. Οπότε ο άνθρωπος αυτός πλήρωσε έναν βενζινά, έβαλε 700-800 λίτρα, έβαλε κι ο βενζινάς άλλα 200 και στείλαμε περίπου 1.000 λίτρα στο παράρτημα στην Πεντέλη. Αυτή είναι η αλληλεγγύη η δική μας.

Αυτό το “δελτίο αγώνων” φέρνει κάπως στο μυαλό το μακρινό “εδώ Πολυτεχνείο”. Αν το πρόγραμμα του σταθμού είχε την κανονική ροή του, δεν θα είχαμε τις ίδιες πληροφορίες, όπως δεν τις έχουμε και από τα άλλα κανάλια. Σε μια εποχή κρίσης για το σύνολο του τύπου παγκόσμια, υπάρχει τρόπος για ανεξάρτητη ενημέρωση; Οι δημοσιογράφοι πώς το αντιμετωπίζουν;

Κατά τη γνώμη μου όχι, δεν υπάρχει. Είναι ελεγχόμενος ο τύπος. Μας θέτουν ένα πολύ πιο δύσκολο ερώτημα: Τι θα κάνετε αν πληρωθείτε; Δεν ζητάμε μόνο τα χρήματά μας, ζητάμε κάτι πιο ουσιώδες: Συλλογικές συμβάσεις, να σταματήσει ο τσαμπουκάς των ιδιοκτητών, να μην απολύονται οι συνάδελφοι, να επαναπροσληφθούν, να σταματήσουν οι μειώσεις των μισθών, να σταματήσει η προσπάθεια των εργοδοτών να διαλύσει το σωματείο και τις συμβάσεις. Δυστυχώς στο ΔΟΛ οι συνάδελφοι των Νέων ζήτησαν από τα αφεντικά τους να τους κάνουν μειώσεις 20% και να προχωρήσουν σε επιχειρησιακό σωματείο. 20-25 άτομα μπορούν να ιδρύσουν εργασιακή επιτροπή, να θεωρείται σωματείο και να μην υπάρχει η ΕΣΗΕΑ με τις συμβάσεις.

Κάτι πιο ουσιώδες: Η ίδια η ΕΣΗΕΑ ευθύνεται με τις διοικήσεις της και κυρίως τη διοίκηση Σόμπολου, για 6 χρόνια, γι’ αυτό το κατάντημα. Δεν υπάρχουν δυστυχώς συμβάσεις. Κυρίως, όμως –απαντάω ευθέως στην ερώτηση που μου θέσατε– δεν υπάρχει άποψη του δημοσιογράφου για το παραγόμενο προϊόν. Βγαίνουν οι ειδήσεις, χωρίς ο δημοσιογράφος να έχει άποψη.

Η μη καταβολή σε εργαζόμενο των αποδοχών του είναι ποινικό αδίκημα. Διώκεται, λέει ο νόμος, μετά από μήνυση του εργαζομένου, του σωματείου του, τού Υπουργείου Εργασίας ή της αστυνομίας, και μάλιστα με τη διαδικασία τού αυτόφωρου. Έχει υποβληθεί μήνυση;

Βεβαίως, είχαμε υποβάλει μήνυση για το δώρο. Είναι δυνατόν να συλλάβει η αστυνομία ή η δικαιοσύνη τον Κουρή και το Γιαννίκο; Εγώ δεν το πίστευα ποτέ, άσχετα αν τις κάναμε τις μηνύσεις. Έχει βγει το ένταλμα κι από ’κει κι έπειτα, όποιος τον βρει, να μας το πείτε κι εμάς. Απλούστατα, μπορεί ο Κουρής να βρίζει και να εκβιάζει. Ουσιαστικά είναι μέλος τής Ένωσης Ιδιοκτητών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας. Όποιες διαφορές αν έχει ο Κουρής με τον Αλαφούζο, μεταξύ τους οι ιδιοκτήτες, δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να αφήσει αυτό το σωματείο, οι ιδιοκτήτες, την κυβέρνηση ή τη δικαιοσύνη να πιάσει κάποιον δικό τους.

Θέλετε να πείτε κάτι ακόμη;

Θα σας πω δύο περιπτώσεις με συναδέλφους. Έχω συνάδελφο, ο οποίος έχει κάνει δύο απόπειρες αυτοκτονίας· κατέληξε στο ψυχιατρείο. Είχαμε κι έναν άλλο, πριν ξεκινήσουμε την επίσχεση, που πέθανε. Το κανάλι έδωσε 500,00 € στην οικογένεια για την κηδεία. Εκείνες τις μέρες είχε έρθει ένας πολύ γνωστός ποινικολόγος, ο οποίος μας έδωσε 8.000,00. Δεν μπορούσαμε να τα πάρουμε. Το θέμα το πήγαμε στη συνέλευση. Αποφάσισε ομόφωνα: τις 4.000,00 τις πήρε η οικογένεια του νεκρού συναδέλφου και οι άλλες 4.000,00 δόθηκαν στις 4 καθαρίστριες, γιατί ήτανε ένα χρόνο απλήρωτες.

Για να κλείσουμε: Εμείς δεν παραδίδουμε τον αέρα, δεν παραδίδουμε το κτίριο, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Και μηνύσεις να φάμε, και μέσα να πάμε, έχουμε αποφασίσει ότι θα μείνουμε εδώ, ακλόνητοι. Επί δικτατορίας ήμουνα στη φυλακή και στην παρανομία· να πάμε κι επί δημοκρατίας δεν βλάπτει, την ξέρουμε την ιστορία.

Απ’ την πλευρά μας, καλή δύναμη και αισιοδοξία. Πιστεύουμε πως ο αγώνας σας μπορεί να γίνει εμβληματικός.

Θα μας ενδιέφερε να είχαμε και άλλες τέτοιου είδους καταστάσεις, κυρίως στις τηλεοράσεις, ώστε ο κόσμος να καταλάβει ότι δεν υπάρχουν “αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι”. Είναι ένα προσωνύμιο, που δυστυχώς αποκτήσαμε εξαιτίας τής ελεεινότητας κάποιων “μεγάλων”, οι οποίοι αλλάζουν τα πράγματα όπως τους συμφέρει.

Ο αγώνας των εργαζομένων στο ΙΓΜΕ δείχνει το δρόμο

Με τίτλο «Ο αγώνας συνεχίζεται. Η ενότητα φέρνει αποτελέσματα» το συνδικάτο εργαζομένων στο ΙΓΜΕ γνωστοποίησε με δελτίο τύπου μια πρώτη “νίκη” του 8μηνου αγώνα τους.

Αναφέρει η ανακοίνωση :

«Ο επίμονος και ενωτικός αγώνας των εργαζομένων του ΙΓΜΕ έφερε ένα πρώτο μικρό θετικό αποτέλεσμα. Με βάση συζήτηση στο ΥΠΕΚΑ προέκυψε ότι αναστέλλεται η εφαρμογή της πράξης νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) που προέβλεπε ότι στις 20/1 όλο το προσωπικό πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας θα βγει σε εφεδρεία. Επίσης έγινε γνωστό ότι μετά την αποχώρηση της τρόικας ο υπουργός σκέφτεται να προωθήσει σχετική νομοθετική ρύθμιση. Το Συνδικάτο ζήτησε να μην υπάρξει καμία διαδικασία που να αφορά τις εφεδρείες και να λειτουργήσουν άμεσα όλες οι υπηρεσίες του νέου φορέα (ΕΚΒΑΑ) προκειμένου να αντιμετωπισθούν τρέχοντα θέματα που αφορούν την λειτουργία του Ινστιτούτου, (νομική υπόσταση, ΑΦΜ, μισθοδοσία, ΕΣΠΑ, έργα υπέρ τρίτων κ.λπ.).

Επίσης, μετά από πληροφόρηση, στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών τέθηκε το θέμα της μη κατάργησης του ΙΓΜΕ και καταγράφηκε θετικά από τον Πρωθυπουργό.

Στα πλαίσια αυτά το συνδικάτο ΙΓΜΕ μεταξύ άλλων αποφάσισε:

• Να βγάλει δελτίο τύπου που να ενημερώνει για την πορεία και την ανάγκη συνέχισης του αγώνα μέχρι να καταργηθεί η καταστροφική για το ΙΓΜΕ ΚΥΑ.

• Να ζητήσει την έγγραφη ενημέρωση του ΥΠΕΚΑ ή της Διοίκησης για την έστω προφορική εντολή αναστολής των εφεδρειών.

• Να προχωρήσει σε συνέντευξη τύπου για την ενημέρωση του λαού και των φορέων που στηρίζουν τον αγώνα μας και να καλέσει όλους τους εργαζόμενους σε αγωνιστική επιφυλακή προκειμένου να ακυρωθούν ΚΥΑ και ΠΝΠ και να αναβαθμισθεί ο ρόλος του ΙΓΜΕ, ενισχυόμενο με νέους εργαζόμενους.

Η περίοδος που ζούμε είναι εξαιρετικά δύσκολη γιατί τόσο η κυβέρνηση Παπαδήμου (ΠΑ.ΣΟ.Κ, Ν.Δ., ΛΑ.Ο.Σ.) όσο και η τρόικα με εκβιαστικά διλήμματα θα επιχειρήσουν να συντρίψουν και τις τελευταίες κατακτήσεις των εργαζομένων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα. Η Εθνική ΣΣΕ, ο 13ος και 14ος μισθός, η κατάργηση κλαδικών ΣΣΕ, η οικονομική ισοπέδωση εργαζομένων σε ΔΕΚΟ, η περικοπή των επικουρικών συντάξεων είναι το αντικείμενο του νέου μνημονίου. Οι ευθύνες που ανέλαβε η ΓΣΕΕ με την τακτική της είναι σοβαρές και γι’ αυτό οι εργαζόμενοι προετοιμάζονται αγωνιστικά για να αντιπαλέψουν τα σχέδια για νέες περικοπές δικαιωμάτων Τρόικας – Κυβέρνησης – ΣΕΒ. Τα Συνδικάτα οφείλουν να παλέψουν ενωτικά προκειμένου να αποτρέψουν το νέο έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων».

