Ο αγώνας για να μην κλείσει ή συγχωνευθεί το Νοσοκομείο Πρέβεζας βρίσκεται σε κρίσιμη φάση

Από καιρό η επιτροπή αγώνα για την υγεία στην Πρέβεζα ξεκίνησε μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης και συναντήσεων με σωματεία και φορείς στην πόλη. Ο σκοπός ήταν η συλλογή χιλιάδων υπογραφών, η κινητοποίηση των πρεβεζάνων και η συμμέτοχη τους σ’ ένα μεγάλο συλλαλητήριο, σ’ ένα παλλαϊκό ξεσηκωμό για το νοσοκομείο της Πρέβεζας. Και τα κατάφερε. Μάζεψε πάνω από 12.000 υπογραφές. Επίσης χιλιάδες πολίτες βροντοφώναξαν υπέρ της διατήρησης και της αναβάθμισης του νοσοκομείου την Τετάρτη, 17 Απριλίου, στο χώρο του νοσοκομείου. Εργαζόμενοι, νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, εκπρόσωποι κομμάτων, συνδικαλιστικοί φορείς και μαθητές γέμισαν ασφυκτικά το χώρο απ’ άκρη σ’ άκρη. Στο συλλαλητήριο παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων ο βουλευτής Πρέβεζας του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Μπάρκας, ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας κ. Δημόπουλος, ο δήμαρχος Πρέβεζας κ. Μπαΐλης, οι αντιδήμαρχοι Πρέβεζας κ.κ. Φραγκούλης και Κορωναίος, ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης “Δημόσιος Χώρος” κ. Ρέντζος κ.ά.

Ο Πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων του νοσοκομείου Στρατής Βουγέλης τόνισε μεταξύ άλλων κατά την ομιλία του: «Σας καλωσορίζουμε στο συλλαλητήριο που διοργανώνει η επιτροπή αγώνα υγείας Πρέβεζας και ο σύλλογός μας. Από το χώρο του νοσοκομείου της πόλης μας στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα ότι θα αντισταθούμε στις πολιτικές που υποβαθμίζουν και διαλύουν το νοσοκομείο, αλλά και τα κέντρα υγείας του νομού μας. Θα αγωνιστούμε για την αναβάθμισή τους, ώστε να καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής μας, αλλά και των χιλιάδων επισκεπτών της. Θα αγωνιστούμε για να καταργηθούν τα χαράτσια, οι πληρωμές, οι συμμετοχές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Για να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση στο χώρο της υγείας. Για ένα σύστημα υγείας, πραγματικά δημόσιο και δωρεάν και για υψηλού επιπέδου υπηρεσίες για όλους τους συνανθρώπους μας, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αποκλεισμούς. Το νοσοκομείο της πόλης μας, βρίσκεται σε μια διαδικασία ραγδαίας υποβάθμισης. Μέσα σε δύο χρόνια, έχασε πάνω από το 30% του στελεχιακού δυναμικού του και η κατάσταση μέρα με τη μέρα χειροτερεύει, καθώς οι πραγματικές προσλήψεις τακτικού προσωπικού έχουν μηδενιστεί. Κρίσιμες ιατρικές ειδικότητες αποδεκατίστηκαν, γι’ αυτό σήμερα βρίσκεται στα πρόθυρα να ανασταλούν λειτουργίες ολόκληρων τμημάτων ή και των νέων του ή και ολοκληρωτικής κατάρρευσης. Το υπάρχον προσωπικό, ιατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό λειτουργεί και προσφέρει υπηρεσίες στα όρια της ψυχικής και σωματικής αντοχής. Κάθε χρόνο οι προϋπολογισμοί του κατακρεουργούνται κι αυτό, σε συνδυασμό με την ελάχιστη χρηματοδότησή του από το κράτος, οδηγεί σε ελλείψεις σε υγειονομικό υλικό, αδυναμία εκτέλεσης ειδικών και αναγκαίων εργαστηριακών εξετάσεων. Φτάσαμε ακόμα και στο σημείο τον περασμένο Δεκέμβρη να δίνουμε μάχες για να ανάψει μερικές ώρες το καλοριφέρ και να ζεσταθούν οι νοσηλευόμενοι ασθενείς μας. Εδώ και αρκετά χρόνια οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν του δίνουν την οικονομική δυνατότητα και έγκριση να ανανεώσει τον ιατροτεχνολογικό του εξοπλισμό. Είναι δική μας, πρεβεζάνικη πρωτοτυπία αυτό; Όχι φίλες και φίλοι, αυτά που συμβαίνουν σε μάς δεν αποτελούν πρωτοτυπία του νοσοκομείου μας. Παντού, σ’ όλη την επικράτεια της χώρας, τα ίδια προβλήματα, περίπου υπάρχουν.»

Από την πλευρά του ο βουλευτής Πρέβεζας του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Μπάρκας, υπογράμμισε ότι η επίθεση, που έχει ξεκινήσει η τρικομματική κυβέρνηση στον κόσμο της εργασίας, στους συνταξιούχους και στους νέους ανθρώπους, ολοκληρώνεται με την επίθεση στη δημόσια υγεία. Ήδη έχουν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ την ιδιωτικοποίηση της υγείας, βάζοντας εισιτήριο για τους ασθενείς στα δημόσια νοσοκομείο. Όσον αφορά το νοσοκομείο της Πρέβεζας, έχει ήδη απαξιωθεί πολύ, διότι δεν υπάρχουν γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό. Η απαξίωση οδηγεί το νοσοκομείο στο κλείσιμο και τη δημόσια υγεία στην ιδιωτικοποίηση. Πρέπει όλοι μαζί, να αντιπαλέψουμε αυτές τις λογικές, να ρίξουμε τις κυβερνήσεις που θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν την υγεία. Η υγεία, είναι κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα. Πρέπει όλοι μαζί να κάνουμε τον υπέρ πάντων αγώνα, έτσι ώστε το νοσοκομείο να παραμείνει ανοιχτό με τις απαραίτητες κλινικές και τα κέντρα υγείας ,τα αγροτικά ιατρεία, για να μπορούν οι άνθρωποι να έχουν δημόσια και δωρεάν υγεία.Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με συνεχείς παρεμβάσεις στη βουλή και ερωτήσεις προς τους αρμόδιους υπουργούς θεωρεί ότι το νοσοκομείο της Πρέβεζας δεν πρέπει να συνεχίσει να απαξιώνεται. Πρέπει να έρθει ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, πρέπει να μείνει ανοιχτό και κυρίως, πρέπει να μείνει δημόσιο, έτσι ώστε κάθε πολίτης της Πρέβεζας και των γύρω περιοχών να μπορούν να έχουν πρόσβαση στην υγεία.»

 Η μεγαλειώδης αυτή συνάντηση στο νοσοκομείο της Πρέβεζας ολοκληρώθηκε με πορεία από το νοσοκομείο στην παραλία της πόλης, στο ύψος του δημαρχείου.

Αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ήταν να κινητοποιηθούν οι τοπικοί παράγοντες και να αρχίσουν οι υποσχέσεις κι οι προσπάθειες να καθησυχάσουν τον κόσμο.

Το Περιφερειακό Συμβούλιο αποφάσισε κατά πλειοψηφία πως πρέπει: α. να παραμείνει το νοσοκομείο στην Πρέβεζα και να είναι διοικητικά αυτόνομο, β) να αναβαθμισθεί η υλικοτεχνικής του υποδομή, να ενισχυθεί το έμψυχο δυναμικό (ιατρικό, νοσηλευτικό κ.λπ. προσωπικό) και παράλληλα να ενισχυθούν τα κέντρα υγείας, γ. να καταβληθούν όλες οι προβλεπόμενες και αναγκαίες για τη λειτουργία του χρηματοδοτήσεις και δ) να προωθηθούν όλες οι ενέργειες για τη δημιουργία του νέου “Νοσοκομείου Δυτικής Ακτής”.

Ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Αλέξανδρος Καχριμάνης όμως, ως Πόντιος Πιλάτος ένιψε τα χέρια του, αφού είπε τα εξής: «Στο ΕΣΠΑ, τον Πολιτισμό και την Υγεία λάμβανε αποφάσεις η κεντρική εξουσία και τις έστελνε τυπικά εδώ. Πώς να πεις μετά ότι αυτές τις αποφάσεις τις απεντάσεις; Ο καθένας να αναλάβει την ευθύνη του. Εμείς δεν έχουμε αρμοδιότητα. Όλο το σχεδιασμό τον κάνει το Υπουργείο.

Οι φήμες όμως οργιάζουν, οι εργαζόμενοι είναι επιφυλακτικοί καθώς ο περιφερειακός Σύμβουλος Μιχάλης Κασσής παρενέβη κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, υποστηρίζοντας: «Την άλλη εβδομάδα στο Υπουργικό Συμβούλιο, θα συζητηθούν οι συγχωνεύσεις και το Νοσοκομείο της Πρέβεζας θα είναι μέσα σε αυτές…»

Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο συγχώνευσης των νοσηλευτικών μονάδων στην Ήπειρο, θα περιλαμβάνει τη δημιουργία 3 νοσοκομειακών συγκροτημάτων (από 5 που είναι τώρα):

1. Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων,

2. Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων “Χατζηκώστα” – Π.Ν.-ΚΥ Φιλιατών και

3. Γ.Ν. Άρτας – Γ.Ν. Πρέβεζας.

Μια άλλη εξέλιξη ήρθε να χειροτερεύσει το κλίμα: Η παραίτηση του Διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής κ. Μπαΐλη, που κάνει οριακή τη λειτουργία του νοσοκομείου. Η παθολογική κλινική είναι η καρδιά του κάθε νοσοκομείου, που υποστηρίζει τη λειτουργία και των άλλων κλινικών. Χωρίς αυτή δεν μπορεί να λειτουργήσει το νοσοκομείο. Δεν μπορούν να γίνουν ασφαλείς εφημερίες, αφού θα υπάρχουν μέρες που το νοσοκομείο δεν θα έχει παθολόγο, παιδίατρο, αναισθησιολόγο, και νεφρολόγο που είναι ένας σε κάθε κλινική. Είναι μια κατάσταση που βάζει την ζωή των ασθενών σε κίνδυνο, και η διοίκηση πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, πριν επέμβει ο εισαγγελέας.

Αποτελέσματα εκλογών για το συνέδριο της ΟΛΜΕ

Παρατηρούμε στις εκλογές αυτές μια σημαντική αύξηση των ενωτικών – αγωνιστικών δυνάμεων σε αριστερή κατεύθυνση, γεγονός εξαιρετικά ελπιδοφόρο. Παρ’ όλο που η παράταξη της ΝΔ (ΔΑΚΕ) κρατά κάποιες δυνάμεις, οι δυνάμεις που αρνούνται το μνημόνιο και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας αποτελούν πλειοψηφικό ρεύμα. Βλέποντας λοιπόν και τα αποτελέσματα σε άλλες ΕΛΜΕ, φαίνεται ότι, για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, οι δυνάμεις του τέως δικομματισμού θα χάσουν την πλειοψηφία στην ΟΛΜΕ. Η ΠΑΣΚ βρίσκεται σε τροχιά εξαφάνισης και στη Πρέβεζα δεν κατέβηκε καν στις εκλογές.

Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και θα σηματοδοτήσει γενικότερες αλλαγές, γιατί αυτή η αλλαγή των συσχετισμών στην ΟΛΜΕ, γίνεται ακριβώς τη στιγμή που η τρόικα εσωτερικού φέρνει προς ψήφιση σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, διαλύοντας έτσι το δημόσιο σχολείο. Αυξάνουν το ωράριο των εκπαιδευτικών –που παρά τα αντιθέτως ψευδώς λεγόμενα βρίσκεται στο μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ– και έτσι δεν πρόκειται να προσλάβουν ούτε έναν αναπληρωτή, προσθέτοντας στην ανεργία, που δήθεν καταπολεμούν, άλλους 10.000 νέους ανθρώπους, ενώ με τη νομοθεσία περί μετάθεσης οπουδήποτε στην Ελλάδα, φρονούν ότι θα εξαναγκάσουν σε παραίτηση πολλούς από τους μόνιμους, που θα χάσουν τις οργανικές τους θέσεις. Να πώς σχεδιάζουν να πιάσουν τους στόχους για τις “αποχωρήσεις” των δημοσίων υπαλλήλων για το 2013. Δεν πρόκειται να κλείσουν “άχρηστους” οργανισμούς. Θα κλείσουν σχολεία και νοσοκομεία. Ενώ με την τιμωρητική αξιολόγηση θέλουν να επιβάλουν την απόλυτη υποταγή των εκπαιδευτικών, φυλάγονται και για τη περίπτωση που κάποιοι τους ξεφύγουν: Θα κάνουν χρήση του νέου πειθαρχικού κώδικα, που θέλει να βγάλει “επίορκους” όσους αγωνίζονται: Περίπτωση του Στέφανου Γκουλιώνη, δάσκαλου στο 1^ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο της Λάρισας για παιδιά με αυτισμό, που διώκεται για “ανάρμοστη συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας”, επειδή διαδήλωσε πέρσι στις 25 Μάρτη, παραπέμπεται με την κάλπικη κατηγορία περί “αντίστασης κατά της αρχής”, και κινδυνεύει με απόλυση, χωρίς καν να τελεσιδικήσει η ποινή του.

Τέτοιες στιγμές η καλύτερη απάντηση είναι ένα μαζικό, ενωτικό και αγωνιστικό σωματείο.

Βασίλης Παπαδημητρίου ή αλλιώς: Ο κόσμος μετριέται με καρδιά

Στο πέρασμα από το Σάββατο στην Κυριακή, 1/4/2013, πέθανε ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και κομμουνιστής Βασίλης Παπαδημητρίου, που είχα την τύχη να είναι θείος μου. Γι’ αυτό η φόρτιση είναι ιδιαίτερη για μένα που γράφω αυτό το σημείωμα.

Ο Βασίλης Παπαδημητρίου ανήκε σε μια φτωχή οικογένεια και ήταν το μεγαλύτερο παιδί από τα πέντε που είχαν η Σοφία Αξούργου και ο Ανδρέας Παπαδημητρίου. Το1940 τελείωσε το Γυμνάσιο της Πρέβεζας. Οι συνθήκες βέβαια δεν ήταν τέτοιες που να τον βοηθήσουν να συνεχίσει στο πανεπιστήμιο. Εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ και κατά τη διάρκεια της κατοχής ανέπτυξε αντιστασιακή δράση. Άλλωστε το σπίτι της μητέρας του Σοφίας Αξούργου ήταν μια από τις ισχυρές γιάφκες αντίστασης. Εκεί υπήρχε πολύγραφος με τον οποίον τυπώνονταν παράνομες προκηρύξεις. Το Σεπτέμβρη του 1944 συμμετείχε στη μάχη της Πρέβεζας η οποία διεξήχθη μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ και η οποία κατέληξε στη σφαγή της υποδειγματικής της ΕΠΟΝ στην Παργινόσκαλα και άλλων αριστερών και δημοκρατών κατοίκων της Πρέβεζας από τον ΕΔΕΣ.

Ο Βασίλης Παπαδημητρίου μετά το 1945 και τη Βάρκιζα ακολούθησε την τύχη της γενιάς του, πέρασε από δίκες και εξορίστηκε. Κύριος σταθμός της εξορίας του ήταν το κολαστήριο της Μακρονήσου, στο οποίο έφθασε από τους πρώτους και υπέστη άγριους βασανισμούς. Ήταν εγκλεισμένος εκεί όπου βρίσκονταν οι νεότεροι εξόριστοι, οι οποίοι δεν είχαν στρατευθεί λόγω της κατοχής, αλλά θεωρήθηκαν λιποτάκτες. Μαρτυρίες συνεξόριστών του φέρνουν στην επιφάνεια γεγονότα, τα οποία αυτός δε διηγούνταν ποτέ και σε κανέναν. Ήταν γνωστός στη Μακρόνησο με το παρατσούκλι “κατσίβελος” εξ αιτίας του ότι ήταν μελαχρινός. Στον “κατσίβελο” προσπάθησαν από τις πρώτες μέρες να εκμαιεύσουν δήλωση μετανοίας, πραγματοποιώντας ρώσικη ρουλέτα. Ο Β. Παπαδημητρίου ήρεμος τους είπε ότι «δεν υπογράφει, κι αν έχουν τα κότσια ας τον σκοτώσουν αμέσως» Αυτή η ανδρεία στάση του έκανε το γύρο του νησιού και διαδόθηκε σε όλους, ακόμη και στους κρατούμενους που έφθασαν αργότερα, ένας από τους οποίους το κατέγραψε σε απομνημονεύματά του. Παρέμεινε εξόριστος στη Μακρόνησο έως το κλείσιμό της χωρίς να υπογράψει “δήλωση μετανοίας”. Κατόπιν πήγε Ικαρία. Με διαλείμματα ελευθερίας μπαινόβγαινε στις φυλακές. Ακόμη και στην τελευταία (;) περιπέτεια της χώρας, τη δικτατορία, ο Βασίλης Παπαδημητρίου εξορίστηκε στα Γιούρα. Η “κανονική” ζωή του άρχισε μετά το 1974. Στα χρόνια αυτά οι δικοί του άνθρωποι υπέστησαν διώξεις, δεν έβλεπε την αγαπημένη του γυναίκα και το γιο του. Ο πατέρας του Ανδρέας δεν τον είδε ποτέ από το 1945 και μετά, αφού πέθανε, ενώ η μητέρα του καθημερινά “προσκαλούνταν” στην αστυνομία με σκοπό να συνετιστεί και να πείσει το γιο της να υπογράψει δήλωση, κάτι που η ίδια αντέκρουε δυναμικά. Από το 1974 και μετά δεν υπήρξε ενταγμένος μέλος του ΚΚΕ, αλλά παρέμεινε πιστός στο κόμμα, το ΚΚΕ, στο οποίο από πολύ μικρός εντάχθηκε.

Ο Βασίλης Παπαδημητρίου δεν έζησε μόνο την εποποιία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αλλά και τη μεγάλη εκλογική άνοδο της ΕΔΑ. Έζησε τις εσωκομματικές εντάσεις και διασπάσεις του ΚΚΕ με κύρια εκείνη του 1968. Εκεί είδε αρκετούς πρώην συντρόφους του και συνεξόριστούς του να εντάσσονται στο ΚΚΕ Εσωτερικού ή αλλού.

Ήταν επιλογή του να μην έρχεται ποτέ σε προσωπική σύγκρουση μαζί με τους πρώην συντρόφους του, να διατηρεί τις φιλίες του, να συζητά τα πάντα μαζί τους.

Ήταν επιλογή του να διακηρύσσει πάντα στα κομματικά στελέχη και μέλη του ΚΚΕ τα οποία έβλεπε συχνά, ότι τώρα είναι καιρός να τοποθετηθούν στα ηγετικά κλιμάκια νέοι άνθρωποι, οι οποίοι δε θα έχουν “βαρίδια” παλαιών εποχών και προσωπικών αντιπαραθέσεων. Ίσως γι αυτό το λόγο επέλεξε να μην εμπλακεί οργανωτικά με το ΚΚΕ.

Ήταν επιλογή του να συμβουλεύει τα νέα κομματικά μέλη, τους Κνίτες (ένας από τους οποίους τότε κι εγώ) να μένουν μακριά από ιδεοληψίες και φανατισμούς.

Ήταν επιλογή του και άποψή του να θεωρεί ότι μόνο η ενότητα της Αριστεράς, παρά τις διαφωνίες που υπάρχουν, αλλά και το γεγονός ότι ήταν ΚΚΕ, είναι η μοναδική λύση για ν’ αλλάξει η χώρα και η κοινωνία.

Ήταν επιλογή του να μιλά νηφάλια και να εξηγεί σε όλους τις απόψεις του.

Ήταν επιλογή του να μιλάει ακόμη και με τους συμπολίτες του που κατέθεσαν στην αστυνομία εναντίον του.

Ήταν επιλογή του να μη μιλάει ποτέ για τις δύσκολες μέρες και χρόνια των φυλακών και της εξορίας.

Υπήρξε Άνθρωπος σεμνός, ηθικός, με υψηλές αξίες. Όσοι υπήρξαν φίλοι του, όσοι τον γνώριζαν, δεν έχουν το ελάχιστο αρνητικό να του καταλογίσουν. Όλοι τους ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένοι που τον είχαν φίλο και σύντροφο. Ιδιαίτερα οι δικοί του άνθρωποι, οι άνθρωποι της οικογένειάς του, τον θεωρούσαν στήριγμά τους για κάθε δύσκολη στιγμή.

Εγώ ως νεότερος τον είχα και τον έχω ως παράδειγμα συνέπειας, αγωνιστικότητας. Είναι για μένα το παράδειγμα που δείχνει ότι μπορούμε να παλέψουμε για μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς εκτοπισμούς κι εξορίες, δημοκρατική, χωρίς διακρίσεις και βιαιότητα της εξουσίας. Για μια κοινωνία που θα συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις, που θα είναι ζωντανός ο διάλογος, η νηφαλιότητα και οι ανθρώπινες αξίες.

Είχα τη τύχη να έχω θείο μου έναν σπουδαίο άνθρωπο, έναν σπουδαίο αγωνιστή. Ίσως είναι γι αυτόν αντιπροσωπευτικός ο στίχος του Γ. Ρίτσου «Ο κόσμος μετριέται με καρδιά» Γιατί αυτός ήταν μια καρδιά. Είμαι περήφανος γι’ αυτόν και για τη γενιά του! Θα νικήσουμε!

Απόστολος Παπαδημητρίου

Κομούνια βγάζει ή άσβεστος, παπάδες ο γρανίτης

Οι αρδεύσεις στην Πρέβεζα και το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο

Του Γιάννη Ρέντζου

 Με την αναστάτωση που προκλήθηκε από το “σχέδιο Αθηνά”, για την ανασυγκρότηση των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ήρθε στην επιφάνεια μια παλιότερη ιδέα εκπαιδευτικής αναδιοργάνωσης. Σε όρους του “σχεδίου Αθηνά”, αυτή η ιδέα παρουσιάστηκε ως “ομοσπονδιακού τύπου πανεπιστήμιο”, με την επωνυμία “Αδαμάντιος Κοραής”. Το παλιότερο πρότυπο, που είχε προταθεί με το ίδιο περιεχόμενο, στο γύρισμα της δεκαετίας 1970/1980, είχε το όνομα “Αττικό Πανεπιστήμιο”. Και οι δύο αυτές κινήσεις πανεπιστημιακής μεταρρύθμισης (αν θέλουμε να δούμε το ζήτημα θετικά) πρόβλεπαν την όποια, διοικητική ή ακαδημαϊκή, συνένωση των παραδοσιακών πανεπιστημιακών φορέων, που είναι οι άλλοτε σχολές με έδρα την ελληνική πρωτεύουσα, γνωστές πια ως σοβαρά ελληνικά πανεπιστήμια, δηλαδή το Γεωπονικό, το Οικονομικό, το Πάντειο, το Πανεπιστήμιο Πειραιά και το Χαροκόπειο. Το αν είναι “πανεπιστήμια” είναι άλλο ζήτημα.

M. C. Escher, Σχετικότητα

Το ιδεώδες θα ήταν βέβαια να στηθεί, έστω και με φειδωλή διαχείριση, μια πανεπιστημιακή δομή που θα άνοιγε το δρόμο επιστημονικής συνεργασίας σύμφωνα με ένα πρότυπο διαλεκτικής ανασυγκρότησης της έρευνας και της διδασκαλίας. Ήδη από την εποχή της πρώτης προσπάθειας συνένωσης με το “Αττικό Πανεπιστήμιο” αναδύονταν τα ιδεώδη της “διεπιστημονικότητας”. Μια συνένωση “μονο-επιστημονικών” ιδρυμάτων −τότε στο Αττικό Πανεπιστήμιο και τώρα στο Ομοσπονδιακό− θα μπορούσε να οδηγήσει, έστω και πειραματικά, από μια “πολυκλαδικότητα” με ανεξάρτητες μονοκλαδικές σχολές, έδρες και ιεραρχίες σε μια διακλαδικότητα σε διαλεκτική συνεργασία.

