Ελπιδοφόρος ο αγώνας των αγροτών για την επιβίωσή τους

Στους δρόμους βρέθηκαν τις προηγούμενες μέρες οι αγρότες της χώρας. Η συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής έχουν δημιουργήσει ασφυκτική κατάσταση στον αγροτικό χώρο. Η κυβέρνηση επιβάλλοντας τις επιταγές της τρόικας στην αγροτική παραγωγή αποσαθρώνει και τις τελευταίες υποδομές που είχαν απομείνει. Ο κατάλογος των μνημονιακών επιταγών που εφαρμόζει η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά είναι ατέλειωτος:

● Ξεπούλημα της ΑΤΕ και εξαφάνιση της αγροτικής πίστης.

● Ξεπούλημα της Δωδώνης και κυριαρχία των καρτέλ στο γάλα.

● Υψηλές αυξήσεις στην ηλεκτρική ενέργεια και στο πετρέλαιο.

● Ανεξέλεγκτη κατάσταση στον κλάδο των γεωργικών εφοδίων.

● Μείωση του ποσοστού επιστροφής ΦΠΑ.

● Απαξίωση των βιομηχανιών μεταποίησης (ζάχαρη, καπνός κ.λπ.).

Όλα αυτά τη στιγμή που η λαϊκή κατανάλωση έχει μειωθεί δραματικά παρασέρνοντας μαζί και τις τιμές του παραγωγού. Μπροστά στα αιτήματα των αγροτών, που η ικανοποίηση τους θα εξασφάλιζε την ελάχιστη βάση για την συνέχιση της παραγωγής στην ύπαιθρο, η κυβέρνηση ορθώνει τον τοίχο των μνημονιακών διατάξεων, οι οποίες δεν επιτρέπουν καμία παρέκκλιση.

Είναι προφανές ότι η κυβερνητική πολιτική βλέπει μόνο αριθμούς και όχι ανθρώπους. Είναι επιλογή αυτής της πολιτικής ο αφανισμός της αγροτιάς και η κυριαρχία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στον έλεγχο των διατροφικών αναγκών του λαού.

Όλες αυτές οι πολιτικές δημιουργούν και θα πολλαπλασιάσουν ελπιδοφόρες αντιδράσεις στον αγροτικό κόσμο . Μέσα από αιτήματα των τελευταίων κινητοποιήσεων κατακτάει έδαφος η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ:

● Για απαλλαγή από το βραχνά των μνημονίων με την εφαρμογή πολιτικών ανασυγκρότησης της αγροτικής οικονομίας στη βάση των αναγκών διατροφής του ελληνικού λαού.

● Για τη δημιουργία δημόσιου αγροτικού πιστωτικού φορέα, που θα χρηματοδοτήσει το νέο παραγωγικό μοντέλο της αγροτικής παραγωγής στη βάση της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών.

● Για τη δημιουργία υποδομών που θα υποστηρίζουν και θα ενισχύουν τις παραγωγικές διαδικασίες και θα επιτρέπουν την παραμονή των αγροτών στην παραγωγή.

● Για εφαρμογή πολιτικών ενίσχυσης των κοινωνικών διεργασιών για τη διαμόρφωση οικονομικών δομών σε συλλογική και συνεταιριστική βάση.

Τέτοιες πολιτικές θέλουν τους αγρότες και το κίνημά τους ενεργά πολιτικά υποκείμενα, μέσα από το ζωντάνεμα και την ενίσχυση των παλιών συλλογικοτήτων, αλλά και τη δημιουργία νέων δομών στο συνδικαλιστικό και συνεταιριστικό κίνημα. Είναι καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις διεργασίες να τις ενισχύσει. Να επεξεργαστεί ολοκληρωμένες πολιτικές ανάπτυξης στη βάση των παραπάνω επιλογών. Αυτές οι πολιτικές δεν πρέπει να συμβιβαστούν με τις κυρίαρχες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που καθηλώνουν την αγροτική παραγωγή της χώρας στις επιλογές κερδοφορίας των πολυεθνικών. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που συγκροτείται στη βάση των παραπάνω προτάσεων είναι η μοναδική ελπιδοφόρα διέξοδος από το μνημονιακό μεσαίωνα, που υπηρετεί τη βαρβαρότητα του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού δόγματος.

ΜΙ.ΝΟ.

Δήλωση βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για “Δωδώνη”

Στη συγκέντρωση των κτηνοτρόφων στο Υπουργείο Οικονομικών στις 13/9 παρευρέθηκαν οι βουλευτές τού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Βαγγέλης Αποστόλου, Όλγα Γεροβασίλη, Δημήτρης Κοδελάς, Βασίλης Κυριακάκης, Χρήστος Μαντάς, Κώστας Μπάρκας, Ανδρέας Ξανθός, Γιάννης Σταθάς και δήλωσαν σχετικά:

«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να δηλώσουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στον αγώνα των κτηνοτρόφων, ώστε να παρθούν επιτέλους μέτρα για τη σωτηρία της κτηνοτροφίας. Μπροστά στην επερχόμενη επισιτιστική και ανθρωπιστική κρίση είναι απολύτως απαραίτητο να στηριχθεί άμεσα ο πρωτογενής τομέας. Αντί για αυτό η μνημονιακή συγκυβέρνηση ξεπουλά και ιδιωτικοποιεί με εξευτελιστικούς όρους τη γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ, μια μοναδική, στρατηγικής σημασίας εξαγωγική επιχείρηση, που δημιουργήθηκε με το μόχθο των παραγωγών της, τη στήριξη των εργαζομένων της και ολόκληρης της κοινωνίας της Ηπείρου, μια επιχείρηση στήριγμα των κτηνοτρόφων όλης της χώρας.

Το brandname της ΔΩΔΩΝΗΣ κυνηγάνε οι ιδιώτες, αλλά δεν πρόκειται να τους τη χαρίσουμε. Η ιδιωτικοποίηση δεν θα περάσει. Οι παραγωγοί θα πάρουν στα χέρια τους την επιχείρηση, που, έτσι κι αλλιώς, είναι γέννημα – θρέμμα του μόχθου τους, και θα την αναπτύξουν σε όφελος όλης της κοινωνίας.»

Προς πώληση το 67,77% της Δωδώνης

Στην τελική ευθεία για την αναζήτηση επενδυτή, που θα εξαγοράσει τη συμμετοχή της ΑΤΕbank, 67,77%, στη γαλακτοβιομηχανία “Δωδώνη”, εισέρχεται η τράπεζα. Παρά τις έντονες αντιδράσεις όλο το προηγούμενο διάστημα από την πλευρά των κτηνοτροφικών συνεταιρισμών της Ηπείρου, που κατέχουν τις υπόλοιπες μετοχές της γαλακτοβιομηχανίας, η ΑΤΕbank δημοσιοποίησε πρόσφατα πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την επιλογή επενδυτή, στον οποίο θα μεταβιβάσει το σύνολο της συμμετοχής της στη “Δωδώνη”. Η απόφαση της τράπεζας εντάσσεται στο σχέδιο εξυγίανσής της, που έχει εγκριθεί από την Κομισιόν και περιλαμβάνει την απεμπλοκή της απ’ όλες τις θυγατρικές της εταιρείες που δεν ανήκουν στο χρηματοπιστωτικό τομέα.

Η επιλογή του επενδυτή θα πραγματοποιηθεί μέσω ανοιχτού δημόσιου διαγωνισμού σε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση περιλαμβάνει την προεπιλογή επενδυτών και η δεύτερη φάση την υποβολή δεσμευτικών προσφορών. Καταληκτική προθεσμία για την εκδήλωση ενδιαφέροντος ορίστηκε η Παρασκευή, 9-3-2012, ενώ αποκλειστικοί χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι για τη διαδικασία έχουν ορισθεί η Alpha Bank και η Εθνική Τράπεζα.

Η “Δωδώνη” ιδρύθηκε το 1963 από την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος (μετέπειτα ATEbank) και τις έξι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ) της Ηπείρου. Σήμερα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ελληνικές παραγωγικές και εξαγωγικές εταιρείες τυριών, με την ισχυρότερη και πλέον αναγνωρίσιμη εμπορική επωνυμία στα προϊόντα φέτας στην Ελλάδα. Το 2010 ο κύκλος εργασιών της ανήλθε σε 103,9 εκατ. ευρώ και τα προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων κέρδη της σε 7,8 εκατ. ευρώ. Στις 31/12/2011 απασχολούσε 135 εργαζομένους με σύμβαση αορίστου χρόνου και 257 εποχικούς εργαζομένους, συνολικά δηλαδή 392 άτομα, λιγότερα κατά 77 σε σχέση με το 2010. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι με τις τιμές της στηρίζει το σύνολο σχεδόν της παραγωγής γάλακτος σ’ ολόκληρη την Ήπειρο.

Εκτός από την ΑΤΕbank μέτοχοι της γαλακτοβιομηχανίας είναι η ΕΑΣ Ιωαννίνων με 24,78%, η ΕΑΣ Πωγωνίου με 2,90%, η ΕΑΣ Πρέβεζας με 2,40%, η ΕΑΣ Θεσπρωτίας με 1,60% και η ΕΑΣ Άρτας-Φιλιππιάδας με 0,55%.

Κ.Λ.- ΔιΠ

Η λαθροθηρία αντιμετωπίζεται διά της μετατροπής της σε νόμιμη θήρα…

Με απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου – Δυτικής Μακεδονίας επιτράπηκε το κυνήγι στις ζώνες Α και Α1 του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Αμβρακικού, απαγορευμένο από το 1990, με επιχείρημα την προστασία τής περιοχής από τους λαθροθήρες, την οποία θα αναλάβουν οι κυνηγοί! Κι αυτό, παρά την αντίθεση τόσο του Ειδικού Γραμματέα Δασών τού Υπουργείου Περιβάλλοντος, που υποστηρίζει ότι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση είναι αναρμόδια και την καλεί να ανακαλέσει την απόφασή της, όσο και του Φορέα Διαχείρισης Υγροτόπων Αμβρακικού, που ζητά παράταση της απαγόρευσης, και των οικολογικών οργανώσεων Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας τής Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ, Δίκτυο Μεσόγειος SOS και WWF, που με κοινή επιστολή τους καλούν τον Υπουργό να φροντίσει, ώστε το καθεστώς προστασίας να μείνει σύμφωνο με τις διεθνείς υποχρεώσεις τής χώρας. Ο Αμβρακικός, χαρακτηρισμένος ως διεθνούς σημασίας υγρότοπος από τη Σύμβαση του Ραμσάρ, έχει από το 1990 περιληφθεί στη μαύρη λίστα τού Μοντρέ, εξαιτίας των ανεξέλεγκτων δραστηριοτήτων που ασκούνται εκεί και της κακής διαχείρισης. «Η άσκηση της θήρας θα επιδεινώσει το καθεστώς προστασίας τής περιοχής. Από το 1990, οπότε απαγορεύτηκε η θήρα στον Αμβρακικό, οι αρμόδιες για τη φύλαξη υπηρεσίες δεν έχουν επιδείξει επαρκή πολιτική βούληση για την πάταξη του εκτεταμένου φαινομένου λαθροθηρίας», δηλώνει η Μαλάμω Κορμπέτη, από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.