ΔιΠ

 

Εξελίξεις στην ενημέρωση και στην εργασία

Χωρίς σχόλια ….

ΔιΠ

Καταλήψεις σε υπουργεία, κατάληψη και στο ΥΠΠΟΤ

Αρχαιολογικό Μουσείο Άρτας

Τις τελευταίες εβδομάδες είδαμε γεγονότα, τα οποία δεν φανταζόμασταν ότι θα συμβούν ποτέ. Ενόψει του πολυνομοσχεδίου η κινητικότητα και οι πρωτοβουλίες που πήραν οι εργαζόμενοι στα υπουργεία ήταν μοναδική. Συγκεκριμένα στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (ΥΠΠΟΤ), μετά από έκτακτες γενικές συνελεύσεις στα πρωτοβάθμια σωματεία και ορισμό απεργιακής συντονιστικής επιτροπής, στο μεγαλύτερο πρωτοβάθμιο (Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟΤ Αν. Στερεάς και Νήσων) αποφάσισαν κατάληψη του υπουργείου την Τρίτη, 4 Οκτωβρίου. Η απαίτηση των εργαζομένων στη γενική συνέλευση να ορίσει απεργιακή συντονιστική επιτροπή που πέρασε με συντριπτική πλειοψηφία, δείχνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν αναθεωρήσει τη στάση τους απέναντι στους συνδικαλιστές του Δ.Σ. Η συμμετοχή στην κατάληψη ήταν μεγάλη και συνδυάστηκε με το επταήμερο εκδηλώσεων του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ), που εκείνη την ημέρα είχε εκδήλωση με τη μπάντα του Δήμου Αθηναίων (μέχρι και καλαματιανά με χορό στη Μπουμπουλίνας).

 

Την Πέμπτη, 13 Οκτωβρίου, έγινε συμβολική κατάληψη του ιερού βράχου της Ακρόπολης με μαύρα πανιά, σε ένδειξη πένθους και με μεγάλη συμμετοχή των εργαζόμενων στο ΥΠΠΟΤ. Είχε προηγηθεί ανακοίνωση του ΣΕΑ με θέμα την Ακρόπολη (12 Οκτωβρίου 1944 – 12 Οκτωβρίου 2011).

Δ.Κ.

Δεν πρόκειται για πρόγραμμα σωτηρίας –πρόκειται για πρόγραμμα λεηλασίας. Ιδιωτικοποιήσεων συνέχεια: Το έγκλημα του ΟΤΕ

Μία από τις πλευρές που άνοιξε ο νέος οδικός χάρτης της κυβέρνησης του ΓΑΠ είναι το ξεπούλημα σε ό,τι έχει απομείνει μέχρι τώρα στο δημόσιο. Πέντε από τους υπό ιδιωτικοποίηση οργανισμούς έχουν μπει πρώτοι στη λίστα. Πρόκειται για τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, την Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και τον ΟΤΕ, του οποίου η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Ακολουθεί η ΔΕΗ.

Όταν πριν είκοσι χρόνια η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχείρησε να πουλήσει τον ΟΤΕ, ήταν ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου που πέρασε την πόρτα του διοικητικού μεγάρου του ΟΤΕ και υποσχέθηκε ότι, εάν η ΝΔ πουλήσει τον οργανισμό, η δική του κυβέρνηση αργότερα θα θεωρήσει άκυρη την πράξη πώλησης. Ο Μητσοτάκης δεν πρόλαβε να πουλήσει γιατί έχασε τις εκλογές και όλες οι μετέπειτα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτές που ιδιωτικοποίησαν σε ποσοστό 67%.

Όταν το 2008 η κυβέρνηση της ΝΔ πουλούσε στην Deutsche Telecom το κρίσιμο πέραν του 67% ποσοστό και το management, ήταν ο ΓΑΠ που πέρασε την ίδια πόρτα που είχε περάσει ο πατέρας του. Κι αυτός με τη σειρά του υποσχέθηκε ότι ως κυβέρνηση θα κάνει τα δέοντα, προκειμένου ο ΟΤΕ να επανέλθει υπό δημόσιο έλεγχο.

Σήμερα, χωρίς ίχνος ντροπής, ξεπούλησε και το τελευταίο 10% των μετοχών σε εξευτελιστική τιμή, ολοκληρώνοντας την ιδιωτικοποίηση και την πλήρη αποχώρηση του Δημόσιου από τον ΟΤΕ.

Στην πορεία προς την ιδιωτικοποίηση και την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών είχαμε σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα.

Στις παρεχόμενες υπηρεσίες: Ο προσανατολισμός όλων των

Camps - Group de Art Lliure, Γη και ελευθερία. Όργανο της FAI

τηλεπικοινωνιακών παρόχων και του ΟΤΕ στον ανταγωνισμό και την εξασφάλιση υψηλής κερδοφορίας έχει σαν αποτέλεσμα να υπάρχουν δύο ταχύτητες παρερχομένων υπηρεσιών. Οι υπηρεσίες στα μεγάλα αστικά κέντρα και οι υποβαθμισμένες στην ύπαιθρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δεκαετίας του ’90 έρχεται από την κινητή τηλεφωνία. Η δέσμευση των εταιρειών κινητής δεν είχε να κάνει με γεωγραφική κάλυψη, αλλά με ποσοστιαία κάλυψη πληθυσμού. Ενώ δηλαδή ο ΟΤΕ ως υπηρεσία κοινής ωφέλειας πήγε –πολύ σωστά– και στο τελευταίο χωριό, αυτό δεν ισχύει για τις εταιρείες κινητής. Σήμερα οι ευρυζωνικές υπηρεσίες –γρήγορο ιντερνέτ – ADSL – νέα γενιά ADSL– αναπτύσσονται μόνο στα αστικά κέντρα – πρωτεύουσες των νομών, η λοιπή ύπαιθρος καταδικάζεται να μη δει ποτέ γρήγορο ιντερνέτ.

Στα τιμολόγια: Στην αρχή της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ η αύξηση των τιμολογίων του ήταν ραγδαία, για να αποκτήσει η μετοχή του υψηλή τιμή. Σήμερα, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, που στενάζουν τα ελληνικά νοικοκυριά, δεν επιτρέπεται στον ΟΤΕ –παρά το ότι μπορεί– να παρέχει φθηνότερες υπηρεσίες, προκειμένου, όπως λένε, να προστατέψουν τον ανταγωνισμό.

Στις εργατικές σχέσεις: Στο όνομα της μείωσης του εργατικού κόστους έχουμε μια σειρά κατηγοριοποιήσεις. Υπάρχει το προσωπικό της μητρικής εταιρείας –το μόνιμο και ως πότε θα υπάρχει!– με σταθερό σκληρό πυρήνα εργασιακών σχέσεων και με γενικό κανονισμό προσωπικού –ο οποίος επιχειρείται να καταργηθεί– και το προσωπικό εκτάκτων, ορισμένου χρόνου, μειωμένου ωραρίου, το προσωπικό των εργολάβων, και το προσωπικό από εσωτερικό δανεισμό από τις δουλεμπορικές θυγατρικές του ομίλου. Τέλος, υπάρχουν οι θυγατρικές όπως η Cosmote, οι οποίες έχουν δικό τους εργασιακό καθεστώς συνδεδεμένο με την εταιρεία “Γερμανός” –βλέπε πρόσφατες μαζικές απολύσεις εργαζομένων. Αυτό το εκρηκτικό μίγμα κατηγοριών εργαζομένων οδηγεί σε ένα ιδιότυπο ανθρωποφαγικό καθεστώς εσωτερικού ανταγωνισμού, με τους μόνιμους να υπερασπίζονται θεμελιακά εργατικά δικαιώματα και τις άλλες κατηγορίες κάτω από καθεστώς εκβιασμού και απολύσεων να υποκύπτουν στις εντολές της εργοδοσίας, να μη συνδικαλίζονται, να μη διεκδικούν και να ευχαριστούν το “Θεό” για τα 700-1000 € που παίρνουν. Τα πρώτα δείγματα της πολιτικής της διοίκησης Τσαμάζ τα έχουμε ήδη. Μαζικές απολύσεις στην Cosmote, κατάργηση όρων συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση επιδομάτων και αύξηση ωρών εργασίας μετά από 40 περίπου χρόνια εργασίας, αύξηση που ουσιαστικά σημαίνει μείωση μισθών, μιας και δεν συνοδεύεται από ανάλογη αύξηση του μισθού.

Συνεχίζοντας αυτή την πολιτική των Γερμανών ιδιοκτητών, η διοίκηση του ΟΤΕ ανακοινώνει στις 23/8 το κλείσιμο 76 εμπορικών καταστημάτων και 61 σημείων εξυπηρέτησης, μεταξύ των οποίων είναι και τα εμπορικά καταστήματα Καναλακίου και Φιλιππιάδας στην περιοχή μας. Η απόφαση αυτή μόνο προβλήματα θα φέρει. Προβλήματα στους ίδιους τους εργαζόμενους, που θα μετακινηθούν βίαια όπου θέλει η διοίκηση –ουσιαστικά μιλάμε για ξεσπίτωμα. Προβλήματα όμως θα δημιουργηθούν και στην ίδια την επιχείρηση, προς όφελος των παρόχων, αφού ο ΟΤΕ θα υποχωρήσει από όλη την ύπαιθρο, τα νησιά και μεγάλες πόλεις. Το κλείσιμο των καταστημάτων σε τέτοιες περιοχές σημαίνει ότι ο ΟΤΕ επί της ουσίας παραιτείται από την επιδίωξη επαναφοράς των συνδρομητών στον ΟΤΕ.