Μια τέτοια σκέψη μπορεί να αποτελέσει πυρήνα μαρξιστικής τριτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παιδαγωγικής. Άλλωστε παραμένει πρότυπο στην κατεύθυνση αυτή το μνημειώδες πρώτο μάθημα του Πουλαντζά στην Πάντειο, όταν είχε έρθει ως επισκέπτης καθηγητής. Ομολογούσε τότε (βλ. περιοδικό Κάπα, 19/30 Οκτωβρίου 1987) πως, όπως το διατύπωσε σεμνά, μολονότι δίδασκε επί χρόνια σε μια έδρα κοινωνιολογίας, δεν είχε καταφέρει ακόμα να μάθει τι είναι κοινωνιολογία. Γιατί; Επειδή η επίσημη κοινωνιολογία “των αστών” το κρύβει. Ενώ μιλάει ακατάπαυστα για κοινωνικές τάξεις και κοινωνικές συγκρούσεις, αποφεύγει να ονοματίσει κάτι που βρίσκεται πάνω και πίσω από όλα και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, κατά τον Πουλαντζά, από την πάλη των τάξεων.

Το άρθρο του Πουλαντζά τιτλοφορείται “Η κατάτμηση και η ενότητα των κοινωνικών επιστημών” και υπονοεί πως πρέπει να αναζητηθεί διαλεκτικά η διεπιστημονική ενότητα των ποικίλων κλάδων σε βάρος των ιεραρχιών και των εδρών, αλλά προς χάρη της όποιας βαθύτερης υλιστικής κοινωνικής αλήθειας. Αν υπάρχει. Για παράδειγμα: Μπορεί το νερό που πίνουμε, δηλαδή τα πετρώματα και τα χώματα του φυσικού μας χώρου να μας επηρεάζουν στις ιδεολογικές μας ροπές και στις πολιτικές μας επιλογές; Μπορούν δηλαδή, για παράδειγμα, τα ασβεστολιθικά πετρώματα να οδηγούν την καρδιά μας στα αριστερά, ενώ τα γρανιτικά να γυρίζουν το μυαλό μας στα δεξιά; Τι είναι αυτό το περίφημο “Δασκάλους βγάζει ή άσβεστος, παπάδες ο γρανίτης”, όπως ακριβώς ειπώθηκε κάποτε; Πώς θα το ερευνήσουμε αυτό; Σε ποιον επιστημονικό κλάδο ανήκει; Στην πολιτική και εκλογική γεωγραφία; Στη γεωλογία; Στην υδρολογία; Στη γεωργική χημεία; Στη νευρολογία – ψυχολογία ή στην κοινωνιολογία;

Πώς λοιπόν θα μελετήσουμε τους όποιους μηχανισμούς φυσικής αιτιοκρατίας (και γεωγραφικού ντετερμινισμού, όπως λέγεται) μέσα σε μια κοινωνία; Μπορεί το νερό που πίνουμε να μας “καθοδηγήσει”; Μπορεί η ραχούλα του βουνού, όπου βρίσκεται το χωριό μας, να μας ρίξει στο δικομματισμό; Και, αν είναι έτσι, ποιο είναι το καθήκον διαφώτισης που έχει ο αριστερός επιστήμονας; Αυτά τα περί γεωλογίας και νερού, που αλλάζει τους ανθρώπους, τα χαρτογράφησε με μεγάλη ακρίβεια και τα “απέδειξε”, πριν ακριβώς εκατό χρόνια (1913), ο γάλλος γεωγράφος, ιστορικός και κοινωνιολόγος Αντρέ Ζίγκφριντ. Απλά μελέτησε την εκλογική συμπεριφορά ενός γαλλικού νομού, με αποτέλεσμα, βέβαια, σε πρώτη φάση, να αντιμετωπιστεί χωρίς σοβαρότητα, παρά με ειρωνεία.

Η μελέτη του όμως ήταν ξεκάθαρη. Στα μέρη με ασβεστολιθικά πετρώματα, οι αγρότες κοινωνικοποιούνταν και ψήφιζαν κεντροαριστερά ενώ στα μέρη με γρανιτικά πετρώματα ο κόσμος χαρακτηριζόταν από την περηφάνια του συμφεροντολόγου δεξιού χωριάτη. Γιατί; Τα πράγματα ήταν απλά. Μόνο που η ερμηνεία απαιτούσε μια διαλεκτική διεπιστημονική εμβάθυνση. Στα μέρη του ασβέστη, όπου υπήρχαν δυσκολίες ανοίγματος ιδιωτικού φρέατος, η κοινωνική συνεργασία για κανάλια και αρδευτικά έργα ήταν απαραίτητη. Αυτό διαμόρφωνε δημοκρατικές αριστερές συνειδήσεις, που το γαλλικό ρητό τις βάζει να εκπροσωπούνται από το δάσκαλο. Στα μέρη του γρανίτη, όπου διευκολυνόταν η ανεξάρτητη “αρίδα” γεώτρησης στο ιδιωτικό κτήμα, το κοντόθωρο εγωτικό συμφέρον ενισχυόταν. Ο αγρότης έμενε μόνος, και “χάρη στη βοήθεια του θεού”, δεν χρειαζόταν συνεργατικούς συμβιβασμούς. Τι άλλο από δεξιά συμπεριφορά είναι αυτό; Που, άλλωστε, εκδηλωνόταν και στις κάλπες.

Αντί για επιμύθιο. Τα πράγματα αυτά δεν είναι για την ιστορία μόνο και για την αξία της διεπιστημονικής διαλεκτικής ανάλυσης. Η λειψυδρία της περιοχής της πόλης μας, μιας περιοχής στο πολυυδρότερο διαμέρισμα της χώρας μας, την Ήπειρο, πρέπει να μας συνεγείρει. Υπάρχουν βέβαια ειδικοί που πρέπει να μιλήσουν γι’ αυτά και να μας κατευθύνουν. Ο Δήμος και μάλιστα η πόλη, αποτελούν γεωργική περιφέρεια. Εκεί που ιδιωτικοποιούμε συνέχεια τα εδάφη μας με προοπτική επέκτασης του σχεδίου πόλεως και πολυκατοικιοποίηση, πρέπει να κοινωνικοποιήσουμε άξονες και διαδρομές υδατικών καναλιών για άμεση χρήση νερού και ενθάρρυνση της αγροτικής δραστηριότητας. Αυτά δεν πρέπει να τα περιμένουμε από το κράτος του δικομματισμού αλλά να μπουν σε ένα αγωνιστικό πρόγραμμα κοινωνικής διαφώτισης.

6η Πανελλαδική Ποδηλατοπορεία

H ποδηλατική κοινότητα της χώρας διοργανώνει την 6η Πανελλαδική Ποδηλατοπορεία. Η Κυριακή 19 Μαΐου 2013 είναι αφιερωμένη στη ζωή, στη χαρά, στην ελπίδα. Σε 40 πόλεις της Ελλάδας τα ποδήλατα βγαίνουν στο δρόμο και ζητούν καλύτερες και ασφαλέστερες συνθήκες μετακίνησης και πόλεις με λιγότερα ΙΧ.

Ζωή και χαρά

Το ποδήλατο είναι σωστή επιλογή. Είναι ασφαλές, ευχάριστο, ωφέλιμο για την υγεία, την οικονομία, τη διάθεση, δεν (ηχο)ρυπαίνει και δεν ενοχλεί, χρειάζεται ελάχιστο χώρο για την κίνηση και για την στάθμευσή του. Οι ποδηλάτες με κεντρικό σύνθημα “Ανοίγουμε το δρόμο στη ζωή” συνιστούν σε όλους τους συμπολίτες μας να ξαναγυρίσουν στο ποδήλατο και να αλλάξουν τρόπο ζωής. Δεν είναι “λύση ανάγκης” αλλά συνειδητή επιλογή για τον κάθε “πολίτη”. Στηρίζουμε όλους τους εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης (περπάτημα, συγκοινωνία) και απορρίπτουμε την υπερβολική χρήση του ΙΧ αυτοκινήτου σαν αντικοινωνικού και σπάταλου εργαλείου για την καθημερινότητα, τη ζωή, την οικονομία.

Ελπίδα

ΗΠρέβεζα, παραδοσιακή ποδηλατούπολη, διεκδικεί σήμερα το αυτονόητο. Επιστρέφει στις φυσικές της λειτουργίες και προσδοκά να ξαναγίνει απλή, φιλική και βολική για όλους.

Το ποδήλατο μπορεί να καθιερωθεί στην πόλη μας κερδίζοντας το σεβασμό, το χώρο και τις υποδομές που του χρειάζονται. Οι παραδοσιακές ποδηλατουπόλεις της Ευρώπης στον πλούσιο βορρά , όπως το Άμστερνταμ, η Κοπεγχάγη κ.ά., αντιλήφθηκαν έγκαιρα τις συνθήκες χάους των πόλεών τους, αξιοποίησαν τις πετρελαϊκές κρίσεις και μεταλλάχτηκαν σε ιδανικές πόλεις για όλους τους πολίτες. Με τον ίδιο τρόπο η σημερινή κρίση μπορεί να δώσει στις δημιουργικές δυνάμεις της πόλης μας την απαραίτητη ώθηση για να την μεταμορφώσουν σε σύγχρονη ποδηλατούπολη.

Πρέβεζα 24–4-2013

(kfpp@otenet.gr)

Τα τροχαία της Πρέβεζας δεν είναι ατυχήματα, είναι εγκλήματα

Την Παρασκευή, 28 Φεβρουαρίου 2013, έγινε συγκέντρωση με πρόσκληση της δημοτικής παράταξης “Δημόσιος Χώρος”. Το κάλεσμα έγινε με αφορμή ενός ακόμα τροχαίου, που είχε σαν αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό νεαρού συμπολίτη μας. Το τροχαίο έγινε στο δρόμο Κυανής Ακτής – Παντοκράτορα, στην όμορφη αυτή περιοχή αναψυχής, πεζοπορίας και μπάνιου, η οποία για χρόνια τώρα είναι υποβαθμισμένη, σκοτεινή και εγκαταλειμμένη.

Στη συγκέντρωση αναδείχθηκαν πολλά ζητήματα με απόλυτη, όπως εκτιμήσαμε, σύγκλιση των απόψεων που διατυπώθηκαν. Έγινε φανερό πως πίσω από την αθώα οδήγηση του κάθε συμπολίτη μας βρίσκονται τα συμφέροντα της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, που η ανάπτυξή της συνέδεσε τοκέρδος με το αίμα, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο παραγωγικό κλάδο, ακόμα και από την πολεμική βιομηχανία. Ιδιαίτερα το Ι.Χ., που γίνεται αντιληπτό ως δείκτης οικονομικής ευμάρειας και θετικό πολιτισμικό πρόσημο, νομιμοποιεί το έγκλημα και βαφτίζει την εξόντωση ανθρώπινων υπάρξεων “παράπλευρη απώλεια”. Ο δρόμος στην Πρέβεζα θεωρείται πεδίο “ταξικής ουδετερότητας” και δεν προσεγγίζεται έντιμα, δηλαδή πολιτικά, από τα κόμματα και τους κοινωνικούς φορείς. Το “τροχαίο” δεν αντιμετωπίζεται ως κοινωνικό ζήτημα, αλλά σαν προσωπική τραγωδία –σε όποιον του τύχει και στην οικογένειά του. Η οδική ασφάλεια στην πόλη μας πρέπει να αναχθεί σε κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα.

Γιατί; Στην πόλη μας και στους οικισμούς της υπαίθρου, σε πολλούς δρόμους, δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, δεν υπάρχουν διαβάσεις, ούτε σηματοδότες. Καταπατούνται οι λιγοστοί πεζόδρομοι, ακόμα και της Αγοράς, χωρίς έλεγχο, ενώ στους ποδηλατοδρόμους σταθμεύουν αυτοκίνητα. Η Δημοτική Αστυνομία και η Τροχαία δεν έχουν ικανοποιητική παρουσία στην Πόλη. Στη συγκέντρωση της Παρασκευής 28 Φεβρουαρίου 2013 εκτιμήθηκε πως το χειρότερο δεν είναι μόνο το θέμα αδιαφορίας των Αρχών, αλλά και η διάχυτη καταδικαστέα νοοτροπία και η έλλειψη κυκλοφοριακής αγωγής των συμπολιτών μας. Πρέπει να σταματήσει η υποκριτική στάση όλων όσοι θέλουν να επιδεικνύουν το κοινωνικό ενδιαφέρον τους.