Η Περιβαλλοντική Εταιρεία Πρέβεζας έστειλε στην πολιτική ηγεσία τού Υπουργείου Περιβάλλοντος και στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση την εξής επιστολή για το θέμα:

«Από πολύ νωρίς η Π.Ε.Π. είχε επισημάνει τις αδυναμίες της Κοινής Υπουργικής Απόφασης “προστασίας” του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Αμβρακικού. Ένα από τα σημεία αυτά ήταν και η μόνο επί μια τριετία απαγόρευση της θήρας στην περιοχή απολύτου προστασίας.

Σήμερα και χωρίς καν να τηρηθούν οι όροι της παραπάνω (αμφίβολης) ΚΥΑ, επετράπη η θήρα σε μεγάλες περιοχές της ζώνης απολύτου προστασίας της φύσης (Α και Α1), χωρίς θετική γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης Υγροτόπων Αμβρακικού, χωρίς να έχουν προηγηθεί πληθυσμιακές μελέτες, χωρίς καμία αιτιολογική βάση.

Προφανώς το υπό έκδοση Π.Δ. (το οποίο έπρεπε να είχε εκδοθεί πριν τη ΚΥΑ), θα επαναφέρει, και ορθώς, τα όρια απαγόρευσης της θήρας στα όρια των ζωνών απολύτου προστασίας του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Αμβρακικού.

Επισημαίνουμε ότι η συχνή αλλαγή των ορίων των περιοχών προστασίας μιας περιοχής επιφέρει σύγχυση και αδυναμία ουσιαστικού ελέγχου αυτής.

Η Π.Ε.Π. είναι αντίθετη με την Απόφαση της κας Γενικής Γραμματέως Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου – Δυτικής Μακεδονίας, που κάτω από την πίεση των κυνηγετικών οργανώσεων – ψηφοφόρων εξέδωσε αυτή την απόφαση “Απαγόρευσης του κυνηγίου” στο Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων Αμβρακικού.

Παρακαλούμε και απαιτούμε (επιφυλασσόμενοι παντός νομίμου μέσου) την άμεση ανάκλησή της.

Για την Π.Ε.Π., Η Διαχειριστική Επιτροπή»

Μ.Μ.

Δήλωση για τις εξελίξεις στην Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Πρέβεζας

Θόδωρου Χάιδου, μέλους του Δ.Σ. της E.A.Σ.:

Στην προηγούμενη Γενική Συνέλευση βάσει του ισολογισμού και του προϋπολογισμού που ψηφίστηκε επεσήμανα ότι η απόφαση αυτή είναι αναγγελία θανάτου της ΕΝΩΣΗΣ. Με βάση την απόφαση της νέας γενικής συνέλευσης στις 22/8, όπου η ΕΝΩΣΗ παραδίδεται στους πιστωτές της και μπαίνει σε ομπρέλα “προστασίας”, δικαιώνομαι απόλυτα.

Στις 22/8 μας κάλεσαν να συζητήσουμε με το μαχαίρι στο λαιμό για το μέλλον της ΕΝΩΣΗΣ. Μιας ένωσης που χτίστηκε με τον ιδρώτα των αγροτών και των κτηνοτρόφων επί 80 χρόνια.

Με αυτό το κριτήριο αντιμετωπίζω όλα τα περιουσιακά μας στοιχεία, τα οποία τα έχουν βάλει στο μάτι ιδιωτικά συμφέροντα και ίσως κάποιοι άλλοι.

Γιατί, όμως, φτάσαμε να συζητάμε σήμερα την οικονομική κατάσταση του οργανισμού;

Οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών, όπως και η Ένωσή μας, μετατράπηκαν από φορέα παρέμβασης (μαζί με το κράτος) υπέρ των αγροτοκτηνοτρόφων, σε μηχανισμό επιβολής μιας αντιδραστικής πολιτικής σε βάρος της πλειοψηφίας των συνεταιρισμένων αλλά και των εργαζόμενων που πονούσαν τους συνεταιρισμούς, προωθώντας τα συμφέροντα μιας κάστας αγροτών αλλά και διαφόρων υπαλλήλων που κάνανε δουλειές μέσω της Ένωσης. Ευτυχώς οι λεγόμενοι αυτοί υπάλληλοι ήτανε μειοψηφία. Μια πολιτική, πελατειακών σχέσεων, ρουσφετιού, εξυπηρετήσεων και κακοδιαχείρισης (π.χ. Καλαμπόκια-Ζιώρης, ΔΟΥ Καναλακίου, διαχείριση εφοδίων που άγγιζαν τα όρια του σκανδάλου κ.ά.).

Όσο ζούσαμε την εποχή της διαχείρισης των επιδοτήσεων, κάποιοι μπορούσαν να κρύβουν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Το χαλί όμως έλιωσε, η πολιτική διαχείρισης παρέμενε η ίδια και τα σκουπίδια άρχισαν να φαίνονται.

Για την κατάντια της ΕΑΣ φταίνε οι κυβερνήσεις, η ΑΤΕ και η κυρίαρχη πολιτική. Όχι όμως μόνο αυτοί. Πολύ περισσότερο φταίνε αυτοί που διαχειρίστηκαν την κατάσταση προς όφελος όλων όσων προανέφερα και ειδικά στην Πρέβεζα, όπου η λειτουργία ήταν και είναι καθαρά προεδρική.

Δεν φταίνε όλοι. Δεν είμαστε συνένοχοι. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο, όταν όλα γίνονταν εν κρυπτώ. Επί 8 μήνες είμαι μέλος του Δ.Σ., χωρίς να έχω δει πρακτικά. Δεν μου έδιναν καν το επιχειρησιακό σχέδιο, το οποίο εισηγήθηκε στη Γενική Συνέλευση το Δ.Σ, του οποίου είμαι μέλος!

Η εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων που περιέγραψα και ειδικά μετά την απόφαση στις 22/8:

1) δεν συμβαδίζει με την προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης της περιοχής μας (ψάρι, κρέας, γάλα, ζωοτροφή κ.τ.λ.),

2) δεν συμβαδίζει με την προστασία του εισοδήματος, για κατώτερες τιμές που θα εξασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα,

3) δεν συμβαδίζει με τη διεκδίκηση χρηματοδοτήσεων για ομαδική και συνεταιριστική παραγωγή, ακόμη και εμπορίας όλων των συνεταιριστικών προϊόντων της χώρας και των τοπικών προϊόντων,

4) δεν συμβαδίζει με την προσπάθεια για μείωση του κόστους παραγωγής (π.χ. κτηνιατρικά φάρμακα),

5) δεν συμβαδίζει με τη δημιουργία πραγματικών συνεταιρισμών των ίδιων των παραγωγών με άμεση δημοκρατία και έλεγχο, κόντρα και ενάντια στο σημερινό και παλιό καθεστώς των γραφειοκρατών της ΠΑΣΕΓΕΣ, που είχαν το θράσος να εμφανιστούν στη Γ.Σ., αλλά ούτε στις ΕΝΩΣΕΙΣ Α.Ε., που μας ετοιμάζει ο Σκανδαλίδης,

6)δεν συμβαδίζει με τα οικονομικά και συνταξιοδοτικά μας αιτήματα, αλλά και την κοινωνική μας ασφάλιση.

Χρειαζόμαστε συνεταιρισμούς με αυτά τα κριτήρια λειτουργίας, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αγροτοκτηνοτρόφων, και η απόφαση των αντιπροσώπων που στηρίζουν τον Ντούσκα ήταν να παραδώσουν την ΕΝΩΣΗ στους πιστωτές και κατά κύριο λόγο στην ΑΤΕ, στην οποία υποτίθεται αντιστέκονταν όλο το προηγούμενο διάστημα. Δουλεύανε τους πάντες ψιλό γαζί. Μετέτρεψαν την ΑΤΕ σε διαχειριστή της ΕΝΩΣΗΣ, αλλά και των εργαζομένων σε αυτή. Της έδωσαν το κλειδί.

Βάζουν πλάτη για την πώληση των μετοχών της ΔΩΔΩΝΗ. Ο δήθεν καημός τους για τις μετοχές της ΔΩΔΩΝΗ αλλά και για τους εργαζόμενους που είναι απλήρωτοι κατέρρευσε.

Μιλάνε για νέο ξεκίνημα. Ντροπή τους.

Η πρόταση μου στη συνέλευση ήταν η εξής: Δεν υπάρχει νέο ξεκίνημα

Vincent Van Gogh, Παρτέρια στην Ολλανδία

χωρίς τη διασφάλιση των περιουσιακών στοιχείων, των θέσεων εργασίας και την άτοκη ή χαμηλότοκη χρηματοδότηση του οργανισμού τώρα, με πολιτική απόφαση, αλλά με διαχειριστικό έλεγχο από το Υπ. Γεωργίας, και άνοιγμα των βιβλίων όλων των διοικούντων, των στελεχών και των διαχειριστών των τελευταίων 30 χρόνων. Να μπει με λίγα λόγια ο εισαγγελέας, για να πληρώσουν όλοι οι υπεύθυνοι και να πάμε σε ένα νέο ξεκίνημα. Δεν μπορεί για ακόμη μια φορά κάποιοι, μέσω μιας ομπρέλας-“ρύθμισης”, κομμένης και ραμμένης στο μπόι όσων παρανομούν, να καλύψουν το ΙΚΑ και την εφορία γλυτώνοντας τις ποινικές ευθύνες, πουλώντας την περιουσία των αγροτών και των εργαζομένων.

Η εξουσία έπρεπε να περάσει στη γενική συνέλευση με εξουσιοδότηση σε επιτροπή αγώνα που θα λογοδοτεί στη συνέλευση, που θα μπορεί να κοιτάξει στα μάτια το λαό της Πρέβεζας και θα ξεσηκώσει και τις πέτρες για τη διάσωση της συνεταιριστικής ιδέας, της αλληλεγγύης μεταξύ μας, για τη διάσωση της ΕΝΩΣΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ.

Δυστυχώς η Γενική Συνέλευση δεν υιοθέτησε την πρόταση μου, η οποία αποτέλεσε φυσικά πρόταση και άλλων συναδέλφων.

Έδωσα με όλες μου τις δυνάμεις τον αγώνα μέσα και έξω από το Δ.Σ. Θα συνεχίσω να το κάνω μαζί με τους συναδέλφους που βάζουνε το συνεταιρισμό και τη ΔΩΔΩΝΗ πάνω από το εγώ.