Εμείς, από τη μεριά του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς, καταγγέλλουμε τη διοίκηση του ΟΤΕ ότι δεν έχει το δικαίωμα ούτε να απολύσει, ούτε να ξεσπιτώσει όλους αυτούς, που για πολλά χρόνια κατέστησαν τον ΟΤΕ τον κορυφαίο κερδοφόρο οργανισμό της Ελλάδας. Για εμάς τα οικονομικά προβλήματα του ΟΤΕ δεν αντιμετωπίζονται με περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων και απολύσεις, στο όνομα της μείωσης του εργατικού κόστους. Όσο κι αν μειωθεί το προσωπικό, εάν ο ΟΤΕ χάνει πελάτες δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα. Αυτό που απαιτείται είναι αλλαγή πορείας. Είναι η ανάπτυξη των ευρυζωνικών υπηρεσιών, ο επαναπατρισμός των χαμένων πελατών μέσω παροχής ποιοτικών υπηρεσιών, φθηνών και με κοινωνικό χαρακτήρα.

Γίνεται κατανοητό πλέον ότι η πλήρης αποχώρηση του Δημόσιου από τον ΟΤΕ θα σημάνει ακόμα χειρότερες επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα. Επί πλέον, το κράτος θα φύγει τελείως από έναν οργανισμό στρατηγικής σημασίας, χάνοντας κάθε είδους παρέμβαση σε ένα κρίσιμο τομέα όπως οι τηλεπικοινωνίες.

Κλείνοντας θέλω να κάνω μια πρώτη προσέγγιση στο θέμα της αποχώρησης των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ ΟΤΕ από το ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για συνάδελφους που όλα αυτά τα χρόνια έκαναν δεκάδες μέρες απεργίες υπερασπιζόμενοι το δημόσιο χαρακτήρα του ΟΤΕ και η κομματική τους ηγεσία τους έχει προδώσει πολλές φορές. Τους πρόδωσε ο Αντρέας Παπανδρέου, ο Σημίτης, ο υιός Παπανδρέου και πρόσφατα ο Παπακωνσταντίνου, που τους διαβεβαίωνε ότι δεν θα πουληθεί άλλο κομμάτι του ΟΤΕ. Από την άλλη πλευρά πρέπει να πω ότι οι ίδιοι αυτοί “άντεξαν” όλα αυτά τα χρόνια όλες τις τούμπες του ΠΑΣΟΚ στα θέματα των ιδιωτικοποιήσεων, των εργασιακών σχέσεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και παράλληλα διατηρούν ακόμη και μετά την αποχώρηση τους από το ΠΑΣΟΚ δυνατές σχέσεις με την ΠΑΣΚΕ της ΓΣΕΕ. Κατανοώ ότι περνούν μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο, όπου δοκιμάζονται οι εσωτερικές τους επιθυμίες. Απομένει να αποδείξουν τα δίκαια των εσώψυχών τους.

Οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι ούτε η κυβέρνηση ούτε η διοίκηση του ΟΤΕ έχουν σκοπό να σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε εμείς. Η κατάσταση αυτή μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με αγώνες διαρκείας. Με αγώνες στους οποίους θα συμμετάσχουν όλοι όσοι πλήττονται σε όλα τα επίπεδα. Για τα ζητήματα των ιδιωτικοποιήσεων όλοι οι εργαζόμενοι στους χώρους που ιδιωτικοποιούνται. Ταυτόχρονα η δημιουργία ενιαίου μετώπου των εργαζόμενων στις επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιούνται θα δώσει μεγαλύτερη ισχύ στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και της κυβέρνησης αυτής και όποιας υπηρετεί τέτοιες πολιτικές.

Σπύρος Παγκράτης

Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Η κατάργηση του ΙΓΜΕ και το ταξίδι στον αστερισμό της “τακτοποίησης”

Στις 19 Ιουλίου η Διαχειριστική Επιτροπή τής Περιβαλλοντικής Εταιρείας Πρέβεζας έστειλε στον Πρωθυπουργό, τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, την πολιτική ηγεσία τού Υπουργείου Περιβάλλοντος και τη διοίκηση του Ι.Γ.Μ.Ε. δελτίο τύπου με τον παραπάνω τίτλο και το ακόλουθο περιεχόμενο:

 

«Κατά τη γνώμη μας, τουλάχιστον δύο, όχι ανεξάρτητα μεταξύ τους γεγονότα, εκτροχιάζουν τη διαχείριση των υδατικών πόρων της χώρας μας προς τον αστερισμό της “τακτοποίησης”, όπως συνέβη με τα αυθαίρετα και τους οι ημι-υπαίθριους.

Το πρώτο είναι η πρόσφατη Κ.Υ.Α. για την, με συνοπτικές διαδικασίες, νομιμοποίηση χιλιάδων παράνομων υδρογεωτρήσεων και υδροληψιών, χωρίς την ύπαρξη διαχειριστικών μελετών και μοντέλων βιώσιμης διαχείρισης των υδατικών αποθεμάτων, αλλά και χωρίς ιδιαίτερα ορθολογικά κριτήρια. Ακόμη και εκεί όπου τέτοιες μελέτες και μοντέλα υπάρχουν, παρακάμπτονται. Με τον τρόπο αυτό, για μια ακόμη φορά, οι παρανομούντες επιβραβεύονται.

Το δεύτερο είναι η επικείμενη κατάργηση-διάλυση του ΙΓΜΕ, του μόνου φορέα με τεχνογνωσία, εμπειρία, εξοπλισμό, δεδομένα και επιστημονικό προσωπικό, που μπορεί σήμερα, επί της ουσίας και με βάση επιστημονικά και πάντως όχι αμιγώς πολιτικά ή “μνημονιακά” κριτήρια, να υπηρετήσει την ορθολογική και βιώσιμη διαχείριση των υδατικών πόρων της χώρας. Σε καμιά χώρα δεν καταργούνται, ακόμη και τώρα εν μέσω κρίσης, τέτοιοι φορείς. Αντίθετα ενισχύονται. Η Ελλάδα και εδώ πρωτοτυπεί.

Η Περιβαλλοντική Εταιρεία Πρέβεζας είναι εντελώς αντίθετη στην άνευ όρων παράδοση των ορυκτών πόρων και των υδατικών αποθεμάτων της χώρας στις δυνάμεις της αγοράς.

Καλείται η ηγεσία του Υ.ΠΕ.Κ.Α. να μην παραμερίσει το Σύνταγμα, την επιστήμη, τον ορθό λόγο και τις αρχές της βιωσιμότητας, ασκώντας την “τέχνη του εφικτού” σε βάρος των πολυτιμότερων φυσικών πόρων της χώρας, μεταξύ των οποίων το νερό και ο ορυκτός της πλούτος.

Καλείται η κυβέρνηση να στηρίξει και να ενδυναμώσει, για το καλό της κοινωνίας και του τόπου, έναν πολύτιμο ερευνητικό – επιστημονικό φορέα, το Ι.Γ.Μ.Ε., διασφαλίζοντάς τον θεσμικά, ως κρίσιμο κρατικό παράγοντα, εκπρόσωπο των συμφερόντων της κοινωνίας, στη σοφή διαχείριση του φυσικού μας πλούτου.»

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΙΓΜΕ. ΨΗΦΙΣΜΑ

Οι εργαζόμενοι στο ΙΓΜΕ καταγγέλλουν την απόφαση της διϋπουργικής επιτροπής που εξαγγέλθηκε από τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Πάγκαλο για κατάργηση/διάλυση του ΙΓΜΕ.

Ένα ερευνητικό Ινστιτούτο με μακροχρόνια θετική πορεία σε θέματα που αφορούν τη μεταλλευτική βιομηχανία, την ενεργειακή αυτονομία της χώρας, την έρευνα του υπόγειου υδατικού δυναμικού, την προστασία του περιβάλλοντος, η Κυβέρνηση το θεωρεί πρακτικά περιττό και προβαίνει στη διάλυση του. Το αποτέλεσμα θα είναι μια διεθνής πρωτοτυπία: να είμαστε η μοναδική χώρα χωρίς έναν ανεξάρτητο φορέα για τη γεωλογική και μεταλλευτική έρευνα.

Το επί δεκαετίες προσφερόμενο ερευνητικό έργο του ΙΓΜΕ (νερά, ενεργειακά ορυκτά, γεωθερμία, προστασία περιβάλλοντος, γεωτεχνικές μελέτες κ.λπ.) συνδέεται άμεσα με την αναπτυξιακή πορεία και θεωρούμε απαραίτητη τη λήψη μέτρων για την αναβάθμιση και όχι τη διάλυση του Ινστιτούτου. Ιδιαίτερα σήμερα, που η αξιοποίηση του Ορυκτού Πλούτου της χώρας, των πετρελαίων και των ενεργειακών αποθεμάτων γίνεται άμεση επιτακτική ανάγκη, η Κυβέρνηση, ενώ έχει ήδη αναθέσει έργα δεκάδων εκατομμυρίων στο ΙΓΜΕ στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ, ενώ υπολογίζει και στο ΙΓΜΕ για την κάλυψη των ερευνών του νέου φορέα για τους υδρογονάνθρακες, έρχεται με την απόφαση της διϋπουργικής επιτροπής για διάλυση του ΙΓΜΕ να υπονομεύσει όλες τις προηγούμενες αποφάσεις της, ακόμη και τις πιο πρόσφατες.