Δημοσιεύουμε πιο κάτω, σε μορφή ψηφίσματος τις θέσεις των συμπολιτών που έλαβαν μέρος στη συγκέντρωση της Παρασκευής.

Ψήφισμα Πρεβεζάνων δημοτών από τη συγκέντρωση και τη συζήτηση της 28^ης Φεβρουαρίου 2013 με αφορμή το σοβαρό τραυματισμό πεζού στο δρόμο Αγίου Γεωργίου – Παντοκράτορα

Οι Πρεβεζάνοι δημότες, που συγκεντρωθήκαμε στο Εργατικό Κέντρο, χθες 28 Φεβρουαρίου 2013, με αφορμή το νέο σοβαρό τροχαίο σε νεαρό περίοικο πεζό του δρόμου Αγίου Γεωργίου-Παντοκράτορα, με κάλεσμα της Δημοτικής Παράταξης “Δημόσιος Χώρος – Πρέβεζα – Λούρος – Ζάλογγο”

• Λαμβάνοντας υπόψη ότι παρατηρείται αύξηση της ανοχής των τοπικών Αρχών στην αυτοκινητική βία με έλλειψη ακόμα και της καλώς νοούμενης αστυνόμευσης, πράγμα που τις αφήνει έκθετες στη μομφή ότι υπηρετούν συμφέροντα των πολυεθνικών της αυτοκίνησης και της πετρελαϊκής ενέργειας,

• Εκτιμώντας ως κοινωνικά απαράδεκτο το στερεότυπο αξίωμα λειτουργίας της κοινωνίας μας και του Δήμου μας σύμφωνα με το οποίο “πρώτα το αυτοκίνητο, μετά ο άνθρωπος”, πράγμα που θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές και σε καθημερινές ταλαιπωρίες τα άτομα που χρήζουν βοήθειας (πεζούς, ηλικιωμένους, μητέρες με αμαξάκια),

• Κρίνοντας ως δείγμα διοικητικής αδιαφορίας την απουσία κάθε διαδικασίας για μονοδρομήσεις, πεζοδρομήσεις, ποδηλατοδρομήσεις, εγκατάσταση στενώσεων ή/και μειωτήρων ταχύτητας, σηματοδοτών ρύθμισης της κυκλοφορίας και φωτισμού, αλλά και την παράλειψη του απλού ασπρίσματος των διαβάσεων, πράγμα που δείχνει περιφρόνηση προς τον πρεβεζάνικο λαό και τους επισκέπτες της πόλης

Ψηφίζουμε:

− Καλούνται οι τοπικές Αρχές να δείξουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους στο ζήτημα της τήρησης της τάξης στην πόλη μας, και, όπως έχουν καθήκον, να μην επιτρέπουν την κίνηση και τη στάθμευση οχημάτων στους πεζόδρομους της Αγοράς και της Παραλίας.

− Καλείται ιδιαίτερα η Δημοτική Αρχή να μην καθυστερήσει ακόμα τη διοργάνωση της “Ημέρας Μνήμης των Θυμάτων των Τροχαίων”, όπως είχε αποφασιστεί από το Δημοτικό Συμβούλιο στις 19 Σεπτεμβρίου 2012, συμπεριλαμβάνοντας στη διοργάνωση αυτή όλους τους επιστημονικούς, επαγγελματικούς και πολιτιστικούς φορείς που προέβλεπε η σχετική εισήγηση.

− Καλείται επίσης η Δημοτική Αρχή και το Δημοτικό Συμβούλιο να προωθήσουν διαδικασίες για την ανάθεση μελέτης για κατάρτιση σχεδίου “ειρήνευσης” της πόλης με μονοδρομήσεις, πεζοδρομήσεις, ποδηλατοδρομήσεις, μειωτήρες ταχύτητας, προσεκτική διαγράμμιση, φωτισμό και εγκατάσταση σηματοδοτών ρύθμισης της κυκλοφορίας.

− Καλούνται οι δημότες σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και συμπαράστασης των περιοίκων στο δρόμο Αγίου Γεωργίου – Παντοκράτορα τηνΚυριακή, 10 Μαρτίου 2013, στις 11 το πρωί, με στόχο τη διαμόρφωση πρότασης για άμεση παρέμβαση ανακούφισης του δρόμου αυτού.

[Πηγή: http://dimosioshoros.wordpress.com/%5D

Η Περιφερειακή Σύσκεψη της Αυτοδιοίκησης και ο “Δημόσιος Χώρος”

Του Γιάννη Ρέντζου, δημοτικού συμβούλου

Την Κυριακή, 20 Ιανουαρίου 2013, έλαβε χώρα στα Γιάννενα, στο Συνεδριακό Κέντρο Περιφέρειας Ηπείρου (πρώην ΕΛΚΕΠΑ), “Περιφερειακή Σύσκεψη της Αυτοδιοίκησης” Περιφέρειας Ηπείρου, οργανωμένη από το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και τον περιφερειακό σύμβουλο Γιάννη Παπαδημητρίου, επικεφαλής του ΑΥ.ΡΙ.Ο. Παρακολούθησα ενεργά και με μεγάλο ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις και τις συζητήσεις και ικανοποιήθηκα, στο πανηπειρωτικό αυτό περιβάλλον, που προσωπικές μου απόψεις για την ανάγκη πραγματικής πολιτικής λειτουργίας της αυτοδιοίκησης επαληθεύτηκαν.

Εξηγώ. Εκτελώντας, κατά την παρούσα αυτοδιοικητική περίοδο, περισσότερο από δυο χρόνια τα καθήκοντά μου ως δημοτικού συμβούλου, έχω απογοητευτεί από την κρατικίστικη λειτουργία του Δήμου. Προφανώς ο Δήμος μας συνεχίζει μια παράδοση που τραβάει αναλλοίωτη από εδώ και εκατό ή πενήντα ή πέντε χρόνια. (Κάνω τα στρογγυλά “πενήντα”, που είπα στην τύχη, 40 και τα “εκατό” 110, για να καταλάβει ο αναγνώστης καλύτερα τη θέση μου, για ποιες εποχές μιλάμε).

Ο Δήμος λοιπόν είναι μια κρατική εκτελεστική υπηρεσία (σαν το Γενικό Χημείο του Κράτους ή την Πυροσβεστική, στην τύχη τα λέμε), που δεν παράγει τοπική αυτοδιοικητική πολιτική για να αντιμετωπίσει χρονίζοντα προβλήματα και αιτήματα της Πρέβεζας. Εννοούμε την πόλη σαν σύνολο χώρου και λειτουργίας και το δημοτικό έδαφος, την ύπαιθρο και τους οικισμούς, επίσης σαν σύνολο χώρου, παραγωγής και περιβαλλοντικής προστασίας. Σπεύδουμε να επεξηγήσουμε πως, δεν είναι μόνο αυτά τα προβλήματα. Υπάρχουν σήμερα ζωντανά και τα αβάσταχτα οικονομικά προβλήματα των νοικοκυριών και των εργαζομένων, που προέκυψαν από τον πόλεμο των μνημονιακών κυβερνήσεων. Αλλά, σε πρώτη φάση, πέρα από το απαραίτητο προνοιακό του έργο, ο Δήμος μπορεί και πρέπει να καταπολεμήσει την κληρονομημένη γενική αθλιότητα στο δημόσιο χώρο, που υπηρετεί τις ιδιοτροπίες των λίγων και δυνατών, περιφρονώντας τις ανάγκες των πολλών και αδύναμων. Χρειάζεται λοιπόν πολιτική δράση, όραμα και ρήξεις. Όχι θωπεία, ψηφοθηρία και… τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.

Τα σκουπίδια δεν τα είπαμε τυχαία. Για τα απόβλητα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συντάξει και δημοσιεύσει μια πρόσφατη μελέτη – πρόταση που μας κοινοποιήθηκε σαν προπαρασκευαστικό υλικό για τη συνάντηση. Αυτή αποσκοπεί σε μια οικονομικά και οικολογικά βιώσιμη και δίκαιη λύση της διαχείρισής τους. Το υπενθυμίζουμε αυτό για να υποστηρίξουμε πως, εκτός από τα τόσο επιτακτικά ζητήματα που θέτει, για τον επιμέρους δημότη και το κάθε νοικοκυριό, η μνημονιακή πολιτική, τα συνολικά προβλήματα δημόσιου χώρου, όπως τα απόβλητα, είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα της πολιτικής διαχείρισης. Γιατί; Γιατί απλούστατα η κατεύθυνση που δόθηκε μέχρι τώρα από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις ήταν «βγάλτε σκουπίδια ανεξέλεγκτα στους κάδους-μικροχωματερές της γειτονιάς». Και όταν αυτά πολλαπλασιαστούν μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο, μη σας νοιάζει, μας λένε. Θα ιδιωτικοποιήσουν την αποκομιδή τους.

Παίρνοντας αφορμή από την εργασία – πρόταση αυτή, θεώρησα κι εγώ πως μπορώ να τοποθετηθώ σε ένα σημαντικό ζήτημα συνολικής διαχείρισης του δημόσιου χώρου για το οποίο η Αριστερά πρέπει να πάρει συνολική εθνική θέση. Είναι η απόλυτα ιδιωτικοποιημένη μεταφορά εμπορευμάτων και η επίσης ιδιωτικοποιημένη μεταγωγή εργαζομένων (τα ιδιόκτητα μέσα συγκοινωνίας). Θέση μου είναι πως: όπως τα μέσα παραγωγής δεν πρέπει να είναι ιδιωτικοποιημένα έτσι και τα μέσα μεταφοράς – μεταγωγής πρέπει να είναι δημόσια. Ας μη χαϊδεύουμε άλλο τους αυτοκινητούχους και την αυτοκίνητη κλιματιζόμενη φωλίτσα τους! Δημόσιες μεταφορές τώρα. Ας μην πρακτορεύουμε άλλο τις πολυεθνικές της αυτοκίνησης και της πετρελαϊκής ενέργειας.

Στη συνάντηση είχα προγραμματίσει και άλλα να πω, όπως 1) η παρέμβαση της παράταξής μας, του «Δημόσιου Χώρου», υπέρ του Κοινωνικού Ιατρείου που στεγάσαμε και η ελπίδα για αντίστασή του ενάντια στους μηχανισμούς εθισμού σε ουσίες, που ανέχονται οι τοπικές δημοτικές αρχές (καπνός, οινόπνευμα), 2) η ανάλυση που κάναμε για τα σχολικά εστιατόρια (και που παρουσιάσαμε στο ιστολόγιο του «Δημόσιου Χώρου») και 3) η ιδέα για τα εστιατόρια εργαζομένων και τα κουπόνια γεύματος, που παρουσιάσαμε στο “Φόρουμ”. Αντί γι’ αυτά, τα προγραμματικά, δήλωσα πως το ερώτημα που μπαίνει για “αναζήτηση” προσώπων κύρους (για να πάρουμε τις δημοτικές εκλογές) έρχεται δεύτερο σε σχέση με το ζήτημα του τιμίου προγράμματος. Η Αριστερά έχει ανάγκη από πρόγραμμα τιμής και όχι απλά από εκλογικό μηχανισμό.

Για μένα, συνεργαζόμενο αυτοδιοικητικό, η συνάντηση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, το επαναλαμβάνω. Θα έλεγα, συγκινητική. Σαν Πρεβεζάνος, εδώ στο νοτιότατο άκρο της Νότιας Ηπείρου, άκουσα τους βορειότερους συντρόφους, εκπροσώπους μιας αγωνιούσας Ηπείρου και συγκινήθηκα για τα χωριά που υπάρχουν σαν σε φοιτητικό πρόγραμμα, δηλαδή με τα εξάμηνα, ή που χάνονται. Όλοι όμως όσοι ήταν εκεί τα είπαν τόσο καθαρά και αποφασιστικά, πράγμα που με πείθει πως υπάρχουν λύσεις.