Ο κ. Ντούσκας δεν θα με κάνει συνένοχο στο έγκλημα. Άλλωστε έχει γύρω του ομάδα προθύμων. Θα συνεχίσω τη μάχη με το μόνο όπλο που μας έμεινε, μέσα από την “επιτροπή αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗ”, και καλώ τους αγρότες της περιφερειακής ενότητας Πρέβεζας, τους εργαζόμενους στην ΕΝΩΣΗ και όσους εργάζονται στον αγροτικό τομέα να συγκροτήσουμε “επιτροπή αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα της Ένωσης”. Να συμμαχήσουμε με όλους τους εργαζόμενους που θίγονται από την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων-συγχωνεύσεων- καταργήσεων της δημόσιας περιουσίας και των κοινωνικών παροχών.

Η αγανάκτησή μας έφτασε στο Σύνταγμα

Οι κτηνοτροφικοί Συνεταιρισμοί της Ηπείρου και το Σωματείο Εργαζομένων στη Δωδώνη ΑΕ, μετά από ένα μήνα αγωνιστικών κινητοποιήσεων στα κεντρικά καταστήματα της ΑΤΕ στα Ιωάννινα, Πρέβεζα και Άρτα, διαδήλωσαν στις 9 Ιουνίου στην Αθήνα, με τη στήριξη του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της “Δωδώνης”.

Η κινητοποίησή τους ξεκίνησε με τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο της ΑΔΕΔΥ (ΠΟΕ – ΟΤΑ) – ΓΣΕΕ έως την Πλατεία Συντάγματος και στη μία το μεσημέρι προέβησαν σε συμβολική κατάληψη στα κεντρικά της ΑΤΕ επί της Πανεπιστημίου.

Σκοπός τους ήταν να διαμηνύσουν προς πάσα κατεύθυνση ότι «η Δωδώνη ανήκει στους κτηνοτρόφους και τις οργανώσεις τους στην Ήπειρο, αλλά και όλη την Ελλάδα» και αίτημα να «δοθούν σ’ αυτούς οι μετοχές που έχει η ΑΤΕ». Δόθηκε συνέντευξη τύπου στις αθηναϊκές εφημερίδες, έγινε συνάντηση με εκπροσώπους – εργαζομένους της ΑΤΕ, βουλευτές και πλήθος κόσμου που περνούσαν από το σημείο.

Μετά από τη συμβολική διαδήλωση οι αντιπροσωπείες των κτηνοτρόφων κατευθύνθηκαν στην Πλατεία Συντάγματος, όπου στις 6 μ.μ. μοίρασαν πέντε τόνους ελληνικό αγελαδινό γάλα συσκευασίας “Δωδώνη” στους “Αγανακτισμένους”, που καθημερινά διαδηλώνουν ενάντια στο Μνημόνιο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Κυβέρνηση! Η συμμετοχή του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη. Ανάρτησαν πανό με το θέμα της “Δωδώνης”, ενημέρωσαν τον κόσμο σχετικά με τα αιτήματα τους και είχαν την υποστήριξή τους. Ακόμη, ο Αντρέας Μπότσιος, κτηνοτρόφος, εκπρόσωπος του Κτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Ιωαννίνων, μίλησε στη Γενική Συνέλευση της Πλατείας των Αγανακτισμένων, και τους ενημέρωσε για το λόγο που βρισκόταν εκεί. Οι αγανακτισμένοι μέσα σε πλήθος χειροκροτημάτων δώσανε ένα και μοναδικό ψήφισμα για την ημέρα αυτή από τη Συνέλευσή τους: “Αλληλεγγύη στους κτηνοτρόφους”.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΩΔΩΝΗ.

Οι κτηνοτρόφοι της Ηπείρου

 

Συμπαράσταση στους εργαζόμενους του Πτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Άρτας

Το «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» εκφράζει την αλληλεγγύη του στον αγώνα του σωματείου του Αγροτικού Πτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Άρτας για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των μελών του. Απαιτούμε το σεβασμό των συλλογικών και κλαδικών συμβάσεων εργασίας και την απόσυρση της ειδικής επιχειρησιακής σύμβασης, που προωθεί η Διοίκηση του Συνεταιρισμού, αξιοποιώντας το αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο, που επέβαλε η Κυβέρνηση και η Τρόικα και προβλέπει μείωση μεικτών αποδοχών 15% επ’ αόριστον.

Συμπαραστεκόμαστε σε όσους εκβιάζονται καθημερινά να ανεχθούν την επί 5μηνο καθυστέρηση πληρωμών και την απλήρωτη εργασία, αλλά και στους μετανάστες που απασχολούνται με τη μέθοδο των υπεργολαβιών και εξευτελιστικούς όρους εργασίας. Απαιτούμε την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων, την τήρηση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας και υποστηρίζουμε πρωτοβουλίες συντονισμού εναντίον της εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας.

Συμμεριζόμαστε την αγωνία και τους φόβους των 300 εργαζόμενων για τις απολύσεις, στις οποίες θα οδηγήσει το σχέδιο συγχώνευσης των δύο μεγάλων πτηνοτροφικών Συνεταιρισμών της Ηπείρου (ΑΠΣ.Α – ΠΙΝΔΟΣ) στο όνομα ενός ψευδώνυμου και επίπλαστου «εξορθολογισμού». Υπερασπιζόμαστε τη διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας στην πτηνοτροφία, που στις συνθήκες της σημερινής κρίσης μπορεί να παίξει ένα ιδιαίτερο κοινωνικό ρόλο για όλη την Ήπειρο.

 

9-5-2011

ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο

Ο ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή για τη ΔΩΔΩΝΗ

Προς τους υπουργούς  αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων  και οικονομικών οι βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ, Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου και Ηρώ Διώτη, για το καυτό θέμα της πώλησης της γαλακτοβιομηχανίας ΔΩΔΩΝΗ έκαναν την παρακάτω ερώτηση :

«Στη διαδικασία του πλειστηριασμού και της πώλησης της γαλακτοβιομηχανίας «Δωδώνη» προχωρεί η Αγροτική Τράπεζα σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Διοικητή.

Η γαλακτοβιομηχανία «Δωδώνη» ως γνωστό ιδρύθηκε από τους κτηνοτρόφους για να στηρίξει την κτηνοτροφία και την οικονομία της Ηπείρου και πρόκειται για μια υγιή και εύρωστη επιχείρηση.

Ως δικαιολογία για την πώληση από την ΑΤΕ προβάλλεται το ότι τον προσεχή Σεπτέμβριο το ΔΝΤ θα κάνει ελέγχους στην Αγροτική Τράπεζα, και επειδή η τράπεζα έχει δημόσιο χαρακτήρα δεν έχει το δικαίωμα να διαθέτει δικές της επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πουλήσει όλες τις βιομηχανίες που έχει στο χαρτοφυλάκιο της, όσον αφορά δε τη «Δωδώνη» θα πρέπει να πουλήσει το 70% των μετοχών που διαθέτει μέχρι σήμερα.

Κατόπιν τούτου, οι κτηνοτρόφοι παραγωγοί είναι ανάστατοι διότι βλέπουν την εταιρεία να χάνει τον συνεταιριστικό της χαρακτήρα και να περιέρχεται σε χέρια ιδιωτών. Από την πλευρά των συνεταιρισμών δεν υπάρχει δυνατότητα να αγοράσουν κάποιο ποσοστό της Δωδώνης, ενώ οι ΕΑΣ Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας και Πρέβεζας δηλώνουν την κατηγορηματική αντίθεσή τους στην πώληση και ζητούν να μεταβιβαστεί στους φυσικούς της φορείς, δηλώνουν όμως αδυναμία να αγοράσουν κάποιο ποσοστό.

Επειδή η γαλακτοβιομηχανία ανήκει στους παραγωγούς και εκεί πρέπει να παραμείνει, άρα απαιτείται πολιτική παρέμβαση για να συνεχίσει να λειτουργεί προς το συμφέρον των παραγωγών, των καταναλωτών και εν γένει προς το συμφέρον της οικονομίας της Ηπείρου,

ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

•    Πώς σκοπεύουν, στην κρίσιμη αυτή περίοδο για τη γαλακτοβιομηχανία και τους παραγωγούς κτηνοτρόφους, να αντιμετωπίσουν το ζήτημα και τι προτίθενται να κάνουν ώστε να μην ιδιωτικοποιηθεί η εταιρεία «Δωδώνη»; »

ΔιΠ

Μερικές σκέψεις πάνω στο αγροτικό πρόβλημα

Δυστυχώς, το πρόβλημα αντιμετωπίζεται όλως επιδερμικά εκατέρωθεν (αγρότες και κυβερνήσεις) και δεν υπάρχουν θέσεις και διεκδικήσεις ουσίας. Η νέα υπουργός φαίνεται να αγνοεί παντελώς τη διάρθρωση, την ουσία και το βάθος της κρίσης που αντιμετωπίζει. Πιστεύει ότι όλα θα λυθούν με τη λήψη διοικητικών, διαδικαστικών μέτρων και την επίδειξη πυγμής απέναντι στο ανύπαρκτο (πλέον) αγροτικό κίνημα.

Το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με επιδοτήσεις, ούτε με την υλοποίηση των αντιλήψεων της υπουργού. Άλλωστε, οι επιδοτήσεις θα κοπούν σύντομα.

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν;

Η Ελλάδα ανέκαθεν στήριζε μεγάλο μέρος της οικονομίας της στη δυναμική της επαρχίας, που η οικονομία της στηριζόταν στην αγροτική παραγωγή. Και μέχρι πρόσφατα ενισχυόταν μικροοικονομικά το αστικό εισόδημα από τους αγρότες επαρχιώτες συγγενείς

Τα προβλήματα της αγροτιάς δεν άρχισαν με τον περιορισμό των

Christo, Τυλιγμένα δέντρα XIV

επιδοτήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι  οι επιδοτήσεις δεν είχαν κοινωνικό σκοπό, δεν ήταν επίδομα απορίας ή ανεργίας, αλλά δίνονταν με συγκεκριμένο αναπτυξιακό στόχο: Με την εκμετάλλευση των σχετικών προγραμμάτων και ενισχύσεων να γίνει σταδιακή αναδιάρθρωση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, ώστε να παράγονται προϊόντα ανταγωνιστικά σε ποιότητα και τιμή, και με τις επιδοτήσεις να αντιμετωπισθεί η προσωρινή απώλεια του αγροτικού εισοδήματος, έως ότου οι νέες εκμεταλλεύσεις αρχίσουν να αποδίδουν πλήρως.