Το ΙΓΜΕ, για να επιτελέσει το ρόλο του σαν ερευνητικό ινστιτούτο γεωλογικής και μεταλλευτικής έρευνας, βασικής και εφαρμοσμένης, όχι μόνο χρειάζεται όλο το προσωπικό του, όλες τις ειδικότητες και όλες τις περιφερειακές του μονάδες, αλλά έχει ανάγκη πρόσθετης ενίσχυσης μετά τη ραγδαία απομείωση του προσωπικού του λόγω συνταξιοδοτήσεων τα τελευταία χρόνια.

Το ΙΓΜΕ περιλαμβάνεται στους φορείς, των οποίων η προσφορά έχει καταξιωθεί στην κοινωνία, και γι’ αυτό έχει τη στήριξή της, όλων των τοπικών φορέων, της επιστημονικής κοινότητας, για τη διασφάλιση της ύπαρξης του Ινστιτούτου και των Περιφερειακών του Μονάδων και την αναβάθμιση του ρόλου του στη λύση των προβλημάτων.

Όλοι οι επιστημονικοί φορείς της έρευνας, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, οι πνευματικοί άνθρωποι κατανοούν τη σημασία της έρευνας του ορυκτού πλούτου και έχουν ενώσει τη φωνή τους μαζί μας για την αποτροπή της διάλυσης του ΙΓΜΕ.

Το ΙΓΜΕ χρειάζεται για την ανάπτυξη της οικονομίας.

Κανένας εργαζόμενος δεν περισσεύει.

Απαιτούμε την άμεση ανάκληση της απόφασης.

Υγ. Στήριξη στο ΙΓΜΕ έχουν (μέχρι στιγμής) εκδηλώσει από την περιοχή μας: το Περιφερειακό Συμβούλιο Ηπείρου, ο Περιφερειάρχης Ηπείρου, ο Αντιπεριφερειάρχης Πρέβεζας, οι Δήμοι Πρέβεζας, Πάργας και Ζηρού, το Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας, η Περιβαλλοντική Εταιρεία Πρέβεζας κ.ά. Επίσης, συνολικά πάνω από 40 φορείς (εθνικοί και διεθνείς –UNESCO, Eurogeosurveys, Progeo, NGU κ.ά.), κύρια επιστημονικοί, έχουν στείλει σε κυβερνητικούς αποδέκτες τη στήριξη τους στο ΙΓΜΕ.

ΔιΠ

Κι όμως η Ανάσταση θα έρθει!

Στις 5 Μάη συμπληρώνεται 1 χρόνος ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ – μνημόσυνου για το λαό και, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Πρωθυπουργού, τέλος δεν υπάρχει.

Έτσι μετά τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς της 25ης Μαρτίου για το μόνιμο μηχανισμό της Ε.Ε., που θα μας σώσει με ένα μόνιμο μνημόνιο μετά το 2013, ήρθε η Πρωθυπουργική διακήρυξη για τον «οδικό χάρτη διεξόδου της Χώρας από την κρίση» για να μας προετοιμάσει για το 4ο τμήμα του ισχύοντος μνημονίου που η υλοποίηση του θ’ αρχίσει μετά το Πάσχα.

Η Κυβέρνηση προτίθεται να περικόψει ακόμη περισσότερο κάθε εργατικό – κοινωνικό δικαίωμα στο όνομα της «αναδιάρθρωσης του κράτους» και της κοινωνίας και να ξεπουλήσει έναντι 50 δισ. € όλο το Δημόσιο.

Νέες περικοπές 20 – 30% στις αποδοχές του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, (ό,τι πετύχαμε να γλυτώσουμε με τους πρόσφατους αγώνες μας κινδυνεύει πάλι)., νέες περικοπές στις συντάξεις (μέσω επικουρικών, πλαφόν, ΒΑΕ), νέα φορολογικά βάρη (περιορισμοί φοροαπαλλαγών, αύξηση ΦΠΑ σε είδη λαϊκής κατανάλωσης από 13% σε 23%), περικοπές ακόμη και στα προνοιακά επιδόματα – ψίχουλα (συντάξεις ΕΚΑΣ, επιδόματα ανεργίας κ.ά.).

Παράλληλα ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων με συνέπεια την απώλεια μόνιμων εσόδων του κράτους, αυξήσεις των τιμολογίων τους, απολύσεις προσωπικού, συγχωνεύσεις φορέων και οργανισμών δημοσίου (ΕΛΚΕΘΕ, ΙΓΜΕ κ.ά.), μειώσεις προσωπικού, ξεπούλημα υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα (υγεία, πρόνοια, παιδεία κ.ά.) και τέλος ό,τι απέμεινε από βουνά, παραλίες, λιμάνια, μαρίνες που δεν τα πρόλαβε το Βατοπέδι.

Εν τω μεταξύ το κράτος έχει χρεοκοπήσει σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις του απέναντι στους εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους, μετανάστες. Γιατί σύμφωνα και με τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών το σύνολο σχεδόν του δανείου ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ (110 δισ. €) προορίζεται για την εξόφληση των ομολόγων που λήγουν στην περίοδο 2010-2013 εξυπηρετώντας αποκλειστικά την αποπληρωμή των τοκογλύφων – πιστωτών, μεταθέτοντας διογκωμένο το χρέος με ακόμη υψηλότερα επιτόκια στο πολύ κοντινό μέλλον.

Το ΙΓΜΕ χρωστάει ήδη 14 εκατ. € στους συνταξιούχους 2009 – 2011 από το ταμείο της Εθνικής, 2.2 εκ. € από αποζημιώσεις του Ν.2112 και της ΕΣΣΕ ’96 και καθυστερούν για δεύτερη φορά ακόμη και το 15νθήμερο Απριλίου πριν το Πάσχα.

Ουσιαστικά το Ινστιτούτο συρρικνώνεται (συνεχείς αποχωρήσεις προσωπικού), υποβαθμίζεται (περιορισμός του αντικειμένου του στα νερά, τη γεωθερμία κ.α.). Προσλήψεις δεν γίνονται (εγκαταλείφθηκαν ακόμη και οι εγκεκριμένες του 2006, ενώ και το 1:5 πήγε περίπατο), το ΕΣΠΑ καθυστερεί γιατί προφανώς τα χρήματα είναι για τους τραπεζίτες και όχι για την έρευνα, ενώ ακόμη κι αν εγκριθεί, η υλοποίηση του θα γίνει στην καλλίτερη περίπτωση από εργαζόμενους με εργασιακές σχέσεις γαλέρας (μπλοκάκια), αν δεν καταλήξει σε κάποια γραφεία «μελετητών».

Μπροστά σ’ αυτή τη κατάσταση που ολοένα θα αποκαλύπτεται πιο ζοφερή, θα πρέπει και τα Συνδικάτα να πάρουν την ευθύνη που τους αναλογεί. Οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να έχουν άποψη για τις επιλογές που γίνονται για την αντιμετώπιση της κρίσης:

• Το χρέος του Δημοσίου (350 εκ. €) είναι περίπου το 50% των καταθέσεων ελλήνων επενδυτών μόνο στις Ελβετικές Τράπεζες (der Spiegel).

• Από τα δάνεια που πήραμε δόθηκαν με τη μορφή εγγυήσεων πάνω από 80 δισ. € στις Τράπεζες για να μη καταρρεύσουν, όταν μόνο στην τελευταία 5ετία τα κέρδη τους ξεπέρασαν το 145%.

• Είναι μύθος ότι τα χρήματα το μνημονίου ήταν για μισθούς και συντάξεις, αφού με βάση τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε αντισυνταγματικά η κυβέρνηση απαγορεύει να δοθούν τα χρήματα αυτά σε άλλους εκτός από τους δανειστές μας.

Όταν οι πιο κυνικοί της Κυβέρνησης ομολογούν ότι κι αν δεν υπήρχε μνημόνιο θα έπρεπε να το είχαμε εφεύρει, να είχαμε επιβάλει τις ίδιες πολιτικές, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν μπορούν να αναφέρονται γενικά στα θέλω των αγορών. Κυρίως όμως δεν μπορούν να υπονομεύουν κάθε απόπειρα οργανωμένης συνδικαλιστικής αντίστασης στην κυβερνητική επιδρομή.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση μόνο ο ενωτικός αγώνας των εργαζόμενων και του λαού μπορεί να ανατρέψει την πολιτική της Κυβέρνησης και της Τρόικα Για αυτό καλούμε σε μαζική συμμετοχή στην ΑΠΕΡΓΙΑ της ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ και στις αγωνιστικές συγκεντρώσεις και πορείες των Β/βάθμιων και Α/βάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Η Ε. Γρ. της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ του ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΙΓΜΕ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ στους Ο.Τ.Α.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Συμπληρώνονται τρία χρόνια από την εκλογή του Δ.Σ. του συλλόγου μας και την εκπροσώπηση της παράταξής μας σ’ αυτό με ένα μέλος. Πιστεύουμε ότι, παρά τη μικρή μας δύναμη, η παρουσία μας συνέβαλε στην ποιοτική αναβάθμιση της λειτουργίας του συλλόγου, έγινε αισθητή τόσο σε επίπεδο προτάσεων, όσο και με τη συμμετοχή μας σχεδόν στο σύνολο των δραστηριοτήτων του συλλόγου. Αυτό όμως είναι θέμα που θα το κρίνουν οι συνάδελφοι.