Ψήφισμα πολιτών της Πρέβεζας για τις υπηρεσίες υγείας στην περιοχή

Επειδή θεωρώ ότι

1. Η υγεία είναι το βασικότερο κοινωνικό αγαθό, χωρίς το οποίο δεν νοείται η ζωή και η κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα,

2. Υποχρέωση κάθε κοινωνίας είναι μέσα από ένα δημόσιο δίκτυο δομών και υπηρεσιών να υπερασπίζει και να προάγει αυτό τo αγαθό για όλα τα μέλη της,

3. Σήμερα η ανάγκη αυτή γίνεται ακόμη πιο επιτακτική, καθώς λόγω των εφαρμοζόμενων μνημονιακών πολιτικών τα εισοδήματα μειώνονται, μισθοί και συντάξεις περικόπτονται, ο αριθμός των ανέργων αυξάνει καθημερινά και όλα αυτά έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων,

4. Τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας τις έχω τριπλο-πληρώσει μέσα από τους άμεσους και έμμεσους φόρους που έχω καταβάλει και καταβάλλω, αλλά και μέσα από τη συμμετοχή μου στο ασφαλιστικό ταμείο μου,

Υπογράφω – Απαιτώ – Διεκδικώ

1. Δημόσιες, πλήρεις, δωρεάν και υψηλού επίπεδου υπηρεσίες υγείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους μας, χωρίς χαράτσια και αποκλεισμούς. Από την πρόληψη μέχρι την αποκατάσταση.

2) Την αναβάθμιση του υπάρχοντος Δημόσιου Νοσοκομείου Πρέβεζας και των Κέντρων Υγείας στο νομό μας με γενναία και επαρκή χρηματοδότησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό, τη στελέχωσή τους με το αναγκαίο εξειδικευμένο προσωπικό, τον εξοπλισμό τους με τα απαραίτητα σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα και επέκταση των παρεχόμενων υπηρεσιών τους, ώστε να ανταποκρίνονται πλήρως στις ανάγκες όλου του πληθυσμού της περιοχής μας αλλά και των χιλιάδων επισκεπτών της.

3) Καμία συρρίκνωση ή κατάργηση υπηρεσιών, τμημάτων, κλινικών του υπάρχοντος νοσοκομείου ή μείωση του προσωπικού του. Όχι στη συγχώνευσή του ή υποβάθμιση του ρόλου του.

4) Την ανέγερση ενός νέου, σύγχρονου δημόσιου νοσοκομείου στην Πρέβεζα, πλήρως εξοπλισμένου και κατάλληλα στελεχωμένου, που να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες του πληθυσμού της περιοχής.

[Κείμενο που διακινήθηκε στην περιοχή για τη συλλογή υπογραφών.]

Λιμάνι Πρέβεζας

Το Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου και ο Υπουργός Κωστής Μουσουρούλης έδωσαν στη δημοσιότητα το φάκελο της Εθνικής Στρατηγικής Λιμένων για το χρονικό διάστημα 2013-2018 και το http://www.atpreveza.gr σας παρουσιάζει τις αναφορές στο λιμάνι της Πρέβεζας.

Κοινή Υπουργική απόφαση κατατάσσει τα λιμάνια της χώρας, σε 4 κατηγορίες:

Κ1: Λιμένες Διεθνούς Ενδιαφέροντος,

Κ2: Λιμένες Εθνικής Σημασίας,

Κ3:Λιμένες Μείζονος Ενδιαφέροντος,

Κ4:Λιμένες τοπικής σημασίας.

Η Πρέβεζα βάσει της αξιολόγησης εντάσσεται στην κατηγορία Κ2 και χαρακτηρίζεται λιμένας εθνικής σημασίας. Το Υπουργείο επίσης καθορίζει επτά χρήσεις για κάθε λιμένα. Από αυτές, στο λιμάνι της πόλης μας υλοποιούνται, σύμφωνα με το σχεδιασμό, οι εξής τέσσερις: Γενικά Εμπορεύματα (General Cargoes), Ακτοπλοΐα Εσωτερικού – Εξωτερικού, Αναψυχή (Leisure – Marinas), Αλιευτικά (Fishing).

Παράλληλα το Υπουργείο κατατάσσει το λιμένα της Πρέβεζας στην κατηγορία εκείνων με έργα μικρής προτεραιότητας, όσον αφορά την Εθνική Στρατηγική.

Ακόμη ένα στοιχείο που αφορά την Πρέβεζα στο φάκελο της Εθνικής Στρατηγικής Λιμένων για το χρονικό διάστημα 2013-2018 είναι το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο. Η συγκεκριμένη αναφορά είναι: «Τα παρακάτω Δημοτικά Λιμενικά Ταμεία έχουν συσταθεί, αλλά δεν λειτούργησαν μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου ν.4071/2012(ΦΕΚΑ’85), άρθρο 46, λόγω εκκρεμοτήτων ως προς τη μεταβίβαση της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους από τα κρατικά Λιμενικά Ταμεία … Δ.Λ.Τ. Πρεβέζης …».

(Πηγή: http://www.atpreveza.gr/news/koinonia/item/3464-ethniki-stratigiki-limenon-kefalaio-preveza)

Υγ. Άραγε σε τι συνίστανται και προς τι οι εκκρεμότητες για τη μεταβίβαση του Λιμενικού Ταμείου στο Δήμο; Τόοοσο μεγάλη είναι η ακίνητη περιουσία του ταμείου, που δεν επιτρέπει τη μεταβίβαση; Πολλά κυκλοφορούν! Τι να πρωτοπιστέψεις;

Υγ.2. Χρόνια τώρα δεν μπορώ να καταλάβω πώς συμβιβάζονται τουλάχιστον δύο αντιθετικές λειτουργίες (μαρίνα-εμπορικό) στον ίδιο χώρο! Ποιος θα κάθεται να πίνει καφέ στο σκάφος του και δίπλα του θα ξεφορτώνονται τόνοι χύμα μεταλλαγμένης σόγιας; (βλ. και κύριο άρθρο του προηγούμενου φύλλου (61) του Φόρουμ).

Υγ.3. Το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, αφού το εξυμνεί (διεθνούς σημασίας τόσο θαλάσσια όσο και οδικά), το εντάσσει στο Λιμάνι της Πάτρας, έτσι ώστε να βρεθεί πιο εύκολα αγοραστής. Είπαμε, όλα πωλούνται. Η αλλιώς «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω», που θα έλεγε κι ο Δελατόλας… Το της Πρέβεζας, πάντως, μάλλον είναι παρασάγγες μπροστά…

ΔιΠ

17 ερωτήματα για τους θιασώτες των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) στην Ήπειρο

1. Γιατί η ΕΕ, ενώ ήταν αντίθετη για πολλά χρόνια στη δημιουργία ΕΟΖ σε χώρες – μέλη της, προωθεί σήμερα το θέμα μέσα στη κρίση;

2. Ποια είναι η σχέση μεταξύ των μη απορροφημένων από την Ελλάδα κοινοτικών κονδυλίων και του γερμανικού ενδιαφέροντος για επενδύσεις στις ΕΟΖ στην Ελλάδα και μάλιστα με Γερμανό επόπτη;

3. Γιατί η Ελλάδα χρησιμοποιείται για μια ακόμη φορά ως πειραματόζωο στο θέμα των ΕΟΖ;

4. Ποια σχέση έχει η μεταναστευτική πολιτική στην Ευρώπη και τα κέντρα κράτησης με το θέμα της δημιουργίας ΕΟΖ στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού νότου;

5. Με ποιο τρόπο και πώς θα διασφαλιστεί η απαγόρευση δημιουργίας μεταποιητικών μονάδων επεξεργασίας τοξικών απορριμμάτων και πυρηνικών αποβλήτων μέσα στις ΕΟΖ;

6. Ποιος θα εγγυηθεί τη μη εφαρμογή συνθηκών γαλέρας στις εργασιακές σχέσεις και την ύπαρξη αποικιοκρατικού καθεστώτος στις ζώνες;

7. Ποιος θα αποφασίσει στην Ελλάδα της κρίσης και της ξένης επιτροπείας για το είδος των επενδύσεων στις ΕΟΖ;

8. Με ποιο τρόπο θα αποτραπεί η είσοδος στις ζώνες ελληνικών επιχειρήσεων που ψάχνουν μετεγκατάσταση για φορολογικούς λόγους;

9. Με ποιο τρόπο θα αποτραπεί η δημιουργία ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, λόγω φορολογικών απαλλαγών, ομοειδών επιχειρήσεων που βρίσκονται εκτός ΕΟΖ;

10. Ποιος είναι ο ρόλος συγκεκριμένων ΜΚΟ, που με το πρόσχημα της ανάπτυξης ανοίγουνε θέματα ΕΟΖ στην Ελλάδα; (Αναφέρομαι στη ΜΚΟ Φόρουμ της Θράκης, που χρηματοδότησε την οικονομοτεχνική μελέτη για τις ΕΟΖ στην Ελλάδα. Η μελέτη προτείνει την εφαρμογή του Κορεατικού και Πολωνικού μοντέλου στην Ελλάδα!)

11. Γιατί ένα κράτος, που παίρνει τέτοια μέτρα με τα μνημόνια για πάταξη της γραφειοκρατίας, μείωση του κράτους κ.λπ., χρειάζεται ΕΟΖ για να ξεπεράσει τη σκόπελο της γραφειοκρατίας στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων; Τι είδους ξένες επενδύσεις κρύβονται πίσω από το δήθεν αναπτυξιακό πρόσχημα των ΕΟΖ;

12. Γιατί συγχέεται σκόπιμα η ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας με τις ΕΟΖ;

13. Γιατί η Ουκρανία πήρε απόφαση να κλείσει όλες τις ΕΟΖ που είχαν δημιουργηθεί στο έδαφος της μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού;

14. Ποια είναι τα επίπεδα μόλυνσης σε ορισμένες ΕΟΖ στην Πολωνία; (Είχαν δημιουργηθεί εκεί από τις αρχές του 1990.)

15. Όταν, σύμφωνα με τη οικονομοτεχνική μελέτη, η ΑΕ που θα διοικεί την ΕΟΖ θα λειτουργεί με καθαρά ιδιωτικά κριτήρια σε εκχωρημένο ελληνικό έδαφος, με ποιο τρόπο θα διασφαλιστεί η ποιότητα των επενδύσεων και η εθνική κυριαρχία;

16. Με ποιο τρόπο θα αποτραπεί η εγκατάσταση πολυεθνικών, που ψάχνουν να φύγουν από τις ΕΟΖ της Ασίας λόγω “προβλήματος” που δημιουργεί το “madeinAsia” στα παραγόμενα εκεί προϊόντα; Πόση προστιθέμενη αξία θα πρόσθετε το “madeinEU” στα προϊόντα αυτά;

17. Πως το προτεινόμενο από τη μελέτη κορεάτικο μοντέλο ΕΟΖ στην Ήπειρο θα ενταχθεί στη γενικότερη αναπτυξιακή φιλοσοφία της περιφέρειας για προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας, εναλλακτικό τουρισμό και ανθρώπινες μορφές ανάπτυξης;

Γιάννης Καραγιάννης

Οικονομολόγος-Συγγραφέας

 

Με αφορμή την εκδήλωση που διοργάνωσε η ΧΑ στο ξενοδοχείο “Καλαμίτσι”, έξω από την Πρέβεζα

Ενημερωθήκαμε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι η ΧΑ το Σάββατο, 5 Ιανουαρίου 2013, ώρα 19:00΄, διοργάνωσε εκδήλωση στο ξενοδοχείο “Καλαμίτσι” με προσκεκλημένο κάποιο βουλευτή Κουκούτση.