Η Ελλάδα έχασε αυτές τις ευκαιρίες. Ποτέ δεν εκμεταλλεύθηκε τα προγράμματα και τις ενισχύσεις. Υπήρξε εγκληματική ολιγωρία από τις κυβερνήσεις (τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.), καμία καθοδήγηση προς τους αγρότες και, ό,τι έγινε, ήταν τυχαίο και αποσπασματικό.

Ίσως πολλοί εμμείνουν στην αντίληψη ότι για όλα αυτά φταίει η Ε.Ο.Κ. Απερίφραστα δεν φταίει. Αν η χώρα μας είχε ερμητικά κλειστή οικονομία, απλώς θα παρήγαγε για ιδία κατανάλωση και το περίσσευμα, αν υπήρχε, θα κατέληγε στις χωματερές, επειδή δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να διοχετευθεί στο εξωτερικό.

Η Ε.Ο.Κ. προστάτευσε σε υπερβολικό βαθμό την ελληνική γεωργία, προστατεύοντας ταυτόχρονα και τη γεωργία όλων των χωρών της Κοινότητας. Η Ελλάδα, όμως, έμεινε υπερβολικά στάσιμη. Θα έλεγα ότι οπισθοδρόμησε.

Τα αποτελέσματα είναι εμφανή και θα αναφέρω μερικά:

• Το ελληνικό ελαιόλαδο, που είναι το καλύτερο στον κόσμο, υστερεί εμπορικά έναντι του ιταλικού, που σήμερα στην παγκόσμια αγορά κατέχει την πρώτη θέση προτίμησης. Οι Ιταλοί έμποροι αγόρασαν χύμα το ελληνικό ελαιόλαδο, σε άριστες τιμές, το τυποποίησαν και το εξήγαγαν με το δικό τους σήμα, επωνυμία και ως ιταλικό. Τότε που η ελληνική παραγωγή μπορούσε να καταλάβει την πρώτη θέση, αδράνησαν οι υπεύθυνοι. Για να αλλάξει η κατάσταση, πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια, αλλά ποιος θα την κάνει και με ποια μέσα;
• Τα εσπεριδοειδή της Πρέβεζας είναι κατά πολύ ανώτερα της Άρτας, Κρήτης και Πελοποννήσου. Όμως φημισμένα είναι τα χτικιάρικα πορτοκάλια της Άρτας και ποτέ δεν είδα στην αγορά τυποποιημένα πορτοκάλια από την Πρέβεζα. Παρότι υπάρχουν στην Πρέβεζα συσκευαστήρια, μέχρι πρόσφατα τα εσπεριδοειδή της Πρέβεζας μεταφέρονταν για συσκευασία στη βόρεια Ελλάδα.
• Το κλίμα και τα εδάφη ευνοούν την παραγωγή προϊόντων μοναδικών σε ποιότητα, γευστικότητα και θρεπτικότητα. Υστερούμε στην τυποποίηση και διαφήμιση και στην απόκτηση του σήματος Π.Ο.Π.
• Η πολιτική αξιοποίησης και προστασίας της αγροτικής γης είναι ανύπαρκτη. Με χίλιους δυο τρόπους οι αναδασμοί ακυρώνονται, τα κληροτεμάχια οικοδομούνται και κατατέμνονται.
• Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι συνεταιριστικές οργανώσεις χρησιμοποιήθηκαν για την χειραγώγηση των αγροτών, για ρουσφετοπροσλήψεις και για διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Οι οργανώσεις αυτές είχαν τη δύναμη να διαμορφώσουν προς τη σωστή κατεύθυνση την αγροτική παραγωγή, να παρέμβουν προς όφελος του αγρότη στην πολιτική διάθεσης του αγροτικού προϊόντος και διαμόρφωσης της τιμής του, να δημιουργήσουν αγρότες καταρτισμένους και κερδοφόρες αγροτικές εκμεταλλεύσεις και να ενθαρρύνουν και καθοδηγήσουν τους αγρότες στην υλοποίηση επιδοτούμενων προγραμμάτων. Λίγο-λίγο, όμως, οι Ενώσεις οδηγήθηκαν σκόπιμα στη χρεοκοπία και ανυποληψία και ο αγροτικός συνδικαλισμός ευνουχίσθηκε. Σε λίγο θα γίνει η κηδεία τους, μαζί με την κηδεία της ελληνικής γεωργίας.

Οι γεωπόνοι και κτηνίατροι δεν βγήκαν στα χωράφια για να καθοδηγήσουν τον αγρότη. Δεν εκπόνησαν και δεν εφάρμοσαν (έστω και πειραματικά) προγράμματα γεωργικών εκμεταλλεύσεων.

Οι ιδιώτες γεωπόνοι και κτηνίατροι κατάντησαν έμποροι γεωργικών εφοδίων και ξέχασαν ότι σπούδασαν κάποια επιστήμη. Απλώς είναι προαγωγοί πανάκριβων και αμφιβόλου ποιότητας υβριδίων, τα οποία διαφημίζουν με μεγάλο ζήλο, συνιστώντας στους αγρότες να εγκαταλείψουν τις παραδοσιακές ποικιλίες φυτών και ζώων και να προτιμήσουν τα εισαγόμενα υβρίδια και γενετικώς τροποποιημένα είδη.

Οι ντόπιες ποικιλίες δεν προήλθαν τυχαία. Οι αγρότες από τους προϊστορικούς χρόνους γνώριζαν εξ εμπειρίας και εφάρμοζαν, με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα, τους νόμους της κληρονομικότητας και τη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης. Επέλεγαν για αναπαραγωγή τα πλέον εύρωστα φυτικά ή ζωικά άτομα και με τον τρόπο αυτό δημιούργησαν ποικιλίες πλήρως προσαρμοσμένες και εγκλιματισμένες στο καλλιεργητικό περιβάλλον. Ποικιλίες που δεν ήταν απαιτητικές σε νερό, λίπασμα και φάρμακα και που είχαν αποκτήσει ανθεκτικότητα στις ενδημικές νόσους και παράσιτα. Ίσως οι αποδόσεις αυτών των ποικιλιών να υστερούσαν σε απόδοση σε σχέση με τις εισαγόμενες. Αυτό, όμως, είναι όλως πλασματικό. Τα εισαγόμενα υβρίδια έχουν άλλες ανάγκες και άλλα χαρακτηριστικά και, βεβαίως, δεν είναι εγκλιματισμένα στο εδώ περιβάλλον. Έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε λίπανση, ραντίσματα και νερό. Τα έξοδα για την κάλυψη αυτών των απαιτήσεων είναι υπερβολικά και δεν καλύπτουν τα έξοδα παραγωγής. Όσον αφορά δε τη μεγάλη αποδοτικότητα των εισαγόμενων ποικιλιών, αυτή αποδείχθηκε φενάκη. Οι ποικιλίες αυτές απέδωσαν τα πρώτα χρόνια, εκμεταλλευόμενες τις φυσικές συνθήκες, αλλά στη συνέχεια, αφού απομύζησαν το έδαφος, άρχισαν να αναδεικνύουν τις ληστρικές απαιτήσεις τους σε πανάκριβα λιπάσματα και φάρμακα. Επίσης, η διατροφική τους αξία, αλλά και η γευστικότητά τους, είναι εξαιρετικά υποβαθμισμένες και η χρήση φαρμάκων τα καθιστά επικίνδυνα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια ενέσκηψαν στην χώρα μας φυτονόσοι, ζιζάνια και ζωονόσοι, που ήταν άγνωστα μέχρι τώρα. Οι περισσότεροι σπόροι έρχονται μολυσμένοι και οι συσκευασίες περιέχουν και σπόρους ζιζανίων.

Προσωπικά έχω την πεποίθηση ότι αυτό δεν είναι τυχαίο, ούτε οφείλεται σε “αβλεψία” των πολυεθνικών. Γίνεται σκόπιμα, ως ένα νέο είδος βιολογικού πολέμου, για να καταστραφούν οι φυσικές ποικιλίες και ο αγρότης να είναι πλήρως εξαρτημένος από τις εταιρείες αυτές.

Το κυριότερο, όμως, είναι ότι: επειδή πρόκειται για υβρίδια και γενετικά τροποποιημένα είδη, δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθούν. Έτσι, λοιπόν, ο αγρότης, που παλιά έκανε ο ίδιος σποροπαραγωγή και επέλεγε ποια από τα ζώα του θα χρησιμοποιήσει για αναπαραγωγή και βελτίωση του κοπαδιού του, υποχρεώνεται να αγοράσει πανάκριβους σπόρους, που δίνουν τη σοδειά ενός μόνον έτους (πολλές φορές οι σπόροι αυτοί δεν δίνουν και την αναμενόμενη παραγωγή ή προϊόν, αλλά νομοθετικά δεν προστατεύεται ο αγρότης για να αποζημιωθεί), να αγοράσει κατεψυγμένο σπέρμα και να πληρώσει και τη διαδικασία σπερματέγχυσης και φαρμακευτικής υποστήριξης της εγκυμοσύνης, του κυοφορουμένου εμβρύου και του νεογνού, μέχρις ενηλικιώσεως και σφαγής.

Έτσι, λοιπόν, ο αγρότης χάνει την αυτονομία του και εξαρτάται από τις άλλες πολυεθνικές, που προωθούν πανάκριβους σπόρους και ζώα μιας και μοναδικής παραγωγής και απαιτούν το ειδικό πανάκριβο και αποκλειστικό λίπασμα, φάρμακο και ειδικό πανάκριβο σύστημα ποτίσματος, καλλιέργειας και οτιδήποτε άλλο γεωργικό εφόδιο σκαρφιστεί η πολυεθνική. Σημειωτέον, μάλιστα, ότι οι πολυεθνικές αυτές προωθούν, μέσω της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εμπορίου, την απόκτηση δικαιωμάτων αποκλειστικής εκμετάλλευσης κάθε εμβίου όντος του οποίου το γονιδίωμα θα αποκωδικοποιήσουν. Τουτέστιν, ίσως σε λίγα χρόνια να μην μπορεί ο αγρότης να φάει αυγό της κότας του, αν δεν πληρώσει δικαιώματα στις πολυεθνικές.

Πρέπει, λοιπόν, να αξιοποιηθούν (αφού πρώτα διασωθούν) οι ντόπιες ποικιλίες και είδη και να γίνονται συστηματικές έρευνες, που να κατατείνουν στη βελτίωσή τους, ώστε, με όλως φυσικό τρόπο, αφενός να δίνουν μεγαλύτερη παραγωγή και αφετέρου το κόστος της να συμπιέζεται διαρκώς.

Οι έρευνες αυτές θα πρέπει να έχουν την πανεπιστημιακή εγκυρότητα και να υπάρχουν ειδικά αγροκτήματα κατανεμημένα σε διάφορες περιοχές, ανάλογα με τις περιβαλλοντικές και κλιματικές συνθήκες. Ας μην ξεχνάμε ότι το ένα προϊόν Π.Ο.Π. παίρνει το χαρακτηρισμό αυτό (με αντίστοιχα οφέλη), διότι προέρχεται από ειδική τοπική ποικιλία, που αναπτύχθηκε στο συγκεκριμένο τοπικό περιβάλλον και έχει μοναδικά χαρακτηριστικά, που δεν υπάρχουν σε άλλες περιοχές του κόσμου.