Η τριετία που πέρασε (από τις προηγούμενες εκλογές), είναι πολύ μικρός χρόνος για να χωρέσουν οι τεράστιες αλλαγές που συντελέσθηκαν στα θέματα που μας αφορούν σαν εργαζόμενους, ιδιαίτερα στον τελευταίο χρόνο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Με το εκβιαστικό δίλημμα μνημόνιο ή χρεοκοπία κατάφεραν και τα δύο. Να περάσουν το μνημόνιο, με το οποίο ουσιαστικά παραχώρησαν την κυριαρχία της χώρας στην τρόϊκα, και κατεδάφισαν δικαιώματα και κατακτήσεις που πέτυχαν οι εργαζόμενοι στον προηγούμενο αιώνα με αγώνα και θυσίες, ενώ οδήγησαν στη φτώχια (χρεοκοπία) μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού. Με την πολιτική τους συνεχίζουν να μεταφέρουν πλούτο από τα μεσαία και φτωχά στρώματα του πληθυσμού στους πλούσιους. Πρόκειται για πολιτική απόλυτα ταξική αλλά και αδιέξοδη.

Η επίθεση στα λαϊκά στρώματα άρχισε με τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Ένα δημόσιο που στήθηκε από το δικομματικό σύστημα σε πελατειακή βάση, τώρα συκοφαντείται από τους ίδιους, για να το θέσουν απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία και να περάσουν τα μέτρα. Μείωση μισθών, διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος και των κοινωνικών παροχών, απολύσεις κ.λπ. Η κυβέρνηση με την τρόϊκα, τον ΣΕΒ και τις ευλογίες της ΓΣΕΕ συνεχίζουν σήμερα την επίθεση στον ιδιωτικό τομέα με μείωση των πενιχρών μισθών, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και του πενθήμερου κ.λπ., πολιτική που εκτός από αντιλαϊκή και αντικοινωνική είναι και αδιέξοδη.

Το συνδικαλιστικό κίνημα βρέθηκε αδύναμο να αντιμετωπίσει την κυβερνητική επιδρομή στα δικαιώματα των εργαζομένων. Η συνδικαλιστική ηγεσία έχει σοβαρές ευθύνες για την κατάσταση αυτή, γιατί δεν μπόρεσε να παίξει τον ρόλο σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία για τους εργαζόμενους. Η αποξένωση από τους εργαζόμενους, ο καριερισμός των συνδικαλιστών, η ταύτιση με τις κυβερνητικές και κομματικές επιλογές, η διάσπαση, αποτελούν τις κυριότερες αιτίες που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.

Σ’ αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, καλούμαστε να επιλέξουμε τους συναδέλφους που θα μας εκπροσωπήσουν στο νέο Δ.Σ. και να μπουν μπροστά σ’ ένα αγώνα πολύ δύσκολο. Θα πρέπει πριν απ’ όλα να εντοπίσουμε τα προβλήματα λειτουργίας του απερχόμενου Δ.Σ., που αποδίδονται σε αδυναμίες αλλά και σε διαφορετικές θεωρήσεις και πολιτικές των παρατάξεων που εκπροσωπήθηκαν στο απερχόμενο Δ.Σ.

Γενικά μπορούμε να πούμε ότι έγινε μια σοβαρή προσπάθεια από το Δ.Σ. για την κινητοποίηση των συναδέλφων κατά τον τελευταίο χρόνο, για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης και το μνημόνιο. Λίγες μόνο από τις απεργιακές κινητοποιήσεις στέφθηκαν από επιτυχία. Στα θετικά της δράσης συμπεριλαμβάνουμε τη συμμετοχή του Δ.Σ. στο συντονιστικό των πρωτοβάθμιων σωματείων του νομού μας, που συντόνισε τη δράση ενάντια στα μέτρα και το μνημόνιο της κυβέρνησης. Ακόμη και σε τοπικά ζητήματα, όπου το Δ.Σ. πρωτοστάτησε στην επίλυση προβλημάτων που αφορούσαν τμήματα εργαζομένων του δήμου, υπήρχαν λύσεις. Παράδειγμα η πληρωμή δεδουλευμένων των σχολικών φυλάκων.

Η συνολική εκτίμηση όμως για τη δραστηριότητα του Δ.Σ. δεν μπορεί να είναι θετική, δεδομένου ότι η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων δεν συμμετέχουν στις διαδικασίες και στα δρώμενα του συλλόγου, δεν έχουν ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, αδιαφορούν.

Vicente Ballester Marco, Συνδικαλιστική ενότητα.

Απάντηση στην κατάσταση αυτή αποτελεί η σφυρηλάτηση της ενότητας του συνδικαλιστικού κινήματος, η οποία όμως δεν προωθείται ούτε με την ενίσχυση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, αλλά ούτε με την ενίσχυση του κομματικού συνδικαλισμού. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που πρόσκεινται στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, που έχουν την πλειοψηφία στο συνδικαλιστικό κίνημα, στοχεύουν κυρίως σ’ ένα ελεγχόμενο συνδικαλιστικό κίνημα και για αυτό η βασική τους επιδίωξη επικεντρώνεται στο να κερδίσουν την πλειοψηφία των συλλόγων και της ομοσπονδίας. Το ΠΑΜΕ, στη λογική του μοναδικού εκφραστή των συμφερόντων των εργαζομένων, στο βαθμό που δεν ελέγχει ένα συνδικάτο ακολουθεί το δικό του μοναχικό δρόμο, που διασπά το συνδικαλιστικό κίνημα.

Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε την ατολμία της πλειοψηφίας του Δ.Σ. του συλλόγου μας στον εντοπισμό των προβλημάτων μέσα από προγραμματισμένες και μόνιμες συσκέψεις εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς, την ανάδειξη και τον αγώνα για επίλυση.

Χρονίζοντα ζητήματα εργαζομένων, όπως απλήρωτοι εργαζόμενοι, δεδουλευμένα συναδέλφων σε δημοτικές επιχειρήσεις, το επίδομα των 176 € στους συναδέλφους αορίστου χρόνου, τα είδη ατομικής προστασίας και το γάλα κ.λπ., δεν διεκδικήθηκαν αγωνιστικά και με τη συμμετοχή των ενδιαφερομένων, παρά μόνο περιστασιακά με κάποια απλά διαβήματα.

Η απογοήτευση των εργαζομένων από την αναποτελεσματικότητα των αγώνων και η ταύτιση της πλειοψηφούσας παράταξης του συλλόγου μας με την παράταξη που ελέγχει την ομοσπονδία, που για πολλά χρόνια υπηρέτησε τον κυβερνητισμό, σήμερα κάνουν να μη γίνεται πιστευτή ότι διαφοροποιείται από την κυβερνητική πολιτική.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες καλούμαστε να αναδείξουμε το νέο Δ.Σ. στο σύλλογό μας. Προτείνουμε τους παρακάτω άξονες δράσης του συλλόγου και του νέου Δ.Σ. που θα εκλεγεί:

Δημιουργία μετώπου αντίστασης και ανατροπής του μνημονίου και των πολιτικών που κατεδάφισαν κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα των εργαζομένων. Συμμετοχή στις δράσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων του νομού.

Να διασφαλίσει την ομαλή μετάβαση στο νέο καθεστώς του Καλλικράτη, χωρίς διακρίσεις και με αντικειμενικά κριτήρια. Να μην επιτραπεί καμιά απόλυση εργαζόμενου.

Να αγωνισθεί για μια Τοπική Αυτοδιοίκηση με ισχυρές, δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα, υπηρεσίες, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις κάθε μορφής (όχι Σ.Δ.Ι.Τ). Όλες οι κοινωνικές υπηρεσίες που ασκούνται από τις επιχειρήσεις του δήμου, να περάσουν σε οργανισμούς του δήμου και οι εργαζόμενοι σ’ αυτές να μονιμοποιηθούν.

Να διεκδικήσει αγωνιστικά την επίλυση προβλημάτων συναδέλφων που χρονίζουν, όπως δεδουλευμένα από δημοτικές επιχειρήσεις που δεν πληρώθηκαν, το επίδομα των 176 € το οποίο δεν αποδίδεται παρά την τελεσίδικη απόφαση, είδη ατομικής προστασίας και άλλα θεσμικά αιτήματα.

Να διεκδικήσουμε από την ομοσπονδία την ένταξη όλων των εργαζομένων στη δύναμή της, ανεξάρτητα της σχέσης εργασίας και του φορέα απασχόλησης και ενιαία διαπραγμάτευση των όρων αμοιβής και εργασίας όλων των εργαζομένων.

Να απαιτήσουμε από την ομοσπονδία οι αποφάσεις να συμβαδίζουν με τις διαθέσεις των εργαζομένων, με ελάχιστη δέσμευση την υιοθέτηση της συνέλευσης των προέδρων των πρωτοβάθμιων σωματείων που θα λαμβάνει χώρα σε τακτά χρονικά διαστήματα και σε σημαντικά γεγονότα, ακόμη και την καθιέρωση δημοψηφισμάτων.

Να θεσμοθετήσουμε τις συσκέψεις σε κάθε ξεχωριστό χώρο δουλειάς του δήμου, τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, αλλά και σε έκτακτες περιπτώσεις

Συνδικάτα ταξικά και αυτόνομα από κυβερνήσεις και κόμματα, που να τα φοβούνται οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες και να τα σέβονται οι εργαζόμενοι.

Για το ασφαλιστικό και την κοινωνική ασφάλιση

Μεγάλη επιτυχία και ενδιαφέρον είχε η ημερίδα εκδήλωση για το ασφαλιστικό που διοργάνωσαν στην Όαση στις 30 Ιούνη το εργατικό κέντρο Πρέβεζας και το συντονιστικό των πρωτοβάθμιων σωματείων. Κύριοι ομιλητές ο κ. Ο. Δριβαλάς από την ΑΔΕΔΥ και ο κ. Γ. Ρωμανιάς, επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ εργασίας της ΓΣΕΕ.