Για όλους εμάς, που εδώ και χρόνια δημιουργήσαμε και συμμετέχουμε στα κινήματα της πόλης, χωρίς να κρύβουμε τα πρόσωπα και την ταυτότητά μας και χωρίς να αρνείται ο καθένας από εμάς ξεχωριστά τον πολιτικό χώρο, τον οποίο συμπαθεί ή στον οποίο ανήκει, για όλους εμάς, που δημιουργήσαμε και συμμετέχουμε στα δίκτυα αλληλεγγύης, που εντάσσονται στον αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής που τσακίζει τις ζωές μας και θρέφει το φασισμό, κανένας υγιής άνθρωπος δεν μπορεί να αντέξει τη ρητορική του μίσους, την αυταρχική εθνικιστική πολιτική “ιδεολογία”, την αρρώστια, κατά συνέπεια, του ναζισμού και του φασισμού που η ΧΑ προτείνει!

Το γεγονός ότι αποτελούν το δεκανίκι του κράτους και του εγχώριου κεφαλαίου είναι αδιάψευστο! Ζήτησαν τη φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών, κατέθεσαν πρόταση για τη διαγραφή του χρέους των ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιρειών και βέβαια είναι γνωστό ότι αποτελούν τους τραμπούκους του συστήματος σε κάθε μαζική κινητοποίηση. Είναι πολύ απλά οι μπράβοι αυτών, που κατάφεραν να εξαθλιώσουν ψυχές και συνειδήσεις και να διαλύσουν εντελώς τον κοινωνικό ιστό.

Άσχετα με την μαύρη προπαγάνδα που τα ελεγχόμενα ΜΜΕ με επιστημονικά μεθοδικό τρόπο κάνουν υπέρ τους, εμείς πιστεύουμε ότι ο κόσμος διαθέτει αντανακλαστικά και μνήμη! Η ανθρωπότητα καταδίκασε και αν χρειαστεί θα ξανακαταδικάσει την εγκληματική συνείδηση που θέλει να ορίζει δια της βίας τη σκέψη, την έκφραση, τη συμπεριφορά και τη ζωή των άλλων ανθρώπων, χρησιμοποιώντας το φόβο των απειλών και ακόμη τις βαριές σωματικές βλάβες και τις μαζικές δολοφονίες κατά όποιων “εκείνοι” κρίνουν ότι μολύνουν την “καθαρότητά” τους.

Πολύ καλά έκαναν λοιπόν και πραγματοποίησαν την εκδήλωσή τους στην περιφρουρημένη αίθουσα του ξενοδοχείου “Καλαμίτσι” έξω από την Πρέβεζα. Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση, που προσπαθεί να εμποτίσει τα άτομα που επηρεάζει, με το δηλητήριο του εθνικισμού και του ρατσισμού!

Πρέβεζα 9/1/2013

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Αναθεώρηση χωροταξικού Ηπείρου

Μέσα σε λίγες ώρες και χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διαβούλευση, η Περιφέρεια Ηπείρου αποφάσισε να γνωμοδοτήσει για το αναθεωρημένο Χωροταξικό.

Η μελέτη για την αναθεώρηση είχε ανατεθεί από το ΥΠΕΚΑ και η εκπόνησή της διήρκεσε έντεκα μήνες. Παραδόθηκε στην Περιφέρεια το Δεκέμβριο, αλλά ουδέποτε δημοσιοποιήθηκε, ούτε καν αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της, ώστε έτσι να υπάρξει η δυνατότητα ενημέρωσης.

Παρ’ όλα αυτά, και παρότι το Χωροταξικό, αφορά στο μέλλον της περιοχής για τα επόμενα χρόνια, η Επιτροπή Περιβάλλοντος σε μία και μοναδική συνεδρίαση (σ. Φ.: στα μέσα του Γενάρη) θα γνωμοδοτήσει για το σχέδιο.

Να σημειωθεί ότι μέχρι τώρα δεν έχει διευκρινιστεί αν το θέμα θα εισαχθεί στο Περιφερειακό Συμβούλιο ή αν θα ακολουθήσει έστω οποιαδήποτε άλλη μορφή διαβούλευσης.

(Πηγή : http://www.epiruspost.gr/reportaz/autodioikisi/17072-2013-01-15-22-36-18.html )

Υγ. Όλα στο φως λοιπόν. Αλήθεια οι λοιποί αυτοδιοικητικοί τι κάνουν; Ή μήπως δεν τους αφορά;

Αποκαταστάθηκε –επιτέλους– ο ηλεκτροφωτισμός στο Κανάλι

Είδαν το φως, τελικά, κάτοικοι και επαγγελματίες στην παραλιακή στο Κανάλι, αφού σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, από το Δήμο Πρέβεζας, αποκαταστάθηκε η βλάβη, η οποία είχε βυθίσει στο σκοτάδι για πολλές μέρες την περιοχή. Βέβαια μπορεί να άργησε… “λίγο”, περίπου ένα μήνα, αλλά το αποτέλεσμα μετράει…

Η βλάβη αποκαταστάθηκε την περασμένη Παρασκευή, μια μέρα μετά το δημοσίευμα του pamepreveza.gr, αλλά ανακοινώθηκε σήμερα, μια μέρα μετά την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων του νέου αντιδήμαρχου… Τα συμπεράσματα δικά σας…

Η σχετική ανακοίνωση αναφέρει: «Αποκαταστάθηκε από την περασμένη Παρασκευή η βλάβη που βύθισε για αρκετές μέρος στο σκοτάδι την παραλία του Καναλίου. Η βλάβη οφείλονταν, σύμφωνα με το νέο αντιδήμαρχο Παντελή Μπαρτζώκα, σε βραχυκύκλωμα λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών που επικράτησαν το τελευταίο διάστημα στην περιοχή…».

Πηγή: http://www.pamepreveza.gr/News/AllArticles/tabid/142/articleId/64438/Default.aspx.

 

Σημ. ΔιΠ: Στο δημοσίευμα δεν βλέπω εάν αποκαταστάθηκε και η προσέλευση πελατών στα παραλιακά. Πάντως πληροφορίες μου λένε ότι το καλοκαίρι επισκέπτες και κάτοικοι (Καναλιώτες – Γιαννιώτες κ.ά.) σβήνουν (ή αλλιώς κατεβάζουν διακόπτες) μερικές γραμμές φώτων, γιατί τους τυφλώνουν και δεν βλέπουν ούτε ηλιοβασίλεμα, ούτε θάλασσα. Μήπως, λέμε τώρα, ο πρώην δήμαρχος έβαλε –κατά λάθος– τόσα πολλά και πυκνά φώτα (θυμίζουν αεροδρόμιο –το είχαμε ξαναγράψει), που τελικά από υπερφόρτωση κάηκε και ο σκληρός δίσκος από τον υπολογιστή του πρώην Δημαρχείου Ζαλόγγου; Εάν είναι έτσι, τότε ο νέος Δήμος Πρέβεζας δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, τουλάχιστον όσον αφορά στους σκληρούς. Τα cd, τα φλασάκια και τα στικάκια στον Παπακωνσταντίνου και το Βενιζέλο. Αυτοί ξέρουν.

Εστιατόρια τέλος για τους σπουδαστές του ΤΕΙ Πρέβεζας. Ένα βήμα ακόμα για την υποβάθμιση και την κατάργησή του

Με ανακοίνωση που εξέδωσε η ΠΑΣΠ ΤΕΙ Πρέβεζας διαμαρτύρεται για την απόφαση της διοίκησης του ΤΕΙ Ηπείρου να αναστείλει τη λειτουργία των εστιατορίων στην έδρα και τα παραρτήματα του από τις 7 Ιανουαρίου.

Η ανακοίνωση αναφέρει:

«Γεγονός αποτελεί η αναστολή της λειτουργίας των εστιατορίων στην έδρα και τα παραρτήματα του ΤΕΙ Ηπείρου από 7 Ιανουαρίου 2013, ύστερα από απόφαση της διοίκησής του. Τη στιγμή που με πρόσχημα την οικονομική κρίση μειώνονται μισθοί, αυξάνεται όμως η φορολογία και κατεδαφίζεται κάθε έννοια κοινωνικού κράτους, έρχεται το Υπουργείο Παιδείας να κόψει τη χρηματοδότηση για τη σίτιση των σπουδαστών, που δεν έχουν πλέον υποστήριξη από το σπίτι τους, καθώς οι οικογένειές τους δεν αντέχουν τα τόσα βάρη. Έτσι υπονομεύεται η παιδεία, παρόλο που αποτελεί το μόνο μέσο για την εξάλειψη της οικονομικής κρίσης, ενώ ταυτόχρονα ο δημόσιος χαρακτήρας της είναι αμφίβολος. Στα πλαίσια της οικονομικής δυστοκίας της χώρας η παιδεία θα πρέπει να αποτελεί μέσο ανάπτυξης και όχι το εξιλαστήριο θύμα. Όσοι θεσμοθετούν τέτοιου είδους ενέργειες, θα βρίσκουν την οργάνωση της ΠΑΣΠ ΤΕΙ Πρέβεζας απέναντι τους.»

Καλά κάνει και καταγγέλλει το Υπουργείο Παιδείας η ΠΑΣΠ. Το ερώτημα είναι αν την ακούει κάνεις στο σημερινό ΠΑΣΟΚ, που συγκυβερνά, ταυτίζεται και πολλές φορές ξεπερνά την ΝΔ σε αντιλαϊκές, αντιεκπαδευτικές πολιτικές. Δεν νομίζουμε ότι υφίσταται σήμερα κάποιος λόγος ύπαρξης της νεολαίας του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, όταν διαφωνούν πλήρως με το κόμμα τους.

O Θερσίτης

Ο Δήμος Πρέβεζας να πάρει εγκαίρως θέση για την επέκταση της μαρίνας

Με πρωτοβουλία τής ανώνυμης εταιρίας “Τουριστικός Λιμένας Πρέβεζας – Α.Ε. ειδικού σκοπού”, στην οποία έχει παραχωρηθεί η χρήση και η εκμετάλλευση της μαρίνας τής πόλης, και με τη συνδρομή τού υπό κατάργηση Λιμενικού Ταμείου Πρέβεζας επιχειρείται να επεκταθεί η χερσαία ζώνη τής μαρίνας στη λωρίδα ανατολικά τού παραλιακού πάρκινγκ και στην προβλήτα που βρίσκεται μπροστά στο δικαστικό μέγαρο, που θα περιφραχθούν, σύμφωνα με την “απόφαση” του Λιμενικού Ταμείου, με φράχτη από καλλωπιστικούς θάμνους… Αν ο Δήμος μας θεωρεί –όπως θεωρούμε εμείς– ότι πρέπει να έχει λόγο για την αποκοπή από την πόλη ενός τμήματος του παραλιακού μετώπου της και για την απομάκρυνση απ’ αυτό όσων επαγγελματιών ή ερασιτεχνών ψαράδων ελλιμενίζονται εκεί, πρέπει να μιλήσει τώρα. Κι αν θέλει να έχει τον πρώτο λόγο, πρέπει να πιέσει σοβαρά για την υποκατάσταση του Λιμενικού Ταμείου, που κατά το νόμο έπρεπε προ πολλού να έχει καταργηθεί, από το καινούργιο Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο, που προβλέπει ο ίδιος νόμος. Όταν ο Σύλλογος Επαγγελματιών Αλιέων Πρέβεζας και άλλοι συμπολίτες προσφεύγουν στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση ζητώντας την ακύρωση διοικητικών πράξεων τέτοιας σημασίας, ο Δήμαρχος δεν μπορεί να απαντά ότι θα ελέγξει τη νομιμότητά τους εν καιρώ. Και δεν είναι ζήτημα μόνο νομιμότητας, αλλά –και κυρίως– πολιτικής βούλησης. Το θέλει αυτό το έργο;

Οι μαρίνες, σύμφωνα με το νόμο 2160/1993, όπως ισχύει μετά από πολλές τροποποιήσεις του, χωροθετούνται με αποφάσεις τού Υπουργού Τουρισμού –ή όπως κάθε φορά λέγεται–, μετά από γνώμη μιας διυπουργικής Επιτροπής Τουριστικών Λιμένων. Με την ίδια διαδικασία επιτρέπεται και η τροποποίηση της χωροθέτησης. Από τον ίδιο νόμο επιτρέπεται υπό όρους και η παραχώρηση της χρήσης και της εκμετάλλευσής τους σε ιδιώτες. Έτσι, με την υπ’ αριθμό Τ/481/2-5-1996 Απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης (στον οποίο τότε υπαγόταν ο τουρισμός) χωροθετήθηκε η μαρίνα τής Πρέβεζας. Σύμφωνα μ’ αυτήν, «η συνολική χερσαία επιφάνεια του Τουριστικού Λιμένα είναι 20.000 τ.μ. που θα προκύπτει και από επιχωματώσεις, με εμβαδόν επιχωματώσεων 8.400 τ.μ.»