Γι’ αυτό, πρέπει τα προϊόντα μας, αλλά και οι παραδοσιακοί τρόποι παραγωγής τους να διαφυλαχθούν ευλαβικά και να εξελιχθούν ομαλά. Η παραδοσιακή γεωργία δεν εξελίχθηκε τυχαία. Ήταν αποτέλεσμα της ανθρώπινης εφευρετικότητας και παρατηρητικότητας και συσσωρευμένης εμπειρίας χιλιετιών, όπως διαπιστώνει και στην “Καταγωγή των Ειδών” ο Δαρβίνος. Αν αυτά τα αναιρέσουμε, πλέον θα είμαστε κι εμείς προϊόντα μιας βιομηχανικής διαδικασίας, πλήρως εξαρτημένα από τις διαθέσεις του επιχειρηματία. Πλέον οι αγρότες “ξέχασαν” την ικανότητά τους να βελτιώνουν και να προσαρμόζουν τα καλλιεργούμενα είδη, χάσανε την παρατηρητικότητά τους, την εφευρετικότητά τους και τις μεθόδους εξελικτικής επιλογής.

Η αγροτική παραγωγή διαμορφώνεται από το περιβάλλον, αλλά και το διαμορφώνει. Οι τελευταίως κρατούσες συνθήκες παραγωγής βιάζουν το περιβάλλον και διαφθείρουν τον αγρότη. Τον συνηθίζουν στο να τα βρίσκει όλα έτοιμα και δεν του επιτρέπουν να ερευνά, να παρατηρεί και να παρεμβαίνει δημιουργικά και φυσιολογικά στη διαδικασία παραγωγής και στη φυσική επιλογή. Είναι πλέον βιομηχανικός εργάτης, που βιδώνει ένα μπουλόνι στη σειρά παραγωγής. Ο άνθρωπος αποτελεί μέρος της εξελικτικής δια της φυσικής επιλογής διαδικασίας. Οι πολυεθνικές θέλουν να ελέγχουν αυτή τη διαδικασία προς το συμφέρον τους. Αυτό πρέπει να το πολεμήσουμε και οπωσδήποτε να το αποτρέψουμε.

Εδώ δεν μπορούν να υπάρξουν δικαιολογίες ότι δήθεν οι διεθνείς εμπορικές συμφωνίες μάς επιβάλλουν να δεχόμαστε και να προωθούμε τα προϊόντα των πολυεθνικών.

Με επιστημονικά τεκμηριωμένη αιτιολογία, που θα αναφέρεται στις κλιματικές αλλαγές, στο ιδιαίτερα ποικίλο και μοναδικό φυσικό περιβάλλον της χώρας και στο γεγονός ότι ο ελληνικός χώρος αποτελεί κεντρικό σημείο διαχείμασης και μετανάστευσης πτηνών και ενάλιων οργανισμών, μπορούμε να εξαιρέσουμε την Ελλάδα από την υποχρέωση εφαρμογής τέτοιων συμφωνιών. Θα πρέπει, όμως, να οργανώσουμε και την στρατηγική υποστήριξης από τους Πράσινους, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τις παγκόσμιες περιβαλλοντικές οργανώσεις. Το συμφέρον και το μέλλον της χώρας είναι πράσινο.

Θανάσης Αλμπάντης

Την κατάργηση των αλιευτικών οργανώσεων δρομολογεί η Μπατζελή

«Βρήκαμε Παππά, ας θάψουμε πεντέξι»

Τρεις μήνες μετά την συνάντηση των παράκτιων αλιέων με την υπουργό Κατερίνα Μπατζελή και ενώ οι ψαράδες ανέμεναν κινήσεις καλής θέλησης, η κα Κατίνα τους έκανε το πρώτο δώρο έκπληξη. Τους καταργεί το συνδικαλιστικό τους όργανο, γιατί πιθανώς την ενοχλούσανε επειδή ζητούν να εφαρμοστούν οι προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ για Πράσινη Ανάπτυξη με την εφαρμογή του Ε.Κ. 1967/2006.

Στη συνάντηση της 27ης.10.09 υποσχέθηκε να καταργήσει την παράνομη απόφαση του πρώην υπουργού ΝΔ κ. Κοντού και να πάνε οι μηχανότρατες στο 1,5 μίλι, μια απόφαση που θα την ανέβαζε πολιτικά αλλά παρόλα αυτά δεν τόλμησε.

Μήπως η κα υπουργός είναι εξαρτημένη από κάποιους; Γιατί πολιτικό θράσος έχει αρκετό, όταν οργάνωνε την πρώτη ημερίδα για την αλιεία στα Καμένα Βούρλα, (εκλογική της περιφέρεια) και βγάζει αποζημιώσεις μόνο για τους ψαράδες της περιοχής, ενώ οι ψαράδες του Αμβρακικού που έχουν πολύ περισσότερα προβλήματα ακόμη αναμένουν κινήσεις καλής θέλησης.

Σε διευρυμένο Δ/Σ που έγινε στις 31.01.10 στο Μεσολόγγι, οι παράκτιοι ψαράδες ομόφωνα εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην προσπάθεια της υπουργού να καταργήσει το τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό τους όργανο και αποφάσισαν την έναρξη μαζικών κινητοποιήσεων σε περίπτωση που η υπουργός υπογράψει Υπουργική Απόφαση για την κατάργησή τους και την ενσωμάτωση τους στις αγροτικές οργανώσεις. Το ψάρι δεν έχει καμιά σχέση με το βαμβάκι, τον καπνό και τα αγγούρια.

ΟΧΙ στις μεθοδεύσεις της υπουργού, ΝΑΙ σε ένα αυτόνομο και ανεξάρτητο συνδικαλιστικό ΑΛΙΕΥΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.
Παύλος Χαραλάμπους – Πρόεδρος Ομοσπονδίας Αλιέων Ηπείρου

Οι αλιείς για τις ιχθυοκαλλιέργειες του Αμβρακικού

Με έγγραφό της η ομοσπονδία αλιέων Ηπείρου ζητά από την δ/νση γεωργικής ανάπτυξης της περιφέρειας Ηπείρου να φροντίσει ώστε να εφαρμοστούν οι περιβαλλοντικοί όροι από την Νηκτίων Α.Ε. (θυγατρική του ΝΗΡΕΑ) κατά την διαδικασία μετεγκατάστασης της μονάδας. Ζητά δηλαδή να καθαριστεί ο βυθός από τα μπλόκια και τα αγκυροβόλια.

Υπενθυμίζει ακόμη ότι έχει ζητήσει από τα αρμόδια υπουργεία την μετεγκατάσταση όλων των μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας που υπάρχουν εντός του Αμβρακικού σαν πρώτο και άμεσο μέτρο για την αποφόρτωση δραστηριοτήτων (μείωση των οργανικών φορτίων)  αλλά και για το συμφέρον των ίδιων των ιχθυοκαλλιεργητών οι οποίοι θα αποφύγουν μελλοντικούς μαζικούς θανάτους ψαριών, λόγω έλλειψης οξυγόνου.

ΔιΠ

Ο ΣυΡιζΑ με τους αγρότες στο Λούρο

Κλιμάκιο του ΣυΡιζΑ Πρέβεζας και Άρτας, στις 26 του περασμένου μήνα, βρέθηκε κοντά στους αγρότες του μπλόκου στην γέφυρα του Λούρου.

Στην διάρκεια της επίσκεψης  έγινε κουβέντα με τους ξεσηκωμένους (από διάφορες περιοχές του νομού μας) αγρότες για τα προβλήματα, τον αγώνα και τις διεκδικήσεις τους.

Μοιράστηκε επίσης υλικό με τις απόψεις του ΣυΡιζΑ για τα αγροτικά προβλήματα.

ΔιΠ

Αφιέρωμα στο Γιάννη Μόραλη

Στις 20 Δεκεμβρίου 2009 έφυγε μία από τις μορφές τού σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού –αρκετοί τον αποκάλεσαν τελευταίο των μεγάλων–, ο ζωγράφος, αλλά και χαράκτης και γλύπτης και σκηνογράφος και σχεδιαστής κοστουμιών και σχεδιαστής ταπισερί και εικονογράφος βιβλίων, ο εικαστικός καλλιτέχνης Γιάννης Μόραλης. Νοιώσαμε την ανάγκη να αποδώσουμε τη δέουσα τιμή στο μεγάλο απόνταּ στην αρχή εικονογραφώντας αυτό το φύλλο τής εφημερίδας μας αποκλειστικά με έργα τουּ και στη συνέχεια επιχειρώντας αυτό το αφιέρωμα, ώστε να παρουσιάσουμε, με την κρίσιμη συνδρομή έγκριτων ανθρώπων τής τέχνης, μια μικρή εικόνα τού μεγάλου έργου του.

Στις 20 του περασμένου Δεκέμβρη έφυγε ο μεγάλος ζωγράφος και χαράκτης Γιάννης Μόραλης. Το “Φόρουμ” επιχειρεί να αποδώσει την οφειλόμενη τιμή στον άνθρωπο και το έργο του με ένα μικρό αφιέρωμα στις σελ. 5-8 και, επί πλέον, εικονογραφώντας αυτό το φύλλο αποκλειστικά με πίνακες και σχέδιά του.

Στο εγχείρημα αυτό μάς ώθησε μάλλον και μια αίσθηση χρέους προς τον άνθρωπο: του χρέους των πολιτών μιας πόλης, που, ενώ ανέλπιστα ευτύχησε να αγαπηθεί και να μνημονευθεί απ’ αυτόν, αμέλησε να του ανταποδώσει, όσο ζούσε, την αγάπη και την τιμή.

Ευχαριστούμε από καρδιάς τούς συντάκτες των τριών άρθρων για τη ζωή και το έργο τού τιμώμενου, οι οποίοι με συγκινητική προθυμία δέχτηκαν να υλοποιήσουν την ιδέα μας, γράφοντάς τα για την εφημερίδα μας: τον Κυριάκο Κατζουράκη, μαθητή τού Μόραλη, καθηγητή τής Σχολής Καλών Τεχνών τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ζωγράφο, χαράκτη, σκηνογράφο και σκηνοθέτη, την κεραμίστρια και γλύπτρια Χριστίνα Μόραλη, ανιψιά τού Γιάννη Μόραλη, και το γλύπτη Άγγελο Βλάσση, γνωστό στην πόλη μας και από τα έργα του που την κοσμούν: την προτομή τού Καρυωτάκη και το μνημείο για την εθνική αντίσταση.