Ο πρώτος ομιλητής αναφέρθηκε στις χρόνιες αδυναμίες του συνδικαλιστικού κινήματος και στη συνέχεια ανέλυσε τη διαμορφούμενη κατάσταση σε κοινωνικό, πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Αναφέρθηκε στις αντιφάσεις της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (προ και μετεκλογικά), στο ξεθεμελίωμα των όποιων στοιχείων κοινωνικού κράτους έχουν απομείνει, στην μονομέρεια των μέτρων (οικονομικών, ασφαλιστικών κλπ.) στην κατεύθυνση της λιτότητας και σε βάρος των εργαζομένων. Ανέφερε ότι η κυβέρνηση άφησε (ή και συναίνεσε με) το ευρωπαϊκό δικαστήριο να χαρακτηρίσει την ασφάλιση επαγγελματική και όχι κοινωνική δίνοντας την πρωτοφανή περίοδο προσαρμογής των τριών ετών. “Η επαγγελματική ασφάλιση είναι αυτόματα ανταποδοτική χωρίς καμιά κρατική υποχρέωση ή εγγύηση. Η κυβέρνηση με τον νέο νόμο αφήνει εκτός στήριξης τα επικουρικά ταμεία του δημοσίου. Οι διοικήσεις των ταμείων αυτών ακόμη και σήμερα ορίζονται από το κράτος. Αυτές οι κατευθυνόμενες διοικήσεις έπαιξαν τα χρήματα των ταμείων στο τζόγο (χρηματιστήριο, ομόλογα κ.α.) Μετά έρχεται το κράτος και μας λέει ότι δεν έχει καμιά ευθύνη. Παράδειγμα τα ταμεία των εργαζόμενων στην αυτοδιοίκηση. Πριν το νόμο Πετραλιά ήταν αυτοδιοικούμενα και παρουσίαζαν πλεόνασμα. Μετά την ενοποίηση στον ΟΠΑΔ και το επικουρικό του δημοσίου φτάσαμε να οφείλονται αποζημιώσεις στους ασφαλισμένους. Τώρα μας στέλνουν στο δανεισμό. Συμπερασματικά όσο κακά και να είναι τα συνδικάτα είναι το μόνο στήριγμα των εργαζόμενων. Πρέπει να έχουν δυνατή φωνή για να υπολογίζονται από τους κυβερνώντες.”

Στη συνέχεια μίλησε ο κ. Ρωμανιάς που προσπάθησε να κάνει κατανοητή τη δομή του νέου ασφαλιστικού συστήματος και ταυτόχρονα να απαντήσει σε αυτούς που προβληματίζονται (κύρια γυναίκες)  αν πρέπει να φύγουν τώρα στη σύνταξη. Οι κύριες ομάδες ασφαλισμένων, είπε, είναι δύο. Αυτοί που θεμελίωσαν και αυτοί που δεν θεμελιώνουν σήμερα ασφαλιστικό δικαίωμα. Οι δεύτεροι θα υποστούν τα μέτρα. Οι πρώτοι δεν επηρεάζονται. Είτε είναι στον δημόσιο είτε είναι στον ιδιωτικό τομέα.  Το σύστημα που οικοδομείται με τον νέο νόμο είναι διπολικό. Ο ένας πόλος είναι η βασική σύνταξη και ο άλλος η ανταποδοτική σύνταξη. Ανταποδοτική είναι αυτή που αφορά όλους τους εργαζόμενους και χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τον εργαζόμενο και τον εργοδότη. Το κράτος δεν μετέχει. Παύει έτσι η τριμερής χρηματοδότηση  (με τη συμμετοχή του κράτους)  πράγμα που αποτελεί βασική ρύθμιση της διεθνούς σύμβασης εργασίας που έχει υπογράψει και η Ελλάδα. Ρύθμιση που έχει θεσπιστεί εξαιτίας του γεγονότος ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι υποχρεωτική. Αυτή την ασφάλιση παύει να χρηματοδοτεί και να εγγυάται το κράτος ανατρέποντας έτσι την ίδια την έννοια της κοινωνικής ασφάλισης.  Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο νομικό τμήμα του θέματος λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το ασφαλιστικό δικαίωμα είναι κατοχυρωμένο και μπορεί κάποιος να φθάσει μέχρι το ευρωπαϊκό δικαστήριο. Υπάρχουν διεθνείς συμβάσεις και δικαστικές αποφάσεις που υπερισχύουν του οποιουδήποτε μνημονίου. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει μια διαδικασία προσφυγών, συλλογικών ή ατομικών, κατά των μέτρων. Αυτό δεν αφήνει το αγωνιστικό κομμάτι εκτός. Είναι παράλληλες διαδικασίες.

Ένα άλλο σημείο είναι ότι το περίφημο έλλειμμα είναι αναλογιστικό και όχι διαχειριστικό που σημαίνει ότι θα παρουσιαστεί σε 50 χρόνια.. Επίσης η κυβέρνηση μετονόμασε την κοινωνική ασφάλιση σε επαγγελματική δίνοντας έτσι το δικαίωμα στα ευρωπαϊκά όργανα να εμπλέκονται σε ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης πράγμα που ρητά απαγορεύει η συνθήκη της Ρώμης του 1957.

Ακολούθησαν παραδείγματα ασφαλιστικών ταμείων. Στο τέλος υποβλήθηκε πλήθος ερωτήσεων τις οποίες απάντησε ο κ. Ρωμανιάς.

(Περίληψη της εκδήλωσης ΔιΠ)

Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Το πιο κάτω κείμενο κατατέθηκε στο Δ.Σ. του συλλόγου εργαζομένων στους Δήμους του Ν. Πρέβεζας. Αποτελεί πρόταση της Αυτόνομης Συνδικαλιστικής Κίνησης Εργαζομένων στους ΟΤΑ (ΑΣΚ-ΟΤΑ), μπροστά στην απεργιακή κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ στις 22-04-2010, στην οποία συμμετέχουν όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία των εργαζομένων του Δημόσιου τομέα στην Πρέβεζα. Η πρόταση ψηφίσθηκε κατά πλειοψηφία ως προς το σκέλος για συμμετοχή του συλλόγου στο συντονιστικό των πρωτοβάθμιων σωματείων του Νομού Πρέβεζας και στις κοινές πρωτοβουλίες όλων των συλλόγων του Νομού για την απόκρουση και την ανατροπή των μέτρων της Κυβέρνησης. Η πρόταση καταψηφίσθηκε από τα μέλη της ΔΑΣ (πρόσκειται στο ΠΑΜΕ), αρνούμενοι στην ουσία την κοινή δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων. Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα και στην τρομοκρατική επίθεση που δέχεται από την Κυβέρνηση και τους συμμάχους της, η μοναδική σημαία που δικαιούνται να υψώσουν οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι η ΕΝΟΤΗΤΑ για την απόκρουση των μέτρων. Ενότητα μέσα από την διαφορετικότητα και την ελεύθερη έκφραση όλων, ενότητα ταξική στο πλευρό των εργαζομένων με κοινό στόχο την προάσπιση των συμφερόντων τους.

Είναι γεγονός ότι η χώρα μας περνάει μια πρωτοφανή κρίση τη

Pablo Picasso, Η ταυρομαχία

χειρότερη μετά τον πόλεμο. Οι αιτίες που δημιούργησαν την κρίση δεν είναι άλλες από την ίδια την λειτουργία του συστήματος, σχετίζονται με τις πολιτικές που εφαρμόσθηκαν μεταπολιτευτικά από την Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, που κυβερνούν τη χώρα μας μέχρι σήμερα. Είναι η νεοφιλελεύθερη εκδοχή, που εφαρμόσθηκε αρχικά στην Αγγλία από τη Θάτσερ και στη συνέχεια επεκτάθηκε σ’ όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Είναι η πολιτική αναδιανομής του πλούτου και μεταφοράς του στο μεγάλο κεφάλαιο με παράλληλη κατεδάφιση των βασικότερων εργασιακών δικαιωμάτων με τις ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, την μόνιμη πολιτική λιτότητας για τους εργαζόμενους, κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος και καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων.

Κυβέρνηση, ΜΜΕ, ΣΕΒ, διευθυντήρια της Ε.Ε. και των άλλων οργανισμών, ρίχνουν τις ευθύνες για την κρίση στην Ελλάδα στο Δημόσιο και δείχνουν με το δάχτυλο τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Απαντάμε κατηγορηματικά ότι ψεύδονται. Δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι για το ρουσφετολογικό κράτος που στήθηκε μεταπολεμικά και διατηρείται σε μεγάλο βαθμό μέχρι και σήμερα, που ως κύριο μέλημα είχε την εκλογική πελατεία και παρεμπιπτόντως την εξυπηρέτηση του πολίτη. Ένα κράτος που πρόσφερε υπηρεσίες υγείας με το φακελάκι και υπηρεσίες παιδείας με το φροντιστήριο. Δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι για την διαφθορά και τις μίζες που δίνονται από τις μεγάλες εταιρείες για να παίρνουν έργα, για την υπερκοστολόγηση των δημόσιων έργων. Δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι για τις στρατιωτικές δαπάνες της χώρας, τις μεγαλύτερες στην Ε.Ε. (διπλάσιες του Μ.Ο. στην Ε.Ε.), δεν ευθύνονται για την εκτίναξη του χρέους στα ύψη από την διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων, για τα σκάνδαλα στο χρηματιστήριο και με τα δομημένα ομόλογα. Συνεπώς δεν είναι αυτοί που πρέπει να πληρώσουν. Η πολιτική που δείχνει τους εργαζόμενους ως λύση για το ξεπέρασμα της κρίσης είναι άδικη αλλά και αδιέξοδη. Αντί να κληθούν να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν και αυτοί που ωφελήθηκαν είτε από μεγάλη κερδοφορία είτε από κρατικές ενισχύσεις (τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις), ζητούν πάλι την εύκολη λύση, να πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Ζητάμε από την Κυβέρνηση εδώ και τώρα να πάρει πίσω τα μέτρα. Είναι άδικα, αντικοινωνικά, αντιαναπτυξιακά, αδιέξοδα. Είναι μέτρα που οδήγησαν στην κρίση:

