Οι γυναίκες μπροστά στην ευρωκάλπη

Γεννάται, φαντάζομαι για όλους μας, συχνά το ερώτημα σε τι κόσμο θέλουμε να ζούμε. Σε έναν κόσμο ισότητας, με ίσες αμοιβές ανδρών και γυναικών για την ίδια εργασία ή σε ένα κόσμο αδικίας; Σε έναν κόσμο που πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα σε μια καλή δουλειά και μια ωραία οικογένεια ή σε έναν κόσμο που επιτρέπει να συνδυάζονται και τα δύο; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι θέμα επιλογής, μιας επιλογής όμως  τόσο σημαντικής που να επηρεάζει ολόκληρο τον κόσμο μας.

Για πολλούς από εμάς μοιάζουν αμέτρητα μακρινοί οι χρόνοι κατά τους οποίους οι γυναίκες είχαν ως μοναδικό προορισμό τους το να γίνουν καλές σύζυγοι και μητέρες ταγμένες στην υπηρεσία της οικογένειάς τους. Οι γυναίκες σήμερα γίνονται managers, επιχειρηματίες, διευθύντριες, επιστήμονες, ρόλοι σημαντικά διαφοροποιημένοι από το παρελθόν. Αλλά στο πιο προωθημένο κομμάτι του πλανήτη (Ευρώπη) σε ζητήματα ισότητας, οι γυναίκες εξακολουθούν ακόμη να κερδίζουν 17% λιγότερα χρήματα από τους άνδρες για την ίδια εργασία και μία στις 10 έχει δεχτεί εκφοβισμό ή παρενόχληση στο χώρο της εργασίας της.
Το γεγονός ότι τρέχουν προγράμματα όπως το «Daphne» με στόχο την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Δύο Φύλων στο Βίλνιους και εκστρατείες όπως η «Κόκκινη Κάρτα στην Αναγκαστική Πορνεία» δηλώνουν την επιθυμία μιας Ευρώπης της Ισότητας αλλά ταυτόχρονα και μιας Ευρώπης που ακόμη αγωνίζεται να την πετύχει. Έτσι λοιπόν η ψήφος στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου αποκτά ιδιαίτερη σημασία, πολύ περισσότερο για τις γυναίκες, αφού αποτελεί απάντηση στο ερώτημα της επιλογής. Σε τι κόσμο θέλω να ζω; Σε αυτόν τον άλλο κόσμο όπου η πραγματική ισότητα είναι εφικτή.
Βιργινία Τσακανιά