Το αφιέρωμα συμπληρώνεται μ’ ένα βιογραφικό σημείωμα και μ’ ένα κείμενο του Οδυσσέα Ελύτη, που γράφτηκε το 1972 ως πρόλογος στον κατάλογο της έκθεσης μιας σειράς πινάκων με γενικό τίτλο “Επιθαλάμια”. Το κείμενο περιλήφθηκε στο λεύκωμα “Γιάννης Μόραλης”, που εξέδωσε το 1988 ο Όμιλος Εταιριών Εμπορικής Τράπεζας, απ’ όπου αναδημοσιεύθηκε στο ένθετο “Επτά Ημέρες” της “Καθημερινής” της 10-4-1994, στα πλαίσια αφιερώματος της εφημερίδας για τον καλλιτέχνη. Από την ίδια πηγή το αναδημοσιεύουμε κι εμείς, κρατώντας τον τίτλο που πρόσθεσε “Η Καθημερινή”.

Μ.Μ.

Η ριζοσπαστική αριστερά για τους αγρότες

Σε αναστάτωση βρίσκονται οι αγρότες της χώρας το διάστημα αυτό. Τα χρόνια προβλήματα της αγροτικής οικονομίας σε συνδυασμό με την κορύφωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης έχουν δημιουργήσει εκρηκτικό μίγμα απόγνωσης και οργής.

Γιατί όμως φτάσαμε ως εδώ;

Η σημερινή κατάσταση είναι το μακροχρόνιο αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν σε πλήρη ευθυγράμμιση και υποταγή στις νεοφιλελεύθερες ρυθμίσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως θεσμοθετήθηκαν με την αναθεώρηση της κοινής αγροτικής πολιτικής (ΚΑΠ) το 2003, δεν άργησαν να φέρουν την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα στον αγροτικό χώρο.

Η κατάσταση στον νομό μας πιθανόν να είναι χειρότερη από την υπόλοιπη χώρα. Οι περυσινές χαμηλές τιμές στο καλαμπόκι φέτος έγιναν εξευτελιστικές. Τα κηπευτικά της περιοχής, πρώιμα και όψιμα, δεν είχαν καλλίτερη τύχη. Η εκτόξευση του κόστους παραγωγής στα ύψη σε συνδυασμό με τις χαμηλές τιμές όχι μόνο δεν εξασφάλισαν εισόδημα στους παραγωγούς, αλλά αύξησαν τα χρέη.

Οι νέες τιμές γάλακτος που ανακοινώθηκαν έφεραν τους κτηνοτρόφους σε απόγνωση. Η διοίκηση της “Δωδώνης” από τη μια λέει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για κάτι καλλίτερο, από την άλλη διαφημίζει τα κέρδη της, για να διατηρεί έντονο το ενδιαφέρον των υποψήφιων αγοραστών της.

Η ανυπαρξία κάθε μέτρου στήριξης της ντόπιας αγροτικής παραγωγής, η ανεξέλεγκτη κατάσταση στο εμπόριο των αγροτικών προϊόντων, επέτρεψαν τη γιγάντωση και κυριαρχία των καρτέλ, τα οποία λυμαίνονται αγρότες και καταναλωτές.

Οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές, οι παράνομες ελληνοποιήσεις και τα διατροφικά σκάνδαλα ενισχύουν την αισχροκέρδεια και υποβαθμίζουν το διατροφικό επίπεδο.

Οι πολιτικές του δικομματισμού που είχαν σαν δόγμα “τις αρχές της ελεύθερης αγοράς”, αφού απαξίωσαν τις υποδομές παραγωγής εισροών στη γεωργία, σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη κάθε κοστολογικού ελέγχου, εκτόξευσαν το κόστος παραγωγής στα ύψη. Στο όνομα της “ανταγωνιστικότητας” παρέδωσαν την αγροτική παραγωγή στην ασύδοτη “αγορά”.

Ταυτόχρονα το περιβάλλον μολύνεται ,τα εδάφη υποβαθμίζονται, τα νερά ρυπαίνονται και λιγοστεύουν, τα δάση καίγονται και εκχωρούνται στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.

Η χρόνια απαξίωση και κομματικοποίηση του αγροτικού συνεταιριστικού και συνδικαλιστικού κινήματος του αφαίρεσε τις όποιες δυνατότητες να λειτουργήσει στοιχειωδώς σαν ασπίδα προστασίας του αγροτικού χώρου και να οργανώσει αποτελεσματικές διεκδικήσεις.

Με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε η απαξίωση της εγχώριας αγροτικής παραγωγής και η διάλυση των όποιων μηχανισμών στήριξης του αγροτικού εισοδήματος.

Είναι προφανές –και οι αγρότες το ζουν στο πετσί τους– ότι οι κυβερνήσεις του δικομματισμού δεν συγκρότησαν καμιά αγροτική πολιτική με προοπτική, ούτε γενικά ούτε κλαδικά, και κατασπατάλησαν τεράστιους εθνικούς και κοινοτικούς πόρους για την εξυπηρέτηση κομματικών πελατειακών σχέσεων. Οι αγρότες μέσα από μαζικούς ενωτικούς αγώνες πρέπει να διεκδικήσουν άμεσα μέτρα στήριξής τους. Σαν ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουμε πως τέτοια μέτρα άμεσης ανακούφισης είναι:

1. Η χρηματοδότηση των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων για παρέμβαση στην αγορά και διακίνηση των προϊόντων.

2. Η επαναφορά του μηχανισμού παρέμβασης, όταν οι τιμές υποχωρούν κάτω από ένα αποδεκτό όριο.

3. Ένα ειδικό πακέτο στήριξης στους κατά κύριο επάγγελμα μικρομεσαίους αγρότες.

4. Η αύξηση της επιστροφής του ΦΠΑ στο 15% και του ΕΦΚ του πετρελαίου.

5. Η καταβολή άμεσα όλων των εισοδηματικών ενισχύσεων χωρίς παρακρατήσεις, εκτός μόνο από το ποιοτικό.

6. Η άμεση καταβολή των αποζημιώσεων.

7. Η θεσμοθέτηση ταμείου εγγυοδοσίας αγροτών και συνεταιρισμών.

8. Ο κοστολογικός έλεγχος όλων των εισροών στην αγροτική παραγωγή.

Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μια ριζοσπαστική στρατηγική για την αγροτική ανάπτυξη. Η πρότασή μας στηρίζεται στην αρχή ότι η τροφή είναι θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα και όχι προϊόν για κερδοσκοπία. Βασικά στοιχεία της πρότασης αυτής είναι:

–η παραγωγική ανασυγκρότηση της γεωργίας και ο επαναπροσανατολισμός των στόχων της, η προώθηση αναδιαρθρώσεων , μέτρα βελτίωσης των υποδομών της αγροτικής οικονομίας και της ποιότητας των προϊόντων,

–η υιοθέτηση δημόσιων πολιτικών μείωσης του κόστους,

–η αποτροπή συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής σε μεγάλες αγροτοεπιχειρήσεις και στα καρτέλ,

–η στήριξη και ανάδειξη της συνεταιριστικής οικονομίας σαν ιδιαίτερο τμήμα μιας κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας τόσο στο εμπόριο, όσο και στην παραγωγή,

–ο σεβασμός στο περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους και η ορθή διαχείριση των υδάτινων πόρων με ήπια έργα,

–η ενίσχυση της βιολογικής παραγωγής και η απαγόρευση της παραγωγής και εμπορίας γενετικά τροποποιημένων προϊόντων,

–ο δραστικός περιορισμός και η ορθολογική χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τις κινητοποιήσεις των αγροτών. Ο αγώνας που δίνουν είναι η μόνη ελπίδα για την ανατροπή των πολιτικών που τους έφεραν ως εδώ.

Μιχάλης Νόβας

Η κατάσταση των γεωργών και των κτηνοτρόφων στο Φανάρι

. Η φετινή σοδειά τού καλαμποκιού, που αποτελεί τη βασική καλλιέργεια των αγροτών τής περιοχής Φαναρίου, αναμένεται –παρόλο ότι δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστά τα επίσημα στοιχεία– να είναι η χειρότερη των τελευταίων ετών, σαν συνέχεια μιας σειράς απογοητευτικών σοδειών στην ευρύτερη περιοχή. Είναι κοινή διαπίστωση των αγροτών τού Φαναρίου ότι οι μικρομεσαίοι αγρότες και ιδιαίτερα οι νέοι δεν έχουν καμιά ελπίδα επιβίωσης στις συνθήκες, που έχουν διαμορφωθεί. Απ’ τη μια μεριά η ασφυκτική αύξηση του κόστους παραγωγής, που αντιμετωπίζουν οι αγρότες, κι απ’ την άλλη οι εξευτελιστικές τιμές, στις οποίες διατίθεται η αγροτική παραγωγή, αλλά και ο βραχνάς των συσσωρευμένων χρεών προς τις τράπεζες, ωθούν χρόνο με το χρόνο τους αγρότες να εγκαταλείπουν την παραγωγή και να αναζητούν την τύχη τους –ειδικά οι νέοι– στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Linda Carter Holman, Η αγορά τού αγρότη

Αλλά και η κατάσταση στην κτηνοτροφία δεν είναι καλύτερη. Τα λειτουργικά έξοδα (ζωοτροφές κ.λπ.) έχουν εκτιναχθεί στα ύψη, ενώ οι τιμές για το γάλα και το κρέας μειώνονται κάθε χρόνο. Οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές κτηνοτροφικών προϊόντων από γειτονικές χώρες και οι αθρόες ελληνοποιήσεις οξύνουν ακόμη περισσότερο το πρόβλημα.

Η πολύπλευρη αυτή κρίση επηρεάζει αρνητικά και τους μικροεπαγγελματίες τής τοπικής κοινωνίας, αφού κατά βάση η περιοχή είναι αγροτοκτηνοτροφική.

II. Γι’ αυτή την κατάσταση υπάρχουν υπεύθυνοι∙ είναι οι κυβερνήσεις τού ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που συμφώνησαν με τις αλλαγές τής ΚΑΠ (κοινής αγροτικής πολιτικής τής ΕΕ), που άφησαν τους αγρότες απροστάτευτους στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.

Οι σοσιαλδημοκράτες και οι συντηρητικοί τής Ευρώπης ξεπούλησαν την ευρωπαϊκή γεωργία προς όφελος των βιομηχάνων και των τραπεζιτών. Οι διαδοχικές τροποποιήσεις τής ΚΑΠ (1992, 1998, 2003, 2008) διέλυσαν όλους τους μηχανισμούς στήριξης των τιμών των γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων και του εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτών, μείωσαν τη στήριξη της γεωργίας και ενίσχυσαν το ρόλο των κάθε είδους μεσαζόντων, των καρτέλ και των σούπερ μάρκετ. Ειδικά η μεταρρύθμιση του 2003, για την οποία υπερηφανεύεται το ΠΑΣΟΚ και συναινεί η ΝΔ, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την κατάσταση με την αποδέσμευση των επιδοτήσεων από την παραγωγή.