Ακολούθησε, το Σεπτέμβριο του 2006, η δημοπράτησή της από το Λιμενικό Ταμείο για την αξιοποίησή της μέσω μακροχρόνιας μίσθωσης, όπως τιτλοφορείται το σχετικό τεύχος δημοπράτησης. Σύμφωνα με το τεύχος αυτό, «το εμβαδόν του χερσαίου χώρου της Μαρίνας είναι περίπου 20.000 τ.μ.» και «η έκταση της Μαρίνας Πρέβεζας που θα παραχωρηθεί στο Φορέα Διαχείρισης αντιστοιχεί με την έκταση που έχει εγκριθεί για τη χωροθέτησή της, σύμφωνα με την Αρ. Τ/481/2.5.96 Υπουργική Απόφαση. Αυτή παρουσιάζεται στο Τοπογραφικό Διάγραμμα της Μαρίνας (βλ. Παράρτημα).»

Μετά το διαγωνισμό που ακολούθησε, η εκμετάλλευση της μαρίνας κατακυρώθηκε στην Κοινοπραξία (τότε) Τουριστικού Λιμένα Πρέβεζας. Η κατακύρωση αποφασίστηκε με την υπ’ αριθμό 63/21-6-2007 πράξη τής Λιμενικής Επιτροπής Πρέβεζας. Σύμφωνα με την πράξη αυτή «η κοινοπραξία του Τουριστικού Λιμένα Πρέβεζας έχει λάβει γνώση σχετικά με το χώρο των έξι (6) στρεμμάτων που υπολείπονται από τη σύγκριση του ΦΕΚ και της υφισταμένης κατάστασης σήμερα.» Έχοντας, λοιπόν, λάβει γνώση της διαφοράς μεταξύ τού διαγράμματος της υπουργικής απόφασης και της πραγματικής κατάστασης, η ανώνυμη εταιρία (ήδη) υπέγραψε την 21-12-2011 με το Ελληνικό Δημόσιο τη σχετική σύμβαση παραχώρησης. Η διαφορά αυτή οφείλεται προφανώς στην υλοποίηση των λιμενικών έργων τής μαρίνας (κρηπιδωμάτων, προβλητών κ.λπ.) από τη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών τού Ε.Ο.Τ., που είχε αναλάβει το έργο, με τρόπο διαφορετικό από τον προβλεπόμενο –δηλαδή με λιγότερες επιχωματώσεις– και, ενδεχομένως, σε εσφαλμένη οριοθέτηση μεταξύ τής χερσαίας ζώνης τής μαρίνας και της αντίστοιχης ζώνης του όμορου εμπορικού λιμανιού.

Ήδη, με τις υπ’ αριθμούς 9/26-1-2012 και 145/31-10-2012 πράξεις της η Λιμενική Επιτροπή “αποφασίζει”, όπως λέει, την επέκταση της μαρίνας, προκειμένου να αποκτήσει πραγματική έκταση είκοσι στρεμμάτων. Πέρα από την ουσία τού ζητήματος, την επέκταση δηλαδή της μαρίνας σε βάρος τού παραλιακού μετώπου τής πόλης, με την οποία διαφωνούμε απολύτως, διακρίνουμε και σφάλματα στη διαδικασία, που γεννούν ερωτήματα σχετικά με τη νομιμότητα των ενεργειών.

Πρώτον, η επέκταση της χωροθέτησης αποφασίζεται μόνον με υπουργική απόφαση, όχι με απόφαση του Λιμενικού Ταμείου. Αυτό, βεβαίως, το ξέρουν και το Λιμενικό Ταμείο, που το αναγνωρίζει στις “αποφάσεις” του, και η εκμεταλλεύτρια εταιρία, που θα έχει, βέβαια, υποβάλει σχετικό αίτημα. Μέχρι να εκδοθεί τέτοια απόφαση, λοιπόν, ο χώρος τής επέκτασης δεν είναι χώρος τής μαρίνας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Δεύτερον, η χωροθετημένη έκταση των είκοσι στρεμμάτων περιλαμβάνει επιχωματώσεις που δεν έγιναν. Η έλλειψη ήταν γνωστή στην εκμισθώτρια εταιρία ήδη από την κατακύρωση. Ας απαιτήσει από το Ελληνικό Δημόσιο να τις κάνει –πού; δεν ξέρω– ή ας απαιτήσει μείωση του μισθώματος ή μεταφορά των ορίων σε βάρος τής ζώνης τού εμπορικού λιμανιού: Γιατί η επέκταση σε βάρος τού παραλιακού μετώπου τής πόλης κι όχι σε βάρος τού εμπορικού λιμανιού; Γιατί εδώ κι όχι εκεί ή παραπέρα και με κριτήριο το συμφέρον τίνος;

Τρίτον, η συμμετοχή σ’ ένα διαγωνισμό γίνεται βάσει των όρων τού διαγωνισμού. Αν ο πλειοδότης κερδίσει κάτι διαφορετικό από εκείνο, για το οποίο διενεργήθηκε ο διαγωνισμός, θίγονται τα συμφέροντα όσων θα ήθελαν να συμμετάσχουν σ’ αυτόν, αν γνώριζαν τα νέα δεδομένα, και ενδεχομένως τα συμφέροντα αυτού που τον προκηρύσσει, αν με τα νέα δεδομένα θα μπορούσε να επιτύχει καλύτερο αντάλλαγμα –εν προκειμένω υψηλότερο μίσθωμα.

Ας βιαστεί, λοιπόν, ο Δήμος μας. Εκτός κι αν κατά βάθος θέλει να νίψει τας χείρας του.

Μιλτιάδης Μπάλκος

Το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης αρνήθηκε να παραλάβει βραβείο εθελοντισμού

Η Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας αποφάσισε να απονείμει την 5^η Δεκεμβρίου, παγκόσμια ημέρα εθελοντισμού, σχετικά βραβεία σε διάφορες συλλογικότητες, μεταξύ των οποίων το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Πρέβεζας. Το Ιατρείο, με ομόφωνη απόφασή του, που ανακοίνωσε ως εκπρόσωπός του ο Νίκος Λιβιεράτος, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Κε Αντιπεριφερειάρχη,

Ευχαριστούμε για την αναγνώριση εκ μέρους σας της προσφοράς μας, αλλά δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τη βράβευσή μας στην εκδήλωση που διοργανώνετε για την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού.

Δεν μπορούμε να την αποδεχτούμε γιατί η αλληλεγγύη για μάς δεν είναι απλώς εθελοντισμός και φιλανθρωπία, αλλά μια ισότιμη σχέση που δεν χρειάζεται επιβράβευση.

Η αλληλεγγύη για μάς είναι στάση και φιλοσοφία ζωής, ιδιαίτερα σε μια περίοδο κατάρρευσης της ίδιας της ύπαρξης και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.

Η αλληλεγγύη για μάς είναι ο ίδιος ο αγώνας για την επιβίωσή μας από την επίθεση στις ζωές και στα δικαιώματά μας, όπως είναι και το δικαίωμα στη δωρεάν υγεία και περίθαλψη για όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας. Ο αγώνας για να έχουν πρόσβαση σε εμβόλια όλα τα παιδιά, σε χημειοθεραπείες όλοι οι καρκινοπαθείς και νοσηλεία όλοι οι άνθρωποι που την έχουν ανάγκη χωρίς αποκλεισμούς στους ανέργους, στους ανασφάλιστους και στους μετανάστες.

Η αλληλεγγύη για μάς είναι το αυτονόητο σε μια περίοδο βαθειάς κοινωνικής, οικονομικής, υπαρξιακής κρίσης και κρίσης αξιών. Είναι το αντίδοτο στον ατομισμό και την ιδιώτευση, το ρατσισμό και τον κανιβαλισμό, την οδύνη, την κατάθλιψη και την απόγνωση, που έχουν σαν αποτέλεσμα τη δραματική αύξηση των αυτοκτονιών.

Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε αυτό το βραβείο γιατί εμείς θέλουμε να ξυπνήσουμε στις ψυχές των ανθρώπων όχι την ευγνωμοσύνη, αλλά την ανάγκη της προσφοράς και της αγωνιστικής διάθεσης ν’ αλλάξουν τις συνθήκες που τους έφεραν στην κατάσταση της ένδειας.

Η φιλανθρωπία κατευνάζει και απενοχοποιεί, η αλληλεγγύη αφυπνίζει και ενεργοποιεί.

Δεν ζητάμε επιβράβευση από τους τοπικούς φορείς, παρά μόνο το δικαίωμά μας σ’ ένα χώρο δημόσιο και αξιοπρεπή, ικανό για να στεγάσει το κοινωνικό ιατρείο και το κοινωνικό φαρμακείο.

Πρέβεζα, 4 Δεκεμβρίου 2012

Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Πρέβεζας»

Φωτογραφία: Χάρης Κακαρούχας

Στο άρθρο τού Άρη Τσελίκου με τίτλο “Σε γυάλινα πόδια…”, αναφερόμενο στο Συ.Ριζ.Α. και δημοσιευμένο στην “Τοπική Φωνή” της 8/9 Δεκεμβρίου, η ανακοίνωση αυτή χαρακτηρίζεται “ανεκδιήγητη”. Το ζήτημα δεν είναι ούτε η κρίση τού συντάκτη, ούτε το λεξιλόγιό του. Το ζήτημα είναι ότι, προκειμένου να υποστηριχθεί η πολεμική κατά του Συ.Ριζ.Α., μια απόφαση του Κοινωνικού Ιατρείου παρουσιάζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, σαν απόφαση του Συ.Ριζ.Α., αφού, κατά το άρθρο, «τα όσα ανεκδιήγητα ακούστηκαν μετά την εκδήλωση της Π.Ε. Πρέβεζας και την βράβευση μεταξύ άλλων και του Κοινωνικού Ιατρείου, δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και προσπαθεί, δεν μπορεί τελικά να ξεφύγει από την παραδοσιακή αντίληψη της Αριστεράς, που αρκείται στο να εξασφαλίσει μια μικρή θέση στο σύστημα.»

Πιστεύοντας πως ούτε ο ίδιος ο συντάκτης τού άρθρου δεν θέλει, στην επίπονη προσπάθειά του να αντιμετωπίσει το Συ.Ριζ.Α., να βλάψει τελικά το Κοινωνικό Ιατρείο, θυμίζουμε:

Το Ιατρείο είναι αυτόνομη συλλογικότητα, στην οποία μετέχουν αλληλέγγυοι, υγειονομικοί και μη, ανεξαρτήτως πολιτικής ένταξης. Ο Συ.Ριζ.Α., βέβαια, ενισχύει το εγχείρημα με όσες δυνάμεις μπορεί.

Η “ανεκδιήγητη” απόφαση είναι ομόφωνη απόφαση όλων αυτών των αλληλέγγυων, που συμμετείχαν στη συνέλευση που την έλαβε. Ο Συ.Ριζ.Α. δηλώνει ότι συμμερίζεται απολύτως το “ανεκδιήγητο” περιεχόμενό της, αυτό όμως δεν την καθιστά δική του απόφαση.

Μ.Μ.

Ψήφισμα – διακήρυξη των Ιατρείων Κοινωνικής Αλληλεγγύης για το ρατσισμό στο χώρο της υγείας

Γραφικά: http://antistachef.wordpress.com/

Τα κοινωνικά ιατρεία, φαρμακεία και οδοντιατρεία δημιουργήθηκαν μέσα από την ανάγκη να υπερασπιστούμε το δικαίωμα σε μία ισότιμη, καθολική, χωρίς διακρίσεις υγεία, για όλους τους ανθρώπους και αρχικά απευθύνονταν κυρίως σε μετανάστες χωρίς έγγραφα.