• με το νομοσχέδιο για την εισοδηματική πολιτική που ψηφίσθηκε, μειώνονται δραματικά τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων από την περικοπή μισθών και επιδομάτων, από την αύξηση του ΦΠΑ, από την αύξηση των φόρων για καύσιμα κλπ, από τον πληθωρισμό,
• με το νομοσχέδιο για το φορολογικό επιβαρύνονται πάλι οι εργαζόμενοι με την μείωση του αφορολόγητου, με την φορολόγηση επιδομάτων, με την αλλαγή προς το χειρότερο της φοροελάφρυνσης από τους τόκους των στεγαστικών δανείων, ενώ απαλλάσσεται το μεγάλο κεφάλαιο ή διατηρούνται σε χαμηλά επίπεδα οι φορολογικοί συντελεστές,
• με το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις διατηρείται ο εργασιακός μεσαίωνας, με ελαστικές σχέσεις απασχόλησης (μερική απασχόληση, συμβάσεις έργου, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι κ.λπ.),
• με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που προετοιμάζεται να έρθει σε «κατάλληλο χρόνο», κατεδαφίζεται απόλυτα το σύστημα ασφάλισης, με επέκταση του εργάσιμου βίου με εκβιαστικό τρόπο αφού η συνταξιοδότηση με τα σημερινά χρόνια θα σημαίνει πολύ μικρή σύνταξη, μειώνει τη σύνταξη αφού θα υπολογίζεται στο σύνολο του εργάσιμου βίου, την μετατρέπει από κοινωνική που είναι σε επαγγελματική και ανταποδοτική, εξισώνοντας (αυξάνοντας) τα όρια γυναικών με τους άνδρες.

Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Το συνδικαλιστικό κίνημα δέχεται την πιο σκληρή επίθεση μετά την μεταπολίτευση. Η Κυβέρνηση πρέπει να πάρει πίσω τα μέτρα και να μην προχωρήσει στη κατεδάφιση του ασφαλιστικού. Το αποτέλεσμα θα κριθεί από την αποφασιστικότητα των εργαζομένων να αντισταθούν ενωμένα στις πολιτικές αυτές.

Το Δ.Σ. του συλλόγου να οργανώσει την αντίσταση στα μέτρα με όλες τις μορφές πάλης που θα περιλαμβάνουν:

• την ενημέρωση των εργαζομένων, την οργάνωση στάσεων εργασίας και απεργιακών κινητοποιήσεων, συγκεντρώσεων, συλλαλητηρίων, παρακολουθώντας και συμμετέχοντες στις κινητοποιήσεις της ομοσπονδίας
• να αναπτύξει πρωτοβουλίες για κοινή δράση σε τοπικό επίπεδο μαζί με τα άλλα πρωτοβάθμια σωματεία του δημόσιου τομέα και άλλους φορείς. Να συμμετέχει ενεργά στο συντονιστικό των συλλόγων του Δημοσίου στην Πρέβεζα.

Επίσης το Δ.Σ. να διεκδικήσει αποφασιστικά την επίλυση χρόνιων προβλημάτων σε επίπεδο συλλόγου, όπως την πληρωμή δεδουλευμένων των συναδέλφων στις πρώην Δημοτικές επιχειρήσεις και στους παιδικούς σταθμούς του Δήμου, την καταβολή του επιδόματος των 176 € σε όσους συναδέλφους δικαιώθηκαν από τα δικαστήρια, την τήρηση των κανόνων ασφάλειας στους χώρους εργασίας και να δοθούν τα είδη ατομικής προστασίας και το γάλα σε όσους το δικαιούνται και δεν έχει δοθεί, σε κάθε Δήμο του Νομού. Να καταργηθούν όλες οι δημοτικές επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι σ’ αυτές να περάσουν στους Δήμους.

ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ ΜΠΕΛΛΗΣ

ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ Ν. ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Διάλυση και πλιάτσικο στην έρευνα και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (και όχι μόνο!)

Για όργιο ρουσφετιών από τη ΝΔ στη λήξη της θητείας της, «σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να εξευμενίσουν όσο μπορούν την εκλογική τους βάση» έκανε λόγο η πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, Εύη Χριστοφιλοπούλου. Η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» επίσης αποκαλύπτει προεκλογικές προσλήψεις των τριών αντιπροέδρων της N.Δ. στη Βουλή.

Με δυο συνεχόμενα δελτία τύπου, στις 11/9, το συνδικάτο εργαζομένων στο ΙΓΜΕ παρουσιάζει με σαφήνεια την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο ΙΓΜΕ και κατ’ επέκταση σε όλους τους ερευνητικούς οργανισμούς (ΕΚΘΕ, ΕΚΚΕ, Δημόκριτο, ΕΙΕ κλπ.). Μια κατάσταση που άρχισε επί ημερών ΠΑΣΟΚ για να απογειωθεί επί ημερών της Ν.Δ.

Μια εικόνα που παραπέμπει σε καταστάσεις πλήρους διάλυσης ή ακόμη και πλιάτσικου. Αυτό κι αν δεν είναι εκσυγχρονισμός, «επανίδρυση του κράτους» και εφαρμογή του «σεμνά και ταπεινά».

Παραθέτουμε τα Δ.Τ. του Συνδικάτου που μιλούν από μόνα τους.

ΔιΠ.

Τα δελτία τύπου του συνδικάτου εργαζομένων ΙΓΜΕ

της 11^ης Σεπ. 2009.

1. Καταγγέλλουμε τον Υπουργό Ανάπτυξης κ.Κ.Χατζηδάκη και την κυβερνητική πρακτική γιατί, παραμονές εκλογών προχωρούν σε προσλήψεις και διορισμούς ημετέρων (σύμβουλων και ειδικών στελεχών) με παχυλές αμοιβές πέρα από κάθε νόμιμη διαδικασία και δεοντολογία.

Ειδικά στο ΙΓΜΕ είναι πρόκληση  ο διορισμός Βοηθού Γεν.Δ/ντή με μηνιαίες αποδοχές 6.000€ με 5ετή σύμβαση, χωρίς να υπάρχει πρόβλεψη στον Τακτικό Προϋπολογισμό, ο οποίος είναι ήδη ελλειμματικός κατά 5,1 εκ.€,  τη στιγμή που επανειλημμένα το προσωπικό πληρώνεται με καθυστέρηση και υπάρχει αδυναμία ανταπόκρισης σε υποχρεώσεις που απορρέουν από Συλλογικές Συμβάσεις και την τελευταία Διαιτητική Απόφαση που είχε συνομολογηθεί το 2008 με συμφωνία Διοίκησης και Υπουργείου.

Ενώ με αποφάσεις του Δ.Σ. δεν προωθούνται οι 150 προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ που είχαν συμπεριληφθεί στον τακτικό προϋπολογισμό του 2009, προωθείται η πρόσληψη ημετέρων «συμβούλων».

2. Για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ, ενός ερευνητικού ινστιτούτου με πάνω από 50 χρόνια προσφοράς, όχι μόνο στην έρευνα του ορυκτού πλούτου, αλλά και στη εξασφάλιση του υδατικού δυναμικού, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην αντιμετώπιση καταστροφικών φαινόμενων κλπ. βρίσκονται απλήρωτοι μετά τις περικοπές του ήδη ελλειμματικού προϋπολογισμού του 2009. Το έλλειμμα του τακτικού προϋπολογισμού έφτασε τα 5 εκ € και η κυβέρνηση θεώρησε σκόπιμο να περικόψει 10% από την χρηματοδότηση του τρίτου τριμήνου.

Δεν εφαρμόζονται όχι μόνο Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας αλλά και η τελευταία Διαιτητική Απόφαση που είχε συνομολογηθεί το 2008 με συναίνεση της Διοίκησης με αποτέλεσμα 35 εργαζόμενοι να έχουν συνταξιοδοτηθεί και να μην έχουν πάρει ακόμη την εφάπαξ αποζημίωση που δικαιούνται.

Η Διοίκηση, αντί να πιέσει το Υπουργείο για την εξεύρεση λύσης, για την ενεργοποίηση θεσμικά κατοχυρωμένων αρμοδιοτήτων του ΙΓΜΕ, ετοιμάζεται να προχωρήσει στην επιλεκτική πρόσληψη συμβούλων και διοικητικών στελεχών, αδιαφορώντας για το μέλλον του ΙΓΜΕ που αποδυναμώνεται καθημερινά με τις αποχωρήσεις πεπειραμένων συναδέλφων ενώ με τις αποφάσεις του Δ.Σ. δεν προωθεί τις 150 προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ που είχαν συμπεριληφθεί στον τακτικό προϋπολογισμό του 2009.

Οι εργασιακές σχέσεις στο σύγχρονο νεοφιλελευθερισμό

Συνθήκες γαλέρας επιβάλλει στην Ολυμπιακή ο κ. Βγενόπουλος

Ατομικές συμβάσεις εργασίας, που δεν αναγνωρίζουν κανένα εργατικό δικαίωμα και δένουν χειροπόδαρα τους εργαζόμενους κάτω από την εξουσία της Εταιρείας, προωθούν οι νέοι ιδιοκτήτες του ιδιωτικοποιημένου πλέον αερομεταφορέα.

Όρους σκλαβιάς και σκληρής εκμετάλλευσης στους εργαζόμενους της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» επιβάλλει το νέο αφεντικό της, ο όμιλος της MIG, πετώντας στο καλάθι της ιδιωτικοποίησης κάθε εργατικό δικαίωμα.

Η νέα ατομική σύμβαση που είναι υποχρεωμένος να υπογράψει κάθε εργαζόμενος στην «Ολυμπιακή» είναι μνημείο αντεργατικότητας και επί της ουσίας η εταιρεία –  μπορεί να χρησιμοποιεί κάθε υπάλληλο «όσο θέλει, όπου θέλει, όταν θέλει, όπως θέλει»!

Η Σύμβαση αυτή είναι άρνηση κάθε συλλογικής εκπροσώπησης, καθορίζει ατομικά τις αμοιβές και τις υποχρεώσεις του υπαλλήλου, υπονομεύει την οργάνωση των εργαζομένων, τις συλλογικές συμβάσεις και κάθε συνδικαλιστική δράση.

Οι όροι που υπαγορεύουν τα νέα αφεντικά στους εργαζόμενους, πέρα για πέρα προκλητικοί, μεταξύ άλλων προβλέπουν:

* «Η εταιρεία δύναται να μεταβάλλει τη θέση, τον τίτλο, ή και τα καθήκοντα του υπαλλήλου ή και να αναθέτει νέα, χωρίς οι ενέργειες αυτές να θεωρούνται ως μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας». Με τον όρο αυτό, κατοχυρώνεται η πλήρης εξουσία του εργοδότη, αφού ανεξάρτητα από την ειδικότητα και τα καθήκοντα – και ως εκ τούτου και την αμοιβή που προκύπτει από το περιεχόμενο της προσφερόμενης εργασίας – η εταιρεία μπορεί να τον υποχρεώνει να δουλεύει όπου και όπως αυτή ορίζει.

* «Η εταιρεία δύναται να μεταφέρει την εργασιακή σχέση ή και να δανείζει τις υπηρεσίες του υπαλλήλου σε άλλη εταιρεία του ομίλου, ο δε υπάλληλος παρέχει ρητώς και αμετακλήτως την συναίνεσή του σε αυτό, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι οι ενέργειες αυτές δεν συνιστούν βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας του». Το όργιο της παντοδυναμίας του εργοδότη περιλαμβάνει όλες τις εταιρείες του ομίλου, ενώ ο εργαζόμενος πρέπει να αναγνωρίσει εκ των προτέρων ότι αυτό δεν αποτελεί βλαπτική μεταβολή.

* «Η εταιρεία διατηρεί το δικαίωμα να μεταθέτει και να μετακινεί τον υπάλληλο είτε προσωρινά, είτε οριστικά στα διάφορα καταστήματα ή γραφεία που έχει ιδρύσει ή τυχόν θα ιδρύσει στο μέλλον, καθώς και σε καταστήματα συγγενών ή συνεργαζόμενων εταιρειών οπουδήποτε εντός της ελληνικής επικράτειας». Ο υπάλληλος δεν μπορεί να υπολογίζει σε ένα σταθερό σημείο εργασίας. Η εταιρεία έχει το δικαίωμα να τον μετακινεί σε οποιαδήποτε πόλη και περιοχή της χώρας και όχι μόνον αυτό. Αλλά να τον μετακινεί σε άλλη εταιρεία που απλώς συνεργάζεται με τον όμιλο. Δηλαδή, ενώ ο εργαζόμενος μπορεί να προσληφθεί από την «Ολυμπιακή», μπορεί να βρεθεί να εργάζεται σε οποιαδήποτε εταιρεία, οπουδήποτε στη χώρα.

* «Η εταιρεία στα πλαίσια εφαρμογής ελαστικού συστήματος εργασίας δύναται να διαφοροποιεί την προσέλευση και αποχώρηση του υπαλλήλου, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εργασίας». Πλήρης ελαστικοποίηση του ωραρίου, ανάλογα με το τι συμφέρει τον εργοδότη, κατάργηση κάθε προσωπικού και οικογενειακού προγραμματισμού.

* «Η παροχή υπηρεσιών του υπαλλήλου και η εκτέλεση των καθηκόντων του θα γίνεται κατά τρόπο που εξυπηρετεί απόλυτα τις ανάγκες παροχής των προσφερόμενων υπηρεσιών της εταιρείας». Υπάλληλοι – στρατιώτες με πλήρη συμμόρφωση στις εντολές του εργοδότη, αυτό είναι το νέο μοντέλο εργασίας και πειθαρχίας της επιχείρησης.

* «Ο υπάλληλος οφείλει: Να απέχει από κάθε ενέργεια που μπορεί να προβεί σε βάρος των συμφερόντων της εταιρείας, να επιδεικνύει την προσήκουσα συμπεριφορά η οποία δεν προσβάλλει την επιχειρηματική εικόνα, φήμη και υπόληψη της εταιρείας, να μην προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ή δημοσιεύματα που αφορούν άμεσα ή έμμεσα την εταιρεία». Εδώ ο κάθε υπάλληλος καθίσταται όμηρος του εργοδότη.

Ποιος θα κρίνει, άραγε, και με ποια κριτήρια ότι μια οποιαδήποτε ενέργεια δε θα χαρακτηριστεί εχθρική προς τα συμφέροντα της εταιρείας; Τι πάει να πει «προσήκουσα συμπεριφορά», που δε θα θίγει την υπόληψη και τη φήμη της; Οι διατυπώσεις είναι τόσο αόριστες, που οτιδήποτε μπορεί να κριθεί επιβαρυντικά για τον εργαζόμενο. Και ακόμα τι σημαίνει ότι απαγορεύεται σε υπαλλήλους να κάνουν δημόσιες δηλώσεις για την εταιρεία; Δηλαδή, οποιοσδήποτε εργαζόμενος – μέλος σωματείου ή συνδικαλιστής που κάνει μια κρίση για την πολιτική της εταιρείας θα στήνεται στον τοίχο; Πρόκειται για απαγόρευση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος και κάθε συνδικαλιστικής δράσης.

Σημειώνεται ακόμα ότι ο εργαζόμενος, μέσω αυτής της σύμβασης, προσλαμβάνεται για ένα εξάμηνο δοκιμαστικά και αν δεν κριθεί «κατάλληλος», αν δεν σκύψει το κεφάλι και δεν υποταχτεί στις αξιώσεις της εταιρείας, τότε θα φύγει χωρίς καμιά αποζημίωση. Ακόμα όμως και τότε, δεν πρέπει «να ανοίξει το στόμα του», καθώς οφείλει να τηρεί εχεμύθεια… Η υποχρέωση αυτή βαρύνει τον υπάλληλο και μετά τη λήξη της σχέσης εργασίας του….». Οποιαδήποτε παράβαση υπαλλήλου μπορεί να προκαλέσει αυτόματα την απόλυσή του. Αλλά όχι μόνον αυτό. Σε περίπτωση που ο υπάλληλος αποχωρήσει από την εταιρεία κατά την εξάμηνη δοκιμαστική περίοδο και η εταιρεία κρίνει ότι δεν «συντρέχει σπουδαίος λόγος», τότε ο εργαζόμενος υποχρεώνεται να αποκαταστήσει «κάθε ζημιά της εταιρείας», ενώ υποχρεώνεται να πληρώσει και ποινική ρήτρα.

(e-mail από εργαζόμενο φίλο. Για την αντιγραφή ΔιΠ)

Σχόλιο : Θα τα έκανε ή θα μπορούσε να τα κάνει αυτά ο κάθε κ. Βγενόπουλος εάν δεν του παρείχαν όλες τις δυνατότητες οι κυβερνώντες (νυν επανιδρυτές (Ν.Δ.) και πρώην εκσυγχρονιστές (ΠΑΣΟΚ)  του κράτους); Αυτοί δεν φρόντισαν να του προσφέρουν τον εθνικό αερομεταφορέα μας, την Ολυμπιακή, στο πιάτο και να εισάγουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας καταργώντας εργασιακά δικαιώματα

Ο ΣΥΡΙΖΑ για το ΣΔΙΤ

Σε ανακοίνωση του (25/6/09) για το θέμα το νέου νοσοκομείου ο ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας αναφέρει

«Νέα εκβιαστική μεθόδευση της κυβέρνησης επιχειρείται στο θέμα της ανέγερσης του νέου νοσοκομείου Πρέβεζας. Προκειμένου να παρακάμψει την αντίδραση της τοπικής κοινωνίας και της δημοτικής αρχής της πόλης στην ανέγερση του νοσοκομείου με την απαράδεκτη μέθοδο της ΣΔΙΤ η κυβέρνηση δρομολογεί την κατασκευή του στον Δήμο Ζαλόγγου. ..

… Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στα κυβερνητικά σχέδια, που επιχειρούν μέσω της αλλαγής της έδρας του νοσοκομείου να επιβάλλουν την ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού αγαθού της υγείας…

… Αν η κυβέρνηση νοιάζεται για το κοινωνικό αγαθό που λέγεται υγεία ας μην το παραδώσει και αυτό στην ελεύθερη αγορά της κερδοσκοπίας, της διαφθοράς και των σκανδάλων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τις νέες κυβερνητικές μεθοδεύσεις, καλεί σε αγωνιστική επαγρύπνηση το λαό της Πρέβεζας και απαιτεί το σεβασμό της απόφασης της κοινωνίας για Δημόσιο νοσοκομείο στην Πρέβεζα.

Θα στηρίξουμε την οικοδόμηση ενός ανοιχτού, ενωτικού και νικηφόρου μετώπου για την ανέγερση Δημόσιου, Σύγχρονου νοσοκομείου ΧΩΡΙΣ ΣΔΙΤ και την αναβάθμιση της δημόσια παρεχόμενης φροντίδας υγείας για όλους τους πολίτες.»