III. Μπροστά σ’ αυτή την τραγική και συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση, στην οποία βρίσκονται οι αγρότες και κτηνοτρόφοι τής περιοχής Φαναρίου, αλλά και ολόκληρης της χώρας, οι προτάσεις τού ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν τη μοναδική αξιόπιστη αλλά και ρεαλιστική λύση, για να σταματήσει η κατάρρευση της ελληνικής γεωργίας.

Η κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μας προϋποθέτει τη ριζική αλλαγή τής ακολουθούμενης αγροτικής πολιτικής. Βασικός πυλώνας, πάνω στον οποίο θα πρέπει να στηριχθεί η νέα αγροτική πολιτική και πολιτική στήριξης των αγροτών είναι η επανακρατικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, που είχε ιδρυθεί γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο.

Επίσης, απαιτούνται δημόσιες πολιτικές για μείωση του κόστους παραγωγής, αύξηση των κονδυλίων για την αγροτική ανάπτυξη και την ποιοτική γεωργία, στήριξη της εγκατάστασης νέων αγροτών στην ύπαιθρο, πάταξη της κερδοσκοπίας των πολυεθνικών, των αλυσίδων σούπερ μάρκετ στην επεξεργασία και στην εμπορία των αγροτικών προϊόντων∙ ακόμα, αύξηση των κατώτερων συντάξεων στο επίπεδο των κατώτερων συντάξεων του ΙΚΑ, σύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή και την ποιότητα των προϊόντων, τιμαριθμική αναπροσαρμογή των ενισχύσεων και διατήρηση των επιδοτήσεων για τους μικρούς παραγωγούς και μετά το 2013∙ τέλος, ένα νέο πλαίσιο ΚΑΠ, που θα στηρίζει το αγροτικό και κτηνοτροφικό προϊόν και το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών και θα εξασφαλίζει τις κατώτερες τιμές για την αξιοπρεπή διαβίωση των αγροτών και την ανάπτυξη της υπαίθρου.

Χρήστος Νικολάου

Κουβέντα με αγρότες στην Καμαρίνα

Το 2013 οι αγρότες θα χρειαστεί να έχουν μια δεύτερη δουλειά, (το είχαν προτείνει άλλωστε τα think tanks της Ε.Ε. από τη δεκαετία του ‘ 90 ακόμη) λόγω περικοπής των ενισχύσεων από την Ε.Ε., την απουσία εθνικής στρατηγικής αγροτικής ανάπτυξης και την αποσύνδεση των όποιων επιδοτήσεων από την παραγωγή κλπ, που οδηγούν στην καταστροφή της οικογενειακής γεωργίας, στην ερήμωση της υπαίθρου και την παραπέρα αστικοποίηση, με αβέβαιες προοπτικές απασχόλησης, έγραφε μεταξύ άλλων ο Μπάμπης Πεσλής στο προηγούμενο ΦΟΡΟΥΜ (αριθμ. 18 φύλλο Μαΐου). Τη δική τους φωνή αγωνίας προσέθεσαν, κατά το μοίρασμα του ΦΟΡΟΥΜ στην Καμαρίνα τη Δευτέρα 18 Μαΐου : ο συνταξιούχος αγρότης Θωμάς Παπάς, που μας είπε χαρακτηριστικά ότι «για να πιούμε εμείς οι αγρότες έναν καφέ στην παραλία θέλουμε 2 κιλά λάδι και 6 κιλά γίδινο γάλα …το νερό είναι ακριβότερο από το γάλα», ο γιος του Σπύρος Παπάς, που μας ανέφερε ότι «για πρώτη φορά φέτος καταργήθηκε η διευκόλυνση των αγροτών μέσω της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών, με την επιτόπου παρουσία κλιμακίου της, που διευθετούσε τις αιτήσεις, που πρέπει να υποβάλουν οι αγρότες για την επιδότηση του ελαιολάδου» και Θόδωρος Παπαγεωργίου, προσέθεσε «όλο και πιο δύσκολα για μας χρονιά με τη χρονιά, οι επιδοτήσεις συρρικνώνονται, εκεί που έπαιρνα ετήσια επιδότηση 1.200 ευρώ τώρα έγινε 800 και δε φτάνει αυτό χαρατσώνομαι από πάνω και  με 120 ευρώ έξοδα».

Εκεί με καλή παρέα και τσιπουράκι, είπαμε και για την ανάγκη να στηριχτεί η μικρή και ποιοτική γεωργία, μιλήσαμε και για την ανάγκη αποκατάστασης του κύρους και ανάδυσης και νέων μορφών συλλογικότητας στο χώρο της παραγωγής και της εμπορίας, για τη στήριξη του εισοδήματος των αγροτών αλλά και των τιμών καταναλωτή, για την αυτάρκειά μας σε βασικά τρόφιμα, για την αποδέσμευση, πρωτίστως της πολιτικής της Ε.Ε., από το σφιχτό εναγκαλισμό των πολυεθνικών των μεταλλαγμένων, της ΚΑΠ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν νέο πνεύμα συμμετοχής και συλλογικότητας, σε περιβάλλον που θα αλλάζουν οι αξιακές προτεραιότητες, προς τ’ αριστερά.

ΗΧ

«Οι αγρότες το 2013 θα χρειαστεί να έχουν μια δεύτερη δουλειά».

Αυτό τόνισε σε συνέντευξη της (30/12/08) η επίτροπος γεωργίας της Ε.Ε. κα Μάριαν Φίσερ Μπόελ  λόγω περικοπής των ενισχύσεων. Βέβαια στην Ελλάδα του 2009 η πλειοψηφία των αγροτών δεν μπορεί να επιβιώσει εδώ και χρόνια χωρίς δεύτερη ή και Τρίτη δουλειά.
Η απουσία εθνικής στρατηγικής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων που να στοχεύει σε μια προοπτική αγροτικής ανάπτυξης και εξασφάλισης του εισοδήματος των ελλήνων αγροτών οδήγησε στην οικονομική ασφυξία του αγροτικού πληθυσμού.
Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (Κ.Α.Π.) της Ε.Ε. κινούμενη σε πλήρη αντιστοιχία με τις νεοφιλελεύθερες ρυθμίσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (Π.Ο.Ε.) συνεχίζει να στηρίζει επιδοματικά τους μεγάλους παραγωγούς (το 25% των παραγωγών καρπώνεται το 75% των επιδοτήσεων) και τις βόρειες χώρες. Επιβραβεύει το μοντέλο  της εντατικής γεωργίας (υπέρμετρη χρήση αγροχημικών, μεγάλη κατανάλωση νερού κλπ.) με αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα των τροφίμων και στο περιβάλλον, ανοίγει την πόρτα στα μεταλλαγμένα με καταστροφικές συνέπειες για την βιοποικιλότητα.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες του ευρωπαϊκού νότου είναι οι μεγάλοι χαμένοι της υπόθεσης. Η αναθεώρηση της κοινής οργάνωσης αγοράς (Κ.Ο.Α.) των μεσογειακών προϊόντων (λάδι, καπνός, βαμβάκι, κρασί, ζάχαρη, οπωροκηπευτικά) έχει υποστεί καίριο πλήγμα.
Η μικρομεσαία αγροτική εκμετάλλευση και ιδιαίτερα η «οικογενειακή γεωργία» (που αφορά ιδιαίτερα χώρες όπως η Ελλάδα γιατί αντιστοιχεί στο 80% των εκμεταλλεύσεων) ενώ πλεονεκτεί σε παραγωγή προϊόντων ποιότητας όχι μόνο δεν στηρίζεται αλλά εγκαταλείπεται στο έλεος  της ασυδοσίας της ελεύθερης αγοράς.
Η αποσύνδεση των επιδοτήσεων απ την παραγωγή απαξιώνει την ανθρώπινη εργασία και σε συνδυασμό με την περικοπή δαπανών στον προϋπολογισμό της Ε.Ε. οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ερήμωση της υπαίθρου, καθώς πολλοί αγρότες οδηγούνται προς τα αστικά κέντρα με αβέβαιες όμως προοπτικές απασχόλησης.
Η επανεξέταση της Κ.Α.Π. το 2009 με πρόθεση περικοπής κονδυλίων και η ιδέα της «επανεθνικοποίησης» ή της «αυτοχρηματοδότησης» της, (απευθείας από τα κράτη μέλη) σημαίνει πρακτικά εγκατάλειψη της αρχής της αλληλεγγύης και του στόχου προώθησης της οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης στα πλαίσια της Ε.Ε.
Πρέπει να γίνει κατανοητό πως χωρίς στήριξη δεν μπορεί να υπάρξει αγροτικός τομέας σε καμιά αναπτυγμένη χώρα του κόσμου. Ακόμη και οι ΗΠΑ, που έχουν αναπτυγμένη γεωργία, εφαρμόζουν ισχυρή πολιτική στήριξης των αγροτικών προϊόντων τους.
Η χώρα μας δεν επιτρέπεται να μένει παθητικός παρατηρητής των εξελίξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρέπει να διεκδικήσει αναθεώρηση της Κ.Α.Π.. Που θα στηρίζει το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών, θα ρυθμίζει τον όγκο της παραγωγής προϊόντων ώστε να αποφεύγονται πλεονάσματα, ενώ θα στοχεύει στην παραγωγή ασφαλών και υγιεινών τροφίμων με συμβατούς περιβαλλοντικά τρόπους παραγωγής.
Οι αγροτικές επιδοτήσεις θα πρέπει να δίνονται με κριτήρια οικονομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά με βασικό στόχο την στήριξη της βιώσιμης οικογενειακής γεωργίας και την αναζωογόνηση της υπαίθρου και όχι την εξαγωγή προϊόντων σε χαμηλές τιμές σε τρίτες χώρες. Επίσης πρέπει να προστατεύονται τα ελληνικά προϊόντα από τις εισαγωγές με χαμηλότερες τιμές.
Επιπλέον στόχοι πρέπει να είναι η καταπολέμηση των καρτέλ (γάλακτος, κρέατος κλπ.) η μείωση της «ψαλίδας» τιμών παραγωγού – καταναλωτή, η ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής, η παροχή αγροτικών συντάξεων για αξιοπρεπή διαβίωση, οι επενδύσεις σε έργα υποδομής κλπ.
Η Κ.Α.Π. πρέπει να εφαρμόζει πολιτική ανά κλάδο παραγωγής με στήριξη της απασχόλησης, ιδιαίτερα των νέων και γυναικών και συμπληρωματικής ενίσχυσης στους αγρότες των ορεινών, απομακρυσμένων και άγονων περιοχών που έχουν μεγαλύτερο κόστος παραγωγής.
Για να στηριχθούν οι αναπτυξιακές δράσεις με διάσωση κρίσιμων κλάδων, στήριξη μειονεκτικών περιοχών με ταυτόχρονες δράσεις για το περιβάλλον κ.α. θα πρέπει τα έσοδα του προϋπολογισμού να αυξηθούν άμεσα στο 2% και σταδιακά να φτάσουν στο 5% του Α.Ε.Π. της Ε.Ε. ως το 2013 με περαιτέρω αύξηση στο μέλλον. Η αύξηση των εσόδων μπορεί να προκύψει απ την αναδιάρθρωση των ίδιων πόρων καθώς και απ την επιβολή νέων φόρων σε ευρωπαϊκό επίπεδο (φόροι κερδών επιχειρήσεων, φόρος χρηματιστηριακών συναλλαγών, φόρος στην εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα κ.α.).
Αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα των λαών να αποφασίζουν οι ίδιοι για την αγροτική πολιτική τους. Αυτό δεν έχουν καταλάβει οι κυβερνήσεις του δικομματισμού στην Ελλάδα κι ότι η Κ.Α.Π. της Ε.Ε. δεν μπορεί να έρχεται σε σύγκρουση με τις εθνικές αγροτικές πολιτικές των κρατών μελών της. Η γεωργία δεν μπορεί να αποτελεί θέμα διαπραγματεύσεων του Π.Ο.Ε. και να μετατρέπεται σε πεδίο δράσης νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων. Η γεωργία και η κτηνοτροφία στην Ευρώπη αλλά και στη χώρα μας πρέπει να «οικοδομηθεί» απ΄την αρχή με θεμέλια
α. την αρχή της αυτοδυναμίας των λαών σε βασικά τρόφιμα
β. την ελεύθερη πρόσβαση των αγροτών στη γή, στο πολλαπλασιαστικό υλικό, το νερό, τις πιστώσεις, την έρευνα και την εκπαίδευση
γ. Προστασία του εισοδήματος των παραγωγών αλλά και των καταναλωτών.
Μπάμπης Πεσλής – Ν.Ε.Α.Κ. Άρτας.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς χαιρετίζει τον αγώνα που δίνουν οι αγρότες για επιβίωση τους .

Η κατάσταση στον αγροτικό χώρο δεν προέκυψε ξαφνικά . Είναι αποτέλεσμα της έλλειψης συγκεκριμένης εθνικής στρατηγικής που χαρακτηρίζει τις πολιτικές των κομμάτων του δικομματισμού. Οι ρυθμίσεις της νέας ΚΑΠ έφτασαν την κατάσταση στο απροχώρητο.

Το διάστημα-2004-2007 η αξία της αγροτικής παραγωγής συρρικνώθηκε 24 ποσοστιαίες μονάδες. Και η απασχόληση έπεσε από το 15% στο 9%.

Τη φετινή χρονιά οι αγρότες βρέθηκαν σε μια πρωτοφανή πτώση των τιμών και εκτίναξη του κόστους παραγωγής με αποτέλεσμα να αδυνατούν να ζήσουν τις οικογένειες τους.

Ενώ λοιπόν από την  μια μεριά οι τιμές που παίρνει ο παραγωγός είναι εξευτελιστικές και ασύμφορες ο καταναλωτής  πληρώνει τα αγροτικά προϊόντα πανάκριβα.

Η κατάσταση αυτή έχει συνέπεια την αδυναμία των αγροτών να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους ,την ενίσχυση της εξάρτησης από τους ισχυρούς του κάθε κλάδου και την συγκέντρωση της αγροτικής δραστηριότητας σε λίγα χέρια.

Τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση είναι αριθμητικές αλχημείες και στοχεύουν στη σύγχυση , αφού συνυπολογίζονται σε αυτά και οι αποζημιώσεις και ενισχύσεις που έτσι κι’ αλλιώς θα δίνονταν.

Οι αγρότες πέρα από τον αγώνα τους για την ενίσχυση του εισοδήματος της φετινής χρονιάς πρέπει να διεκδικήσουν  μέτρα και πολιτικές που να διασφαλίζουν την συνέχιση της αγροτικής δραστηριότητας αλλά και την  κοινωνική στήριξη της υπαίθρου.

Τέτοια μέτρα είναι:

Η άμεση στήριξη του αγροτικού εισοδήματος.

Αύξηση της επιστροφής ΦΠΑ 15% για όλα τα προϊόντα ζωικά και φυτικά.

Αύξηση κατά 50% του επιστρεφόμενου ΕΦΚ.

Προστασία των περιουσιακών στοιχείων κάθε αγρότη και πάγωμα κάθε διαδικασίας εκποίησης και πλειστηριασμού.

Άτοκα καλλιεργητικά δάνεια για τους μικρομεσαίους αγρότες.

Άμεση χρηματοδότηση βασικών έργων υποδομής και υποστήριξης της αγροτικής δραστηριότητας

Μακροπρόθεσμα δάνεια με χαμηλό επιδοτούμενο επιτόκιο για να γίνουν επενδύσεις στις μικρές  και μεσαίες εκμεταλλεύσεις.

Οργάνωση σε νέα βάση του συνδικαλιστικού και συνεταιριστικού κινήματος με στόχο την ουσιαστική παρέμβαση στο κύκλωμα εμπορίας των προϊόντων και προμήθειας των  γεωργικών εφοδίων.

Λήψη μέτρων κοινωνικής μέριμνας και υπηρεσιών υγείας και παιδείας  μες στόχο την σμίκρυνση του χάσματος κέντρου- επαρχίας.

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Σ.Ε. ΝΟΜΟΥ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Σχόλιο πάνω στο άρθρο με τίτλο «Όλη η Ελλάδα οικόπεδα»*

Τα έως τώρα πεπραγμένα της κυβέρνησης πάνω στο θέμα σκιαγραφούν τις προθέσεις της. Οι άνθρωποι δεν κρύβουν τι σχεδιάζουνε για την αγροτική γη:

Σύμφωνα με τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη (Επενδύσεις και ανάπτυξη δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς συγκεκριμένη και εφαρμόσιμη πολιτική γης. Ομιλία στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων. 20-2-2007 – www.kmitsotakis.gr), «Απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου να κάνει κανείς μια μεγάλη επένδυση είναι η δυνατότητα απόκτηση γης, πολλών στρεμμάτων. Έχετε αντιληφθεί πόσο δύσκολο είναι να αποκτήσει κανείς τέτοιες εκτάσεις, χωρίς κτηματολόγιο; Επισημαίνω κάτι το οποίο είναι αυτονόητο, πλην όμως μια μεγάλη εταιρεία του εξωτερικού, η οποία είναι υπόλογη στους μετόχους και το διοικητικό της συμβούλιο, δεν θα μπορέσει ποτέ να αγοράσει μεγάλες εκτάσεις, χωρίς τελείως καθαρούς τίτλους και ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ένας, λοιπόν, πολύ ανασταλτικός παράγοντας στην υλοποίηση τέτοιων μεγάλων επενδύσεων, είναι το γεγονός ότι δυστυχώς δεν έχουμε ακόμα στη χώρα μας μια συγκροτημένη και εφαρμόσιμη πολιτική γης». Ενώ λίγο παρακάτω επισημαίνει: «Δεν θα επαναλάβω τα προφανή οφέλη για την ελληνική οικονομία στο σύνολό της και ειδικά για την περιοχή της Δυτικής Πελοποννήσου». Αυτά ειπώθηκαν 6 μήνες πριν τις μεγάλες πυρκαγιές στην Πελοπόννησο! Τον επόμενο Αύγουστο μπήκαν τα θεμέλια της μεγάλης «επένδυσης», έστω και …ασύμμετρα!

Ειδικά για την πολιτική γης (ας σημειωθεί ότι εκτός της Ν.Δ. και άλλα κόμματα έχουν κατά και καιρούς αρθρώσει «χρησμούς της Πυθίας» πάνω στο θέμα), ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε μια πρόσφατη ομιλία του (Επισημάνσεις του Πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή προς τα μέλη της ελεγκτικής επιτροπής του γραφείου διεθνών εκθέσεων – αναρτημένο στις 23 και 24-9-2008 στο  www.nd.gr) ήταν αρκετά κατατοπιστικός: «Αντιλαμβανόμαστε τη γη ως προϋπόθεση και μέσο για την καλλιέργεια και την εξάπλωση όχι μόνο των απτών προϊόντων της, των πρωτογενών αγαθών, αλλά και του ανθρώπινου πολιτισμού, των αρχών και των αξιών που συνέχουν τις κοινωνίες μας και δημιουργούν τις προϋποθέσεις της συνεργασίας και της ανάπτυξης». (Εδώ το ζήτημα τίθεται ελκυστικά, και κάπως συγκαλυμμένα, χωρίς να δίνει καθαρές λαβές κριτικής. Παρακάτω διατυπώνεται διαφορετικά): «Ο ελληνικός λαός, σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις, ανακοινώνει την πρόθεσή του να πρωταγωνιστήσει στην παγκόσμια προσπάθεια για μια νέα οικονομική πολιτική γης». Συνδέοντας τα δύο αυτά, με το νόμο Μπασιάκου (Ν. 3399/2005), τα λεγόμενα του Κ. Μητσοτάκη, τα γεγονότα της Μονής Βατοπεδίου κλπ, κάποιος «κακοήθης» θα μπορούσε να υποθέσει τι είναι αυτά  που «συνέχουν» τις κοινωνίες μας (τα …€).

Ο Πρωθυπουργός, στην ίδια ομιλία, εξειδικεύει τα μέτρα υπέρ της πολιτικής γης που έλαβε η κυβέρνησή του: «Η Ελληνική Κυβέρνηση αποδίδει στα ζητήματα της γης πρωτεύουσα έμφαση. Η Ελλάδα, χώρα που παραδοσιακά συνδέεται με τη αγροτική και νησιωτική οικονομία, με την παραγωγή, την μεταποίηση και το εμπόριο των προϊόντων της γης, δεν μπορεί παρά να πρωτοστατήσει στον αγώνα για μια νέα, αειφόρο, αποδοτική και φιλική προς το περιβάλλον πολιτική γης. Σε αυτό το πλαίσιο το μέχρι πρότινος Υπουργείο Γεωργίας, αναβαθμίστηκε από την παρούσα Κυβέρνηση σε Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, με αυξημένες αρμοδιότητες, αντανακλώντας την απόφαση των πολιτών και την πολιτική βούληση της Κυβέρνησης για ριζικές τομές στον τομέα αυτό». Ας κοιμηθούμε ήσυχοι!

* δημοσιεύτηκε στο 11^ο και 12^ο φύλλο του Φόρουμ