Στην εποχή της οικονομικής κρίσης όλο και περισσότεροι ανασφάλιστοι έλληνες και μετανάστες επισκέπτονται τα ιατρεία καθώς η “μαύρη” εργασία, η ανεργία και οι περικοπές στην υγειονομική περίθαλψη και το κοινωνικό κράτος δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στους ανθρώπους να προσεγγίσουν το δημόσιο σύστημα υγείας και πρόνοιας. Το φάρμακο, από την άλλη, έχει μετατραπεί σε είδος πολυτελείας.

Ταυτόχρονα, γινόμαστε μάρτυρες ολοένα και περισσότερων ρατσιστικών εκδηλώσεων και πράξεων σε δημόσιους χώρους και χώρους εργασίας, όπως είναι τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Η εξέλιξη αυτή μας αναγκάζει να αντιδράσουμε τόσο μέσα από τους θεσμούς, όσο και μέσα από τις δομές της αυτοοργάνωσής μας.

Για το ιατρικό σώμα:

Οι αρχές της ισοτιμίας, καθολικότητας και ισότητας στην παροχή υγείας και κατά συνέπεια η αποτροπή ρατσιστικών πράξεων και εκδηλώσεων στους χώρους που προάγουν την υγεία δεν είναι θέμα μόνο προσωπικής επιλογής, αλλά συστατικό στοιχείο τόσο του ιατρικού λειτουργήματος όσο και των φορέων παροχής υπηρεσιών υγείας. «Οι υπηρεσίες υγείας παρέχονται ισότιμα σε κάθε πολίτη ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική του κατάσταση» (ιδρυτικός νόμος του ΕΣΥ υπ’ αρ. 1397, ΦΕΚ 143, άρθρο 1).

Οι χώροι που προάγουν την υγεία (νοσοκομεία, ιατρεία, κέντρα υγείας) και οι λειτουργοί της υγείας (γιατροί, νοσηλευτές, διοικητικοί, παραϊατρικό, βοηθητικό προσωπικό) υποχρεούνται να παρέχουν τις υπηρεσίες ισότιμα σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως χρώματος φυλής ή εθνικότητας, σύμφωνα με τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας. «Το ιατρικό λειτούργημα ασκείται σύμφωνα με τους γενικά αποδεκτούς και ισχύοντες κανόνες της ιατρικής επιστήμης. Διέπεται από απόλυτο σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους χωρίς διάκριση φύλου, φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, κοινωνικής θέσης ή πολιτικής ιδεολογίας. (νόμος υπ’ αρ. 3418 Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας. 28 Νοεμβρίου 2005 κεφ. Β΄, άρθρο 3).

Κατά συνέπεια σε χώρους (νοσοκομεία, κέντρα υγείας, κοινωνικά ιατρεία) πού από την αρχή της σύστασής τους δημιουργήθηκαν για να προάγεται η ισοτιμία και η μη διάκριση μεταξύ των ανθρώπων όσον αφορά την παροχή ενός τόσο πολύτιμου δημόσιου αγαθού όπως είναι η υγεία, δεν μπορεί ταυτόχρονα να επιτρέπεται η προώθηση ρατσιστικών ιδεών με οποιονδήποτε τρόπο.

Δηλώνουμε ότι δεν επιτρέπουμε τη δημόσια εκδήλωση και προώθηση ρατσιστικών μηνυμάτων και πράξεων μέσα στους χώρους των κοινωνικών ιατρείων, καθώς και στους χώρους εκδηλώσεων ή δραστηριοτήτων που διοργανώνουν τα ιατρεία.

Συγκεκριμένα:

• Δεν επιτρέπουμε τη συμμετοχή στα κοινωνικά ιατρεία εθελοντών που ανήκουν σε πολιτικούς χώρους ή σωματεία που προάγουν ρατσιστικές απόψεις, συλλογικά ή μεμονωμένα.

• Δεν θα ανεχθούμε καμία ρατσιστική συμπεριφορά ή προσπάθεια παρέμβασης στο έργο μας στους χώρους των ιατρείων.

• Δεν επιτρέπουμε την προώθηση τέτοιων απόψεων στους υγειονομικούς χώρους, μέσα από συνθήματα ή λογότυπα.

Ο ρατσισμός είναι τέκνο του φασισμού. Και ο φασισμός δεν είναι άποψη. Είναι έγκλημα.

Καλούμε τους συναδέλφους όλων των ενώσεων των νοσοκομειακών γιατρών και τους συναδέλφους όλων των κοινωνικών ιατρείων να βάλουν προς ψήφιση στις γενικές συνελεύσεις τους, το παραπάνω ψήφισμα.

Καλούμε επίσης τους ιατρικούς συλλόγους της χώρας, τα διοικητικά συμβούλια των νοσοκομείων και τους συλλόγους εργαζομένων στα νοσοκομεία να συνυπογράψουν το ψήφισμα και να τοποθετηθούν έμπρακτα απέναντι στα φαινόμενα ρατσισμού, οπουδήποτε τα συναντούν στο χώρο της υγείας.

 

6.12.2012

Κοινωνικό Ιατρείο Ρεθύμνου

Κοινωνικό Ιατρείο Δράμας

Κοινωνικό Ιατρείο Ηρακλείου

Κοινωνικό Ιατρείο Αγίου Νικολάου

Κοινωνικό Ιατρείο Πρέβεζας

Σχετικά με την “αρωγή” των εφοπλιστών σε φτωχές πρεβεζάνικες οικογένειες

Δελτίο τύπου τού Συ.Ριζ.Α. Πρέβεζας

Διαβάσαμε σε τοπικά ιστολόγια ότι ο Αντιπεριφερειάρχης Πρέβεζας κ. Στράτος Ιωάννου εξασφάλισε την “αρωγή” τής Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών προς άπορες οικογένειες της Πρέβεζας, μετά από σειρά επαφών με τον πρόεδρο και τα μέλη τής ένωσης. Συγκεκριμένα, η “ελληνική εφοπλιστική οικογένεια” προτίθεται να προχωρήσει στην παροχή βασικών ειδών τυποποιημένων τροφίμων και προσωπικής υγιεινής επί μηνιαίας βάσεως σε οικογένειες του Νομού Πρέβεζας, το συνολικό εισόδημα των οποίων δεν ξεπερνά τις οχτώ χιλιάδες ευρώ. Η ποσότητα των παρεχόμενων αγαθών θα προσαρμόζεται ανάλογα με τον αριθμό των τέκνων σε κάθε “ωφελούμενη οικογένεια”. Το πρόγραμμα “κοινωνικής προσφοράς” θα εφαρμοστεί δοκιμαστικά για τρεις μήνες.

Απ’ τη μεριά μας έχουμε να σημειώσουμε ότι δεν θα υπήρχαν στην Πρέβεζα οικογένειες που θα χρειάζονταν την “αρωγή” των εφοπλιστών μας, αν δεν ακολουθόνταν η βάρβαρη νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων.

Γνωρίζουμε ότι η κοινωνική καταστροφή που υλοποιείται από την εσωτερική και εξωτερική τρόικα φουσκώνει τους λογαριασμούς τού κεφαλαίου και των εφοπλιστών και καμιά ανοχή δεν μπορούμε να επιδείξουμε στον κοινωνικό –υποτίθεται– ρόλο τους.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτού του είδους η “φιλανθρωπία” είναι το απαραίτητο συμβολικό τίμημα που καταβάλλει το εφοπλιστικό κεφάλαιο για να μείνουν στο απυρόβλητο οι πάνω από πενήντα φοροαπαλλαγές του, που στοιχίζουν στην κοινωνία: σε ασφάλιση, υγεία, παιδεία, απασχόληση. Και δεν φτάνει αυτό, αλλά οι εφοπλιστές, λειτουργώντας καθαρά συντεχνιακά, εκβιάζουν ότι, σε περίπτωση που απειληθούν οι φοροαπαλλαγές τους, θα σηκώσουν στα πλοία τους ξένες σημαίες, εγκαταλείποντας τη χώρα.

Καλούμε τους συμπολίτες μας να δυναμώσουμε την αντίσταση στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων, που οδηγεί στην ανθρωπιστική κρίση, τη μαζική ανεργία και τον αποκλεισμό όλο και περισσότερων ανθρώπων από την πρόσβαση στην υγεία και τα κοινωνικά αγαθά, στην έλλειψη τροφής και θέρμανσης.

Καλούμε τους συμπολίτες μας να οργανώσουμε ακόμα πιο αποτελεσματικά δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης για να αντιμετωπίσουμε την έλλειψη φαγητού, υγείας, στέγης.

Η ελληνική κοινωνία με τους ενωτικούς της αγώνες οικοδομεί καθημερινά τους όρους για τη συγκρότηση του κοινωνικού και πολιτικού μετώπου των ρήξεων και των ανατροπών, για την κυβέρνηση της αριστεράς, που θα θέσει ως προτεραιότητα τις ανάγκες τής κοινωνίας, για μια ζωή με αξιοπρέπεια για όλους.

Πρέβεζα, 21-12-2012

Σημείωση του “Φόρουμ”:Στο άρθρο τού Άρη Τσελίκου με τίτλο “Άσκηση κριτικής… όχι μπλα μπλα και κουραφέξαλα”, δημοσιευμένο στην “Τοπική Φωνή” της 29^ης Δεκεμβρίου, αυτό το δελτίο τύπου χαρακτηρίζεται “κουραφέξαλα”, συναφώς δε, καλείται ο Συ.Ριζ.Α. αντί να λέει “γελοιότητες”, να ασχοληθεί με το χωριστό ψηφοδέλτιο του Λαφαζάνη! Αν οι αναγνώστες δεν διακρίνουν τη συνάφεια, ας “βγάλουν την τσίμπλα από τα μάτια τους”, όπως ακριβώς καλείται από το συντάκτη να κάνει και ο Συ.Ριζ.Α., προκειμένου να προβάλει από τον ιστοχώρο του το φιλανθρωπικό έργο των εφοπλιστών. Η εφημερίδα μας, που τη βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη και αυτά τα “κουραφέξαλα” του Συ.Ριζ.Α. Πρέβεζας και που αντιλαμβάνεται την εντολή τής Ν.Δ. προς τα φιλικά της έντυπα για γενική επίθεση, καλεί απλώς σε κοσμιότερη αντιπαράθεση. Εμείς στο Συ.Ριζ.Α., με τις τόσες τάσεις και συνιστώσες, έχουμε επιτέλους καταφέρει να διαλεγόμαστε χωρίς να βριζόμαστε –ακόμα κι όταν κατεβάζουμε χωριστά ψηφοδέλτια. Ας το προσπαθήσουν κι οι αντίπαλοι.

Εκλογές ΕΛΜΕ Πρέβεζας. Νίκη τού Μετώπου

Την περσινή χρονιά δημιουργήθηκε το Μέτωπο Δράσης και Αλληλεγγύης των καθηγητών στην Πρέβεζα, στη βάση τής πάλης ενάντια στα μνημόνια και τη λιτότητα, που προωθούσε η τότε κυβέρνηση Παπαδήμου. Στο μέτωπο αυτό συμμετείχαν δυνάμεις τού ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΕΠΑΜ, ανεξάρτητοι και ανένταχτοι εκπαιδευτικοί. Πέρσι το Μέτωπο είχε πάρει τρεις έδρες. Φέτος αποχώρησε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και παράλληλα έγινε διεύρυνση με άλλους ανεξάρτητους. Παρ’ όλο που μειώθηκαν οι οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις που το στήριζαν, ανέβηκε η εκλογική του δύναμη κατακτώντας την απόλυτη πλειοψηφία στο Δ.Σ. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι σε πλατειά συζήτηση που έγινε για τους πολιτικούς στόχους φέτος, αποφασίστηκε ομόφωνα ότι κεντρικός στόχος τής πάλης τού συνδικαλιστικού κινήματος δεν μπορεί να είναι άλλος, παρά ο αγώνας για την ανατροπή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής λιτότητας.

Τα αποτελέσματα των εκλογών τής 29-11-